ท้าวความนิดนึงนะครับ
ผมอายุ 30 ต้นๆ ส่วน คุณแม่ผม อายุ 60 ต้นๆ

คุณแม่ผมปกติเป็นคนใจดี แต่เวลาโมโหที เป็นคนละคนเลยครับ
ด่าลูกตัวเองแบบไม่อายชาวบ้าน และ เป็นคนที่ว่าเวลาโมโห จะต้องได้จัดการ (ตี ฟาด หรือ ทำโทษ) ถึงจะอารมณ์เย็นขึ้น

เมื่อประมาณปี 2553 คุณแม่ป่วย เป็นเส้นเลือดในสมองตีบ
ตอนนั้น แขน ขา ขยับไม่ได้ไปพักใหญ่
แต่โชคดี ที่ไป รพ.ทัน ถึงกระนั้นก็ต้องพักฟื้น รักษาตัว กายภาพ ราวๆ 3-4 เดือน ถึงจะเริ่มเดินได้
(ตอนนี้เดินได้ ร่างกายเป็นปกติแล้ว แต่ยังต้องทานยาไปตลอด)

หลังจากนั้น แกก็จะบ่นว่า แกเนี้ยเปรียบเสมือนเป็นคนพิการ เป็นคนมีโรค จะตายเมื่อไหร่ก็ไม่รู้
ห้ามคนรอบข้างมาทำให้แกเครียด (ปกติแกเป็นคนหัวโบราณ จะทำอะไรทีก็ต้องเปิดปฎิทิน ดูวันชง เป็นคนเจ้าระเบียบ หัวอ่อน โดนคนเอาเปรียบบ่อย)

พักหลังๆ ก็จะเริ่มเป็นคนหงุดหงิดง่าย เอาแต่ใจตัวเอง
ล่าสุด ผมไปทานข้าวนอกบ้านกับคุณพ่อ (คุณแม่อยู่บ้าน)
ทีนี้คุณแม่ แกอยากจะกินพาย แต่ว่าพายรสที่แกอยากกิน มันไม่มีขาย
แกก็โมโห หาว่าคนอื่นซื้อแต่ของตัวเองบ้างละ ไม่สนใจแกบ้างละ

พอผมเริ่มนานเข้า ผมก็รู้สึกหงุดหงิด และเริ่มมีการโต้เถียงกัน
แล้วแกก็เริ่มร่ายว่า ผมเป็นคนเนรคุณ ตัวhere เลว ตกนรก สารพัดคำด่าที่แกจะสรรหามาว่า
พูดย้อนอดีตว่า แกส่งเสียผมกี่ล้าน มาทำตัวแบบนี้หรอ?
ด้วยความที่ผมไม่อยากจะไปต่อปากต่อคำ เลยหลบเข้าห้องไป แต่แกก็เอาแท่งเหล็กมาฟาดประตู จนประตูบุบ พัง
(อารมณ์เหมือนคนแค้นจัด สติแตก)

ซึ่งผมมองว่า เรื่องราวที่เกิดขึ้นมัน เริ่มจากจุดเล็กๆ จุดเดียว
แต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมแกถึงเป็นได้ขนาดนี้
อยากจะปรึกษาสมาชิกว่า อาการแบบนี้ เป็นเพราะว่าแกโกรธ ผิดหวัง หรือ แกเริ่มมีอาการทางประสาท ครับ
และ ถ้าเป็นเพื่อนๆ จะรับมือยังไงกับเหตุการณ์ในลักษณะนี้ครับ