ทำยังไงให้มีความรัก ความห่วงใยให้พ่อดีคะ คือพ่อไม่ได้เป็นคนเลี้ยงเรามาค่ะ เราอยู่กับป้ามาตลอด ก่อนหน้านี้ตอนเด็กเรามีโรคประจำตัวที่ต้องใช้ความระมัดระวังในการใช้ชีวิต และอยู่ในความดูแลของแพทย์ตลอด เคยใช้ชีวิตอยู่ในโรงพยาบาลแรมปีเลยค่ะ ซึ่งตลอดมาเห็นพ่อมาเยี่ยมแค่ไม่กี่ครั้งเองค่ะ จำได้ว่าพ่อเคยพาไปหาหมอซึ่งมีป้าไปด้วยตลอด แค่สามครั้งเองค่ะ เรื่องคือ เราทะเลาะกับพ่อเพราะพอพ่อไม่มีเงินก็จะมาขอ หรือมาหยิบยืมจากป้าตลอดเลยค่ะ และครั้งนี้คือพ่อให้ป้าออกรถให้พ่อ โดยใช้ชื่อป้าเป็นเจ้าของ (ป้าทำงานราชการค่ะ) โดยพ่อบอกว่า จะผ่อนเอง มูลค่ารถประมาณล้านกว่าบาท ซึ่งผ่อนเดือนนึงเกือบหมื่นเลยค่ะ แต่พ่อส่งค่ารถให้ไม่เคยครบ นานวันเข้าก็ไม่ส่งให้ ตอนนี้ภาระเลยตกมาที่ป้าค่ะ เดิมทีค่ากินหนูเดือนล่ะหมื่น ไหนจะค่าเทอมหมื่นแปดอีก ป้าเป็นคนให้ทั้งนั้น พ่อก็ไม่เคยส่งเสียเลี้ยงดูเลยค่ะ หนูรู้สึกโกรธพ่อมากที่มาทำให้ป้าเครียด ตอนนี้พ่อไม่ค่อยสบายค่ะ แต่หนูไม่รู้สึกเป็นห่วงเขาเลย หนูไม่รู้ว่าควรแสดงออกยังไงดีคะ ย่าบอกว่าหนูใจดำ เขาเป็นพ่อแท้ๆ ทำไมถึงไม่เป็นห่วงเขาเลย หนูบอกย่าว่า เขามีครอบครัวใหม่ไปแล้ว ทั้งชีวิตหนูมีแค่ป้ามาตลอด คนเดียวที่หนูจะทำหน้าที่ลูกให้คือ ป้า กับพ่อหนูคงทำได้แค่ไปเยี่ยมและให้เงินเขาได้แค่บางครั้งบางคราวเท่านั้น หนูโดนดุชุดใหญ่เลยค่ะ ว่าเป็นคนอกตัญญูบ้าง ใจร้ายใจดำบ้าง ป้าเสี้ยมสอนให้เกลียดพ่อบ้าง ตอนนี้รู้สึกเครียดและกดดันมากค่ะ เลยอยากทราบว่ามีวิธีทำให้เรารู้สึกรักพ่อบ้างไหมคะ