อย่างที่บอกไปในหัวข้อเลยค่ะ คือเท่าที่เราจำได้เราก็อยู่เฉยๆมาตลอด ก่อนหน้านี้เราก็เฮฮาปาร์ตี้ตามประสาเด็กใหม่ที่เพิ่งย้ายมาจากที่อื่น ลืมบอกว่าเราเพิ่งขึ้นปวส.1ค่ะ มาจากวิทลัยอื่น ก็เลยพยายามที่จะเข้าหาสนิทกับคนอื่น พยายามพูดหรือรับมุกของเพื่อนๆอยู่บ่อย แล้วก็ผ่านไป1-2อาทิตย์ค่ะ เราเริ่มรู้สึกว่าเพื่อนกลุ่มที่เราอยู่ด้วยเขาไม่ค่อยตั้งใจเรียน เลยพยายามปลีกตัวมาอยู่กับอีกกลุ่ม ในนั้นก็มีรุ่นพี่อายุ21อยู่คนนึงค่ะ เขาคอยถามปัญหา ความรู้สึกต่างๆของเรา เทคแคร์ดีค่ะ แต่เราก็รู้ว่าเขาขีดเส้นเรากับคนในกลุ่มไม่ให้สนิทกันขนาดนั้น จนในที่สุดเรารู้สึกว่าการกระทำของพวกเขาเริ่มต่างไปจากปกติที่เคยทำ เขาเริ่มมองด้วยสายตาน่าอึดอัด เพิ่มไม่ค่อยคุยด้วย จนในที่สุดเขาพูดลอยๆ แซะบ้าง ก็เลยปลีกตัวไม่ยุ่งไปค่ะ แต่ในที่สุดหลังจากที่เราออกมา พวกเขาก็พากันพูดลับหลังเราว่าเราสารพัด จนเพื่อนในห้องเริ่มมองเราด้วยสายตาแย่ๆ แซะเรา ด่าลอยๆ และไม่คุยกับเรา ซึ่งเราก็ไม่เข้าใจว่าเราทำผิดอะไร มันอึดอัดมากค่ะ เราแค่อยากมีเพื่อนที่พากันเรียน ไม่เหลวไหล เราก็ตั้งใจเรียน ตั้งใจทำกิจกรรม ก็โดนด่าโดนแซะตลอด เรากลายเป็นตัวตลกของคนในห้อง แล้วตอนนี้เพิ่งสัปดาห์ที่7เองค่ะ เราต้องอยู่กับเขาไปตั้ง2ปี โดนเขาทำตัวแย่ๆใส่ไปอีกนาน จนตอนนี้กลายเป็นว่าเราไม่อยากไปเรียนเลยค่ะ แต่ก็พยายามทำตัวอยู่เหนือลม ไม่สนใจคำพูดการกระทำของพวกเขา แต่เราไม่มีเพื่อนเลยค่ะ กินข้าวหรือทำอะไรก็อึดอัด ลำบากใจไปหมด อึดอัดมาก เราทำตัวไม่ถูกจริงๆ ไม่รู้ว่าพลาดตรงไหน เหนื่อยจังค่ะ ควรทำยังไงดีคะพี่ๆ เพื่อนๆ พยายามทำตัวให้เป็นมิตรพูดคุยดีๆด้วยเหมือนเมื่อก่อนแล้ว แต่พวกเขาแสดงอคติมากๆ ไม่เปิดใจคุยด้วยเลย ทั้งที่เราอยากให้เขารู้จักเราให้มากกว่านี้ ว่าเราเป็นคนแบบไหน พวกเขายังไม่รู้จักเราดี หรือเห็นเราในหลายๆมุมเลย แต่พวกเขาอคติกับเราไปแล้ว เสียใจมากค่ะ เรารู้ว่าเราโตแล้ว แต่เราก็ตัดเรื่องนี้ให้หายไปจากในหัวไม่ได้เลย มันแย่มากจริงๆ แล้วก็ไม่อยากสร้างปัญหาให้ครอบครัวด้วยกันขาดลา หรือไม่สนใจเรื่องเรียน ด้วยเหตุผลแบบนี้ด้วยค่ะ สงสารพ่อแม่ที่พยายามหาเช้ากินค่ำมาส่งเรียน แต่ก็เหนื่อยมากๆเหมือนกันที่ต้องมาเจอสังคมที่มันtoxicขนาดนี้ หรือเราอ่อนแอเองคะที่ทนกับเรื่องแค่นี้ไม่ได้☹️😔