สวัสดีค่ะ เกริ่นก่อนว่าเราอายุ 27 ปี
ตอนนี้แต่งงานมา 4 ปีแล้ว

ชีวิต 4 ปีที่ผ่านมา เหมือนตกนรกทั้งเป็นค่ะ

เราแต่งงานเร็ว ตอนนั้นอายุแค่ 22 ย่าง 23 เพิ่งเรียนจบหมาดๆ สาเหตุที่แต่งเพราะเรามาอยู่บ้านสามี ตอนเรียนปี 4 ช่วงฝึกงาน เพราะบ้านสามีใกล้ที่ฝึกงานมากกว่าหอพัก พอฝึกงานเสร็จเราเรียนต่อโท เลยอยู่บ้านสามีต่อ (บ้านสามีตอนนั้นมีแค่น้องชายสามีกับสามีอยู่ รวมเราเป็น 3 คน) พอแม่สามีรู้เรื่อง เขาไม่สบายใจ กลัวคนแถวบ้านจะเอาไปพูด เลยได้ข้อสรุปว่าจะให้เราแต่งงานกัน ใจเราตอนนั้นไม่อยากแต่ง แต่จำใจต้องยอมๆ ทางฝั่งครอบครัวสามีและพ่อแม่เราเอง

พอเราแต่งงานได้สักพัก แม่สามีที่อยู่กันคนละที่ ดันย้ายมาอยู่ด้วย เรื่องราวมันเริ่มตรงนี้แหละค่ะ
แม่สามีชอบมายุ่งเรื่องของเรากับสามี ตั้งแต่เรื่องเล็กๆ ไปจนถึงเรื่องบนเตียงของเรากับสามี ขนาดที่ถามว่า เรานอนกับสามีบ่อยมั้ย ซึ่งเรามองว่ามันเกินไปหน่อยค่ะ แล้วคือสามีเป็นคนที่สนิทกับแม่มากๆๆๆ ตามใจแม่ทุกอย่าง + เล่าเรื่องส่วนตัวของเราให้แม่เขาฟังทุกอย่าง เราเคยคุยกับสามีแล้ว ว่าเราไม่โอเคตรงนี้ เรื่องส่วนตัวและเรื่องในบ้าน เราไม่อยากให้ใครรับรู้ แต่กลายเป็นทะเลาะกันใหญ่โต เพราะสามีเข้าข้างแม่เขา และหาว่าเราเยอะ ทำตัวมีปัญหา เป็นแบบนี้มาตลอด 4 ปี เราไม่เคยมีความสุขในบ้านนั้นแม้แต่วันเดียว

เราคุยกับสามีว่าเราไม่อยากมีลูก เราไม่พร้อม แต่แม่เขาพูดใส่เราบ่อยมากๆ ว่าเมื่อไหร่จะมีลูก เขารอเลี้ยงหลาน เหตุการณ์ที่เราจำไม่มีวันลืมคือเขาถามเรื่องนี้ตอนกินข้าว โต๊ะกินข้าวมีเรา แม่สามี สามี และน้องสาวคนสุดท้องที่อายุใกล้ๆ เรา

แม่ถามว่าเมื่อไหร่จะท้อง เดี๋ยวแม่เลี้ยงหลานให้
เราตอบว่าเราไม่มีลูก เราตั้งใจไว้แล้ว (บอกรอบที่ล้าน)
แม่: คนไม่มีลูกคือคนที่เห็นแก่ตัว เราเป็นมนุษย์ก็มีหน้าที่พลเมือง ผู้หญิงเกิดมาแล้วก็ต้องมีหน้าที่เป็นแม่คน และอื่นๆ ตามมาอีก ค่อนข้างจะเป็นคำที่รุนแรงพอสมควร แม่ของเราแท้ๆ ยังไม่ว่าเราขนาดนี้

จังหวะนั้นเราหันไปมองหน้าสามีว่าจะปกป้องเรามั้ย แต่เปล่าเลยค่ะ เขาไม่แม้แต่จะมองหน้าเราด้วยซ้ำ ได้แต่ก้มหน้ากินข้าวเงียบๆ เรานี่น้ำตาไหลแหมะๆ จนน้องสาวเขาทนไม่ไหว พูดว่ามันไม่ถูกต้องที่แม่พูดแบบนี้กับเรา กลายเป็นน้องปกป้องเราแทน จนน้องทะเลาะกับแม่แทนเรา

ตอนนี้เราเลยเลือกที่จะย้ายออกมาอยู่คอนโดคนเดียว เราทนไม่ไหว จริงๆเรื่องราวมันเยอะกว่านี้ แต่เล่าไปคงจะไม่หมด เราไม่เคยมองว่ามีฝ่ายใดฝ่ายนึงผิดหรือถูก แค่เรากับแม่มีความคิดที่ค่อนข้างจะต่างกันมากๆ อีกทั้งสามีไม่เคยเข้าข้างเราเลย เขาเข้าข้างแม่เขาตลอด ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตามเขาไม่ได้ทำตัวเป็นกลางหรือประนีประนอมทั้งสองฝั่ง แต่เขาเอาแต่บอกให้เราเข้าใจๆๆๆแม่เขา ให้ยอมๆๆๆๆแม่เขาไป พอพยายามปรับความเข้าใจกันเรื่องแม่ กลายเป็นทะเลาะกันรุนแรงทุกรอบ 

เราทนไม่ไหว เราหนีออกมาอยู่คอนโดคนเดียว เชื่อมั้ยคะว่าขนาดเราย้ายออกมา แม่เขาก็ยังมีปัญหากับเราตรงนี้อีก หาว่าเราหนีออกจากบ้าน คนแถวบ้านจะมองครอบครัวเขาไม่ดี ทำให้เรากับสามีทะเลาะกันเพราะแม่อยากให้เรากลับไปอยู่บ้าน เราไม่ไหวแล้วค่ะ เราไม่รู้จะทำยังไงต่อแล้ว เราเหนื่อยกับทุกอย่างจริงๆ เราอยากหนีไปไกลๆๆๆ แต่หนียังไงก็ไม่พ้นสักที

ขอเพิ่มเติมตรงนี้ว่า เราไม่เคยใช้เงินของครอบครัวเขาแม้แต่บาทเดียว เราทำงานหาเงินใช้เอง ขายของกับทำงานประจำ แยกกระเป๋ากันใช้กับสามีค่ะ สามีและครอบครัวเขาไม่เคยเลี้ยงดูอะไรเราทั้งสิ้น มีคำถามว่า

1. ก่อนแต่งงานเรามีรถคันเก่า 1 คันที่แม่แท้ๆ เรายกให้ แต่ดันขายคันเก่าแล้วเอาเงินไปดาวน์คันใหม่ แล้วรถคันใหม่เป็นชื่อสามี (เงินดาวน์ประมาณ 200k) ตรงนี้ถ้าหย่ากันแล้ว เรื่องรถจะแบ่งกันยังไงดี เพราะเขาบอกว่าเขาจะไม่ยกรถให้ เพราะเป็นชือเขา

2. มีใครเคยเจอเหตุกาณ์คล้ายๆเราบ้างมั้ยคะ แล้วตอนนั้นทำยังไง ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง