เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อวานเวลาเกือบประมาณ 3ทุ่มบ้านที่ผมอยู่เป็นทาวน์เฮ้าส์ขนาดไม่ใหญ่มาก เลยมีบางครั้งที่พูดคุยกันเสียงดังข้างบ้านจะได้ยินไปด้วย เหตุเกิดเพราะเมื่อวานลุงมาบ้านเพื่อเอาของมาให้แล้วต้องนอนอยู่นี้ 1 วัน ปกติลุงเป็นคนดื่มเหล้าทุกวันแต่ก็ไม่ได้ไปหาเรื่องหรือสร้างความวุ่นวายให้ใคร ตอนแกเมามากสุดก็บ่นเรื่องงานบลา ๆ อะไรของแกคนเดียวอยู่ประมาณเกือบครึ่งชั่วโมงก็หลับถ้าไม่มีใครคุยกับแก(ซึ่งปกติก็เป็นแบบนั้น)

แต่เรื่องมันเกิดเพราะลุงแกคุมแรงไม่อยู่แล้วเผลอดันประตูเหล็กดัดมุ้งลวดแรงเกินไป ด้วยความที่เป็นเหล็กเสียงเลยดังมากพอข้างบ้านได้ยินเขาเลยตะโกนด่าแต่โชคดีที่ลุงเขาไม่ได้ยิน แต่ผมกับพี่(คนที่3)ได้ยินชัดเจนด้วยความที่ผมเป็นคนโมโหง่ายแต่จัดการอารมณ์ได้ดี(หรือเปล่า) ตอนนั้นผมเลยให้เหตุผลตัวเองว่าเขาคงเข้าใจผิดคิดว่าเราโกรธเขาที่เขาเปิดเพลงเสียงดังซึ่งนาน ๆ เขาเปิดครั้งผมก็ไม่ได้อะไรกับเรื่องนี้ ส่วนลุงเขาก็ไม่คิดอะไรหรอกเพราะที่บ้านป้าแกก็เปิดให้ลุงฟังแทบทุกวัน ตอนนั้นผมใช้วิธีนั้นบวกกับการเล่นเกมเพื่อให้ตัวเองไม่คิดเรื่องนี้แต่พอนอนไปได้ประมาณ 3ชม. ผมก็ตื่นขึ้นมาพร้อมกับความโกรธที่มากกว่าเดิมเพราะตอนนอนสมองมันไปคิดเรื่องที่เขาเคยด่าพี่(คนที่2)ผมว่า กะหรี่ปั๊บ ตอนนั้นพี่ผมไม่ได้ยินเพราะมัวแต่พูดแต่ผมที่เป็นผู้ฟังได้ยินชัดเจน ตอนนั้นผมก็ไม่ได้อะไรมากเหมือนเดิมและไม่ได้เล่าให้พี่ฟังด้วยว่าพี่โดนด่าเพราะเกรงว่าพี่แกจะปรี๊ดแตกแล้วเรื่องมันจะใหญ่กว่าเดิม

คำถามของผมคือผมควรจะจัดการกับอารมณ์ตัวเองยังไงเพราะตอนนี้มันใกล้จะระเบิดแล้วสมองก็ค่อยย้ำสิ่งเขาเคยด่าอยู่ตลอด ผมไม่อยากเอาอนาคตของตัวเองมาทิ้งเพราะคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่แล้วไล่เอามีดไปแทงเขาหรือเขาอาจจะแทงผมซึ่งมันมีแต่ผลเสีย ผมต้องอยู่บ้านนี้อีกประมาณ 2 ปีเพราะมันอยู่ใกล้ที่เรียนบวกกับใกล้ที่ทำงานถ้าย้ายออกจากที่นี่ค่าใช้จ่ายมันจะมากเกินไปเพราะผมต้องเก็บตังไว้เพื่อไปเรียนต่อมหา'ลัย(ตอนนี้ผมเรียนกศน.หรือในชื่อใหม่คือ สกร.)

ปล.บ้านผมกับข้างบ้านเราไม่ได้รู้จักกันหรือคุยกันเลยสักครั้งต่างคนต่างทำงาน และที่บ้านผมนาน ๆ คุยกันครั้งส่วนมากเราจะพิมพ์แชทคุยกัน

ปล2.ถ้าแท็กผิดขออภัยด้วย

ขอบคุณสำหรับทุกคำตอบล่วงหน้าครับ