ขอปรึกษาเพื่อน ๆ ว่า ปัญหายาเสพติดเราต้องแก้กันเองใช่ไหม หรือมีหน่วยงานไหนแก้ไขปัญหานี้ได้บ้าง


กระทู้นี้คงเป็นการระบายอะไรในใจนิดหน่อยนะคะ เผื่อมีเพื่อน ๆ ที่มีปัญหาด้วยกัน ได้แชร์ฟิวส์กันค่ะ

บ้านเราเป็นหมู่บ้านเล็กๆที่คนในหมู่บ้านส่วนใหญ่ไม่ได้เรียนหนังสือ วัยรุ่นตลอดจนผู้ใหญ่(บางคน)ในหมู่บ้านติดยา พี่ชายเราคือ 1 ในวัยรุ่นพี่ติดยา

พี่ชายเราประสาทเสียเพราะยาบ้า เราจำเหตุการณ์พี่ชายอาละวาดลั่นบ้านจนถึงเช้าได้จำขึ้นใจ ตั้งแต่วันนั้นบ้านหลังนั้นก็ไม่ได้เป็นที่พึ่งทางใจสำหรับเราอีกเลย เรากลัวจนเก็บมาฝันร้ายจนถึงทุกวันนี้

หลังจากเหตุการณ์นั้น 1 สัปดาห์ เราได้งาน ตำแหน่งดี เงินเดือนดี เราเลยขอครอบครัวออกมาทำงานเพราะเสียดายโอกาสแต่บอกตรง ๆ ว่าเราอยากออกจากบ้านหลังนั้นด้วย

เราผิดไหมที่ไม่มีความรู้สึกที่อยากกลับบ้านอีกเลย แต่เราส่งเงินให้ที่บ้านทุกเดือนนะ ตลอด 2 ปีที่ทำงานเรากลับบ้าน 2 ครั้ง ครั้งแรกเพราะผู้ใหญ่ในบ้านป่วย ครั้งที่ 2 เป็นวันครอบครัว ทั้ง 2 ครั้งนั้นเราอยู่บ้านไม่เกิน 2 คืนเเล้วขอตัวกลับมาทำงานเลย ตลอดเวลาที่บ้านโทรหาเราเกือบทุกวันแต่เราไม่เคยโทรหาที่บ้านเลยเพราะกลัวเจอพี่ชายเป็นรับสาย

เคยรู้สึกใจชื่นขึ้นตอนแม่โทรมาบอกว่า พ่อพาพี่ชายไปบำบัดตามคำแนะนำของเราเเล้ว แต่สุดท้ายพี่ชายก็เรื่องให้ตัวเองป่วย ทำให้ทางสถาบันโทรบอกให้ครอบครัวเอากลับไปรักษา พอกลับมาพี่ชายก็ไม่ยอมกลับไปบำบัดอีกเลย หนำซ้ำยังกลับมามีปากเสียงกับพ่อ โกรธพ่อที่บังคับไปบำบัด

ช่วงนี้พี่เราอาละวาดอีกแล้ว น้องเราโทรมาบอกว่า ญาติผู้ใหญ่พูดถึงเราว่า เราเห็นแก่ตัว เห็นแก่สบายใจ ออกไปทำงานไกลบ้าน แล้วไม่ยอมกลับมาดูดำดูดีคนที่บ้านเลย // เราพูดกับน้องว่าช่างเขาเหอะ (แต่คิดในใจว่า ก็คงจริงตามที่ ป้า ๆ น้า ๆ พูดนั้นแหละ)

ทุกวันนี้เราไม่ได้คิดอยากแนะนำให้ที่บ้านพาพี่ชายไปบำบัดเเล้ว เราได้แต่เฝ้ารอให้เขาดับสลายไปในสักวัน
เพราะเราจะได้กลับไปหาความรักของเราที่บ้านอีกครั้ง