เราเป็นคนสนิทกับคนง่ายเเต่เเค่ตอนเเรกๆที่เจอกันเราจะเป็นคนชอบชวนคนที่พึ่งรู้จักกันครั้งเเรกคุยซึ่งเหมือนจะเฟรนลี่เเต่พอเวลาผ่านไปเจอหน้ากันบ่อยๆน้อยคนมากที่เราจะทักซึ่งบางคนที่ไม่ได้ทักก็เคยคุยกันปกติ เหมือนกับว่าสนิทเป็นคนๆพอคนที่เราคุยอยู่กับกลุ่มเพื่อนของเขาเราก็จะไม่ไปทัก เรามีเพื่อนสนิทในสาขาเเค่หนึ่งคน ส่วนนอกสาขาก็มีบ้าง ประเด็นคือเรารู้สึกอึดอัดเวลาเจอหน้าคนที่เคยรู้จักกันบ่อยๆเเต่ไม่ได้ทัก(หลายคน) พอเพื่อนสนิทในสาขาไม่ได้มาเราก็เเทบไม่ได้คุยกับใครเลย ที่เริ่มมารู้สึกเพราะไปนั่งกับเพื่อนของเพื่อนสนิทที่อยู่กันเป็นกลุ่มๆเเละเราไปนั่งด้วยเเต่เหมือนไม่ค่อยเเฮปปี้ คุยกันไม่เข้าใจ เราเลยขอไปนั่งกับเพื่อนกลุ่มที่เราเคยคุยด้วยซึ่งก็รู้สึกว่าเคยคุยกันสนุกสนานน่าจะเข้ากันได้ เเต่เราก็กลัวนิดๆว่าจะไม่เอ็นจอยอีกทั้งๆที่ก็คุยกันดีมาตลอดเเต่พออยู่กลับเพื่อนสนิทเราเลยไม่ค่อยได้ทักเลยค่ะ เวลาไปเรียนวิชาอื่นเเล้วเจอเพื่อนในเจ้อคนอื่นที่มาคนเดียวเราก็สามารถไปนั่งเม้าท์กันได้อย่างสนุกสนาน เเต่เวลาไม่ได้คุยกับใครเรารู้สึกดาวน์รู้สึกไม่ดี จนพอเราไปคุยกับคนที่ไม่รู้จักหรือเพิ่งเจอกันก็จะรู้สึกดีขึ้นมากๆเลยค่ะ บางทีเราก็ไม่เข้าใจตัวเองเลยอยากได้คำเเนะนำหรือเเนวคิดดีๆจากเพื่อนๆในกระทู้หน่อยค่ะ ปล.ทั้งๆที่เราควรมีความมั่นใจเเต่มันกลับไม่ค่อยมีเลยค่ะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

ใส่ข้อความ