เรื่องมีว่า มีเพื่อนอยู่คนหนึ่งที่เรียกได้เต็มปากว่าเพื่อนสนิทเลือกผู้ชายที่มีแฟนอยู่แล้ว โดยมีเราเป็นที่ปรึกษามาตลอดเกือบปี ทางเราและเพื่อนทุกคนได้เตือนแล้วอธิบายถึงสิ่งไม่ดีตรงนั้นแล้ว เขาก็ได้แต่รับฟัง อารมณ์เหมือนพูดทีก็คิดได้ทีแต่ไม่ยังไม่เลิกรา จนเมื่อ2เดือนก่อนเราขอใช้คำว่าด่าเลยก็ได้ เราพูดแบบไม่ถนอมน้ำใจเลยตอนนั้นเพราะเขาโทรมาร้องไห้กับเราตอนเราดื่ม เราดึงเพื่อนเราคนนี้เป็นครั้งสุดท้ายแล้วเราคิดว่าจบ ปรากฏว่า2อาทิตย์กว่าๆถัดมาเขาแอบนัดเจอกันอีก โดยมีคนที่เขารู้จักกับพวกเรามาเล่าให้ฟัง วันนั้นเราเก็บอารมณ์ได้แค่ครึ่งวัน จนสุดท้ายเราขอตัดทันทีเมื่อได้ฟังเหตุผลที่ว่า ฝั่งนั้นขอให้รอ ถ้ารออย่างเดียวแบบไม่ติดต่อกันจะไม่ว่าแต่ระหว่างที่เขารอกันยังมีแอบนัดเจอกันโดยที่เราถามย้ำแล้วและเขาลังเลกับคำตอบเราเลยขอไม่ไปต่อกับเพื่อนคนนี้ 

ไม่รู้ว่าทำไมเราถึงรู้สึกผิดไปหมด เหมือนทิ้งเขาไว้โดยที่เราสามารถยืนเคียงข้างเขาได้จนสุดทางแต่เราดันทำ ทุกวันนี้มีแอบส่องตามโซเชียลบ้าง ถามจากเพื่อนอีกคนบ้าง เรายอมรับว่าเราเป็นห่วงเขามาก แต่เราก็ไม่ชอบมือที่3เหมือนกัน ยิ่งเป็นเพื่อนเราที่ทำเองเราเลยเสียความรู้สึก