*ขอระบาย*เป็นครั้งแรกในชีวิตเลยค่ะที่เจอเพื่อนที่ toxic ขนาดนี้ในชีวิต เพียงแค่เราสอบได้คะแนนน้อยลงและเริ่มเรียนไม่รู้เรื่องก็ด่าเราว่า โง่ ยิ่งเรียนยิ่งโง่กว่าเดิม
แทนที่จะเป็นการถามว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมถึงคะแนนตกขนาดนี้ เครียดอะไรรึเปล่า เป็นอะไรมั้ย ระบายได้นะ ไม่เก่งตรงไหนเราสอนได้นะ กลับด่าเราว่าโง่
แต่เราก็ยอมรับค่ะว่าหลังๆเราเรียนไม่รู้เรื่องจริงๆ พอถามเพื่อนเพื่อนก็ไม่บอกอะไรเราเลยค่ะ ไม่สนใจคำพูดเราด้วยซ้ำ พูดง่ายๆคือไม่เห็นหัวเราเลยค่ะ
เราพยามยามและทำความเข้าใจกับมันแล้วค่ะแต่มันก็ไม่ได้จริงๆ แค่เพียงพวกเขาเข้าใจหรือทำอะไรเสร็จก่อนก็มักจะไม่รอเรา ชอบมองเหยียดคนอื่น มีเรื่องกับชาวบ้านไปทั่ว ชอบแฟนชาวบ้านแล้วบอกตัวเองถูกต้องเสมอ ตัดสินใจคนที่หน้าตา สนใจเพียงแต่ตัวเอง
จนเรารู้สึกว่าพวกเขาเริ่มไม่ใช่เซฟโซนอาจจะเป็นเพราะสังคมที่เราอยู่ก่อนหน้านั้นมันไม่เป็นขนาดนี้ เราอดทนได้ระยะนึงแต่รู้สึกว่ายิ่งอยู่ยิ่งทำให้เรารู้สึกเป็นคนนอก เราเข้ากับพวกเขาไม่ได้เลยค่ะ
จากคนที่สดใสมากๆ ตอนนี้เริ่มเก็บตัวไม่ค่อยพูดรู้สึกทุกอย่างมันน่าเบื่อ จนได้มาเจอกับเพื่อนที่โคตรเป็นเซฟโซนคอยห่วงหน้าห่วงหลังรับฟังความคิดเห็นเล็กๆ มันทำให้เรารู้สึกดีมากๆเลยค่ะที่ตัดสินใจเดินออกมา สำหรับใครที่กำลังเจอปัญหาแบบนี้หรือมีเรื่องทุกข์ใจ ก็ขอย่าเก็บไว้คนเดียวนะคะระบายมันออกมาให้กับครอบครัวหรือเพื่อนที่ไว้ใจได้จะดีกว่า เพราะอาจจะทำให้เราเป็นโรคซึมเศร้าได้เลย สู้ๆคั๊บบบบ ขอให้เป็นวันที่ดี
เพื่อน TOXIC ขนาดนี้เดินออกมาเลย
แทนที่จะเป็นการถามว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมถึงคะแนนตกขนาดนี้ เครียดอะไรรึเปล่า เป็นอะไรมั้ย ระบายได้นะ ไม่เก่งตรงไหนเราสอนได้นะ กลับด่าเราว่าโง่
แต่เราก็ยอมรับค่ะว่าหลังๆเราเรียนไม่รู้เรื่องจริงๆ พอถามเพื่อนเพื่อนก็ไม่บอกอะไรเราเลยค่ะ ไม่สนใจคำพูดเราด้วยซ้ำ พูดง่ายๆคือไม่เห็นหัวเราเลยค่ะ
เราพยามยามและทำความเข้าใจกับมันแล้วค่ะแต่มันก็ไม่ได้จริงๆ แค่เพียงพวกเขาเข้าใจหรือทำอะไรเสร็จก่อนก็มักจะไม่รอเรา ชอบมองเหยียดคนอื่น มีเรื่องกับชาวบ้านไปทั่ว ชอบแฟนชาวบ้านแล้วบอกตัวเองถูกต้องเสมอ ตัดสินใจคนที่หน้าตา สนใจเพียงแต่ตัวเอง
จนเรารู้สึกว่าพวกเขาเริ่มไม่ใช่เซฟโซนอาจจะเป็นเพราะสังคมที่เราอยู่ก่อนหน้านั้นมันไม่เป็นขนาดนี้ เราอดทนได้ระยะนึงแต่รู้สึกว่ายิ่งอยู่ยิ่งทำให้เรารู้สึกเป็นคนนอก เราเข้ากับพวกเขาไม่ได้เลยค่ะ
จากคนที่สดใสมากๆ ตอนนี้เริ่มเก็บตัวไม่ค่อยพูดรู้สึกทุกอย่างมันน่าเบื่อ จนได้มาเจอกับเพื่อนที่โคตรเป็นเซฟโซนคอยห่วงหน้าห่วงหลังรับฟังความคิดเห็นเล็กๆ มันทำให้เรารู้สึกดีมากๆเลยค่ะที่ตัดสินใจเดินออกมา สำหรับใครที่กำลังเจอปัญหาแบบนี้หรือมีเรื่องทุกข์ใจ ก็ขอย่าเก็บไว้คนเดียวนะคะระบายมันออกมาให้กับครอบครัวหรือเพื่อนที่ไว้ใจได้จะดีกว่า เพราะอาจจะทำให้เราเป็นโรคซึมเศร้าได้เลย สู้ๆคั๊บบบบ ขอให้เป็นวันที่ดี