ย้อนกับไป5ปีที่เเล้ว ตอนนั้นเรียนอยู่เเล้วพลาดท้องลูกคนเเรก  เเม่เราบอกให้เอาเขาออกเถอะ เราก้ไม่เอานะ กลัวบาปก็อุ้มท้องไปเรียนจนจบ  เเบบว่าวันนี้ไปเรียน พน.คลอดเลย พอคลอดหยุดประมาณ1อาทิตย์ได้ เเล้วกับไปเรียน  เลี้ยงลูกด้วยการอยู่หอกัน ใช้ชีวิตเเบบ3คน จนถึงทุกวันนี้เลย
เอาตังมาจากไหน จากพ่อเเม่ทั้ง2ส่งให้ตอนเรียน ส่งให้ปกติที่เราเคยได้ตั้งเเต่ยังไม่ท้อง เเม่เเฟนโอเค
เขาไม่เคยด่าไม่เคยว่าเราเเม้เเต่น้อย ช่วยเรามาตลอด ทุกวันนี้ก็ให้เงินหลานตลอด เราไม่ได้รอเขา เขาเต็มใจจะให้
ส่วนทางครอบครัวเรา ดุด่าว่าตั้งเเต่ท้องยันคลอด บอกเลยว่าร้องไห้ทุกวัน เเต่เราเข้าใจเขานะ เขาเสียใจมาก  เรายอมรับ อดทนฟังเขาว่ามาด้วยตลอด พ่อเเม่เรา พ่อเเม่เเฟน ไม่เคยได้เลี้ยงนะคะ เราไม่เพิ่มภาระให้เขา 
ส่วนเเม่เรา เอาไปให้ฝั่งนั้นเลย พูดอยู่ตลอด เราก็ไม่คิดที่จะให้ใครเลี้ยงนะ
เราก็อยู่เเบบนี้มา5ปีเเล้ว ออกมาอยู่กันเอง ลำบากหน่อยเเต่สบายใจ เเต่ยังมีการไปเที่ยวหากันบางนะคะ 
  ส่วนลูกเราเขาสนิทกับปู่กับย่ามากๆๆ ปิดเทอมไปอยู่ด้วยได้ เเบบพ่อเเม่ไม่ได้ด้วย
   ส่วนตายายลูกเราเเทบจะไม่คุยด้วยเลย เขาก้พยายามคุยกับหลานนะคะ เเต่ก็ไม่เอาเลย
(ยาวหน่อยนะคะ ขอบคุณที่อ่านมาถึงตอนนี้)

สุดท้ายเเล้วเรื่องเมื่อ5ปีที่เเล้วก็ได้กลับมาอีกครั้ง
เราคุมด้วยการทานยาคุม คุมมาตลอด เเต่ตอนนี้กับท้องลูกคนที่2 (คิดว่าเขสอยากมาเกิดเเน่เลย) เรากับเเฟนเครียดมาก จะเอายังไงดี 
จะเก็บเขาไว้หรือยุติการครรภ์ไปเลย  ต้องบอกก่อนนะคะ ฐานะตอนนี้ พอเลี้ยงดูลูกเเรกเเบบไม่ขาดอะไรเลย เลี้ยงได้สบาย เราอยู่บ้านเช่ายังไม่มีบ้านนะคะ
เรากับเเฟนมีงานทำนะคะ เเฟนทำงานประจำ
เราอยู่บ้านขายของ (ของกินนะคะ) เเล้วก็ลูกดูเเลลูกอยู่ ทำงานบ้านทุกอย่าง(เเม่บ้านก็ว่าได้)

   พอมาคนท้องนี้เรากับคิดว่า ยุติเขาดีกว่า ไม่อยากให้เขาเกิดมาไม่พร้อม 
  เรื่องนี้เราบอกเเม่เรา
เเม่ก็บอกเเบบเหมือนเดิม เเต่ยังไม่ได้บอกเเม่เเฟน 
เรากับเเฟนมีความเห็นตรงจะยุติ เเต่ในใจลึกเรา2คน ก็ไม่อยากทำเเบบนี้เลยนะ เเฟนบอกถ้าบอกเเม่เขา คงไม่ยอมให้ทำเเน่นอน 
ส่วนพอตกลงกันเเล้ว เราร้องไห้ทุกวันเลย ร้องหนักมาก เรามี2ทาง เก็บไว้ รึเอาออก ด้วยเราห่วงคนเเรก กลัวเขาจะลำบากอีก ถ้าเอาออกจิตใจเราน่าจะเเย่น่าดู  เอาไว้ก็กลัวด้วยสุขภาพเราด้วย
คนเเรกคลอดธรรมชาติ ตัวใหญ่ 3.8โล ทำให้ตกเลือดหนักมาก หมอบอกถ้ามีอีกคนต้องผ่านะ ไม่ผ่า ไม่รอดเเน่
อันนี้เราก็กลัว เรากังกลไปหมดทุกทางเลย ไม่รู้จะเอาไงต่อกับชีวิตเลย  ตลอดนี้8week 5day เเล้ว

ส่วนเรื่องยุติการตั้งครรภ์ ทั้งโทรหา1663 คุยกันประมาณ1ชม.ได้ ติดต่อยากโทร3วันได้ เขาคุยดีนะคะ รัยฟัง ให้คำปรึกษา ขอบคุณเขาที่ออดทนฟังเรา ตลอดสายเราร้องไห้ตลอดเลย5555 มันน่าตลกนะคะ
เราหาสถานที่ โทรนัดโทรจองไปเเล้ว เหลือเเค่ไป 
เเต่ตอนนี้ยังทำใจไม่ได้นะคะ ยังร้องไห้อยู่  พูดกับใครไม่เลย เลยออกมาเขียนดีกว่า เก็บไว้มันเหมือนจะบ้าเลย คิดไม่ออก เอาไงต่อ ทางไหนก็เจ็บไปหมดเลย
เราไม่อยากมานึกได้ในวันที่สายไปเเล้ว  
คุยกับเเฟนตลอด เราคิดดีเเล้วใช่ไม มันคือวิธีที่ถูกเเล้วใช่ไม เเต่ทั้งหมดนี้ ครอบครัวเรารู้ว่าเรากำลังไปทำ ครอบครัวเเฟนไม่รู้เขาไม่อยากบอก  ถ้าบอกคงไม่ได้ทำเเน่นอน เพราะคนเเรก เขารักกันมากเลย

มีใครที่กำลังเป็นเหมือนเราไมคะ เเล้วทำยังไงต่อ 
ไปต่อรึพอเเค่นี้ (ขอบคุณนะคะ ที่อ่านจนจบ)