เรื่องราวที่ฉันจะพิมมันคือชีวิตที่ฉันมองกี่ครั้งมันก็มองไม่เคยเห็นทางยิ่งวิ่งหาทางมันก็จะเจอแต่ความโดดเดียวเพราะตลอดชีวิตของฉันไม่มีแม่ไม่มีพ่อไม่มีพี่น้องเพราะทุกคนไม่ได้เห็นฉันเป็นที่พึ่งได้ทำแค่ไหนหรือทุ่มเทอะไรไปก็ไม่มีความดีความชอบเลยแต่กับคนที่ไม่เคยดูแลไม่เคยต้องวิ่งทำอะไรให้แต่เขามีตังให้ใช้ทุกเดือนคนนั้นกับดีมากส่วนตัวฉันก็แค่คนรับใช้จนมาวันที่ฉันรู้แล้วว่าฉันทำไปหรือทุ่มไปมันมีแต่ย้อนกับมาทำร้ายจิตใจฉันมีประโยนช์แค่ตอนที่ลูกชายไม่ได้ลงมาแต่พอลูกชายลงมากับกลายเป็นเราที่เป็นส่วนเกินพอมาถึงวันนี้กับทำให้ตัวฉันรับรู้ได้ว่าครอบครัวที่ฉันรักมากกับหักหลังฉันได้เข้าใจแล้วว่ารักลูกชายแต่ไม่ต้องมาหลอกคนแก่จะเอาที่ทางให้ลูกชายคนเลี้ยงดูมันก็ลูกตัวเองทำไมไม่คิดบ้างว่าคนที่เลี้ยงดูเขามันก็อยู่ในบ้านไม่เคยคิดสินะว่านี้ก็ลูกอีกคนทั้งที่ลูกคนนี้ไม่เคยได้รับความรักเลยบ้านก็ไม่เคยให้ลูกคนนี้เขาไปนอนเลยแต่พอลูกได้ทึ่ได้ทางจากการที่ลูกมาดูแลป้าที่เขาไม่มีใครเอาไม่มึใครมองแล้วจะมาเอาที่ทางเขาเพื่อทึ่จะให้ลูกชายได้บ้างนี้เหรอคนเป็นแม่ทึ่เห็นลูกสาวตัวเองมีครบแต่ลูกชายตัวเองยังไม่มีแต่ไม่คิดสักนิดเหรอว่าเพราะอะไรลูกถึงได้ที่เพราะลูกคนนี้เลี้ยงดูแลเขาเพราะตัวคุณเป็นน้องยังไม่เอาพี่ตัวเองเลยแต่จะมาขอที่เพื่อเอาไปให้ลูกชายตัวฉันอยู่กับป้านี้ยังไม่คิดที่จะเอาที่ทางเขาเลยนอกจากเขาบอกให้เองถึงเอาไม่กล้ามาของดื้อๆหรอกแต่ก็แปลกเมื่อก่อนไม่เคยอยากได้แต่พอลูกชายพูดกับรีบทุกวันนี้คำว่าพี่น้องคำว่าพ่อเเม่มันแค่ส่วนประกอบเพราะปัจจุบันมีแค่ตัวเราที่ต้องสู้ต้องทำเพื่อให้มี ที่ผ่านมาเจอเหตุการณ์ตั้งมากมายแต่ตอนนี้เราหาทางเจอแล้ว