เรื่องมันมีอยู่ว่าผมคบกับแฟนคนนึงอยู่ เราอายุเท่ากัน ผมทำงานเขาก็เรียน เวลาผมเลิกงานผมก็ชอบจะชวนเค้าไปกินข้าวหรือไปไหนผ่อนคลายกัน แต่เขาบอกผมแค่ว่าเหนื่อยๆอยู่ทุกวัน แต่พอเป็นพี่เขาชวนไปเดินตลาดนัดกลางคืนเขาบอกว่าไปเดินเล่นพักผ่อน ผมก็ไม่เข้าใจว่าที่ผมชวนไปมันจะทำให้เหนื่อยขึ้นตรงไหน แค่ไปกินข้าวใกล้ๆ ต้องบอกก่อนนะครับว่าเราไม่ได้อยู่ด้วยกัน ผมอยู่บ้าน ส่วนเค้าอยู่หอ ผมอยากจะอยู่ให้ใกล้ชิดเค้ากว่านี้ แต่เหมือนเค้าจะห่างผมออกไปทุกที หลายครั้งผมก็น้อยใจแต่ก็ไม่พูดออกไปเพราะถ้าพูดออกไปเราต้องทะเลาะกันแน่ ผมรู้จักแฟนผมดี ผมทำอะไรผิดใจนิดๆหน่อยๆเธอก็งอลผมแล้ว แต่ผมก็ง้อและขอโทษเค้าตลอด บางทีผมชวนเค้าไปเที่ยววัดทำบุญในวันหยุด เขาบอกอยากนอนพักผ่อน เป็นแบบนี้มาตลอด จนกระทั่งเขาชวนเพื่อนๆเขาไปทำบุญ(แฟนผมเป็นคนชวนเพื่อนๆของเขาเอง)ผมก็บอกอยากไปด้วย เขาก็ให้ไป แต่พอถึงวันนัดไปกันเขาก็ไม่ได้ไป เพื่อนๆก็เลยไม่ได้ไปตามๆกัน
ผมเองก็ไม่ได้ไป ซึ่งตอนนั้นผมรู้สึกผิดหวังมากๆ ผมรอวันที่จะไปเที่ยวไปพักผ่อนกับเขาบ้าง ผมก็ได้แต่เก็บความรู้สึกไว้ข้างใน ไม่อยากพูดออกไป แต่ใจจริงๆผมอยากไปกันแค่2คน ถึงจะมีเพื่อนไปผมก็ยินดีไม่ว่าอะไร ผมควรทำยังไงดีครับกับความรู้สึกแบบนี้