เราเป็นแม่หม้าย ลูก 2 ลูกคนละพ่อ คนแรกเกิดจากความไม่ป้องกันของเราเอง คนที่ 2 ห่างกัน 7 ปี เกิดจากการหลุดคุมกำเนิดทุกรูปแบบ (แถมได้กันครั้งแรกด้วย) หลังจากลูกคนเล็กได้ 4 ขวบก็เลิกกันกับพ่อของนาง เพราะ
1. เราไม่ได้รักเค้าขนาดที่จะทน
2. มารู้ทีหลังว่าเค้าเสพยาเกือบทุกชนิด+ครอบครัวเลี้ยงอย่างตามใจจนเป็นไพโพล่า อาละวาดทุกครั้งที่ไม่ได้ดังใจ
3. ตีลูกคนโตเรา(คนละพ่อ) เพราะความยับยั้งช่างใจไม่ได้
สรุป คือเราเลิกกัน ตอนนั้นเราโดนตามไล่ยิง ด้วย ดีที่ ตร.จับได้ทัน หลังจากนั้นเราก็พาลูกคนเล็กย้ายที่อยู่มาอีกที่หนึ่ง ส่วนคนโต อยู่ช่วงประถมปลายแล้วเลยไม่ให้ย้าย รร.ตามมา อยู่กับยายแต่ก็แอบไปหาและรับมาอยู่ด้วยเป็นพีกๆ ปล.เราเลี้ยงลูกเองทั้ง 2 คน ไม่ตั้งใจมี แต่ตั้งใจเลี้ยง ช่วงที่เราหนีเรามาเจอแฟนคนปัจจุบัน ตอนแรกก็คุยกันปกติเพราะพ่อเรารู้จักกัน และคอยช่วยเหลือตอนที่เราหนีพ่อของคนเล็ก เค้าอายุน้อยกว่าเรา 7 ปี เรารู้สึกชอบเค้านะ เค้าดูเป็นคนมีความอบอุ่น เป็นผู้ใหญ่ แต่เราตั้งใจว่าจะไม่มีแฟนใหม่เลย พยายามไม่ลงหลักปักฐานด้วย ส่วนทางแฟนเราก็พยายามเลี่ยงกันตลอด แต่ก็นะ คุยกันมาเป็นปีๆ มาพลาดได้เสียกัน เพราะเรารู้สึกชอบเค้ามากในเรื่องความคิด การวางแผน การรับฟัง ต่างๆ โอ้ย ผช.ในอุดมคติ ก่อนที่จะตกลงมาอยู่ด้วยกันหลังเรื่องพ่อของคนเล็กจบ เราย้ายกลับมาเลี้ยงลูกคนโตเหมือนเดิมพร้อมกับย้ายลูกคนเล็กกลับมาด้วย ใช้เวลา 2 ปี กว่าจะได้กลับมาอยู่พร้อมกันกับลูก
ตอนที่เราย้ายกลับมา เค้าบอกเลิกเรานะ เราก็ให้เค้าไป เราบอกว่ารักส่วนรัก อนาคตเราไม่รั้ง เค้าควรเจอคนที่ไม่มีภาระแบบเรา แต่สักพัก (ชม. กว่าๆ) เค้าก็กลับมา แล้วบอกว่าไม่เลิก ตกลงคบกันจริงๆ
วันที่คนกัยและย้ายมาอยู่ด้วยกัน เราแจงรายละเอียดเรื่องงาน (เราเป็นแม่ค้า) เรื่องเงิน เรื่องลูกให้เค้ารับรู้แล้วถ้าเค้ารับตรงไหนไม่ได้จะได้แยกย้ายกันไป เพราะเราเข้าใจว่าความรักต้องมาพร้อมๆกับฐานะและเงินทอง เราต้องหาเลี้ยงลูก
*ตอนที่มาอยู่ด้วยกันเราเจ๊งธุรกิจมา 1 ล้าน ตอนนี้มีเงินติดตัวไว้หมุนแบบไม่ลำบากมาก แต่ต้องหาเติม เราขายไก่สดเป็นหลักร้านเล็กๆ
** ส่วนแฟนนางว่าที่บ้านนางเป็นหนี้ ไม่ได้กินใช้ตามใจได้แบบเรา ส่วนข้อมูลลงลึกค่อยพูดถึง
เราตกลงเรื่องหน้าที่การงาน การแบ่งหน้าที่กันภายในบ้าน พ่อจนถึงตอนนี้แหละ เราเหมือนเจ๊งรอง 2 เลย นางทำอะไรไม่เป็นเลยไม่เหมือนที่นางพูดไว้ ที่นางให้คำสัญญาไว้ เราอึ้งมากๆ ก็ค่อยๆ ปรับค่อยๆสอนกันไป จนถึงตอนนี้ ลูกๆรักนาง นางเป็นพ่อที่ดี แต่ในพาร์ทคนทำงานนางก็ยังรับผิดชอบในหน้าที่ไม่ได้เต็มที่ พอทำได้อย่างนึงก็ลืมอีกอย่างนึง ขึ้กลัวเราต้องเป็นคนออกหน้าตลอด ทุกวันนี้หาเงินยังไม่พอใช้ ถ้าไม่รวมร้านไก่ที่เรายกให้แม่ดูแล แล้วเราหับแฟนก็ออกมาทำอย่างอื่นกัน ร้อนก็บ่น เหนื่อยก็บ่น งานบ้านเวลาว่างก็ไม่ช่วย พ่อให้มารับผิดชอบงานบ้าน งานข้างนอกก็จะละเลย สรุปทั้งงานบ้านและงานข้างนอกเราต้องมาคอยทำคอยเก็บ
ต่อมาตอนนี้เราเปิดร้านกาแฟ หลังจากเปิดได้ 1 ปี แฟนเพิ่งจะชงกาแฟเผ็นสาเหตุเพราโดนด่าและทะเลาะกันครั้งใหญ่ด้วยคำพูดของเค้าว่ายังไม่ถึงเวลาที่เค้าจะเรียนชงกาแฟจากเรา ตอนนี้พอทำเป็นแล้วก็ไม่ยอมจำทุกๆเมนู (นางชงมา 4-5 เดือนแล้วค่ะ) เท่ากับร้านปีกว่าแล้ว เราเลยทิ้งภาระร้านให้เค้าดูแลเค้าจะได้มีความรับผิดชอบ แล้วเราก็ไปสอบตัวแทนประกัน ทำไป ทำมา ภาระทุกอย่างก็ยังตกอยู่กับเราอยู่ดี
ปัจจุบัน เรามีหน้าที่ ตื่นมาเปิดร้านกาแฟตอน ตี 5 เค้าไปส่งลูกที่โรงเรียน ลูกบอกว่าลูกตั้งนาฬิกาปลุกเองตื่นตี 5 ครึ่ง มาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วถึงปลุกพ่อ ไปล้างหน้าและขรี้อีก 10-20 นาที แล้วก็มาทอดไข่ดาวให้ลูกกิน(แต่ลูกเราเป็นคนขอไข่ดาวน้ำทุกเช้าเองค่ะ) กว่าจะไปส่งลูก 7 โมงครึ่ง กลับมาก็นอนต่อ และออกมาเปลี่ยนเวรกับเราตอน 10 โมง
ส่วนเราตั้งแต่ตี 5 ก็ขายกาแฟ มีถ่ายเอกสารพิมงาน ผลัดๆกันไป ร้านเราเอาเครื่องถ่ายเอกสารมาลงด้วยค่ะ วันไหนมัเคสประกันก็ทำมันทุกอย่างนี่แหละค่ะ จนเข้าออกมาเปลี่ยนเวร ถ้าวันไหนมีงานประกัน เราก็จะทำงานเราต่อ วันไหนไม่มี เราก็จะไปทำงานบ้าน ส่วนแฟน ก็นั่งๆนอนๆเล่นเดมรอลูกค้าไป ลูกค้าจะหมดหลังจาก 10 โมงค่ะ จากนั้นนานๆมาที นางก็นั่งเล่นเกม ถ้าวันไหนเราไม่เข้าบ้านนั่งทำงานข้างนอกบางทีนางก็เล่น rov กับเพื่อนจนเราก็ต้องลุกมาขงน้ำอีก ทุกวันนี้เค้าอยากได้อะไรก็ได้ไม่เหมือนตอนเค้าอยู่บ้าน นางบอกเองนะคะ (แต่นางยังขี้เกียจหาเงินอยู่)
***ความดีของเค้าคือเค้าก็ยังมีความอบอุ่นให้กับครอบครัวอยู่ค่ะ เล่นเป็นเด็กกับลูก เวลาโดนด่าไม่เถียง
ข้อเสียก็ตามที่เล่ามาค่ะ
****ข้อดีของเราที่เค้าบอกนะคะ เราเข้มแข็งทำงานเก่ง หาเงินเก่ง ทำเป็นทุกอย่าง
ข้อเสีย เราขี้โมโหค่ะ เพราะเรารู้สึกว่าแฟนชอบขี้เกียจไม่เลือกเวลา และจะใส่ใจในเรื่องที่เค้าคิดว่าจำเป็นเท่านั้นจนบางครั้งทำให้งานเสียค่ะ(แต่เราเคยด่าเค้าแล้วเค้าก็ยอมรับนะคะ งงแบบไปไม่เป็นเลย)
ปล.ล่าสุดโดนแม่ผัวด่ามาว่าอย่าใช้งานลูกเค้าเยอะถ้าลูกเค้าทำงานไม่ไหวให้เปลี่ยนงานใหม่ เราหละเครียจเลย
เล่ายาวมากเลย ขอเข้าคำถามนะคะ
1. คิดว่าเค้าทนอยู่เพราะรักหรือเงิน
2. แฟนเราบอกว่าเค้ารักลูกและเรามากเลยไม่อยากเลิกกัน จริงมั้ยคะ
3. ทุกวันนี้เวลาเราบอกเค้าเรื่องงาน เค้าเริ่มขึ้นเสียงใส่ แปลว่าเค้าเริ่มลำคาญเราแล้วใช่มั้ย (แต่เค้าเคยบอกให้เราคอยบอกได้เวลาเค้าเผลอขี้เกียจ หรือทำผิด
4. เคยมีใครเป็นแบบนี้มั้ยคะ รักก็รัก แต่เข็นให้ทำจนเหนื่อยไม่ไหวแล้ว
รักนะ แต่เราเข้ากันไม่ได้
1. เราไม่ได้รักเค้าขนาดที่จะทน
2. มารู้ทีหลังว่าเค้าเสพยาเกือบทุกชนิด+ครอบครัวเลี้ยงอย่างตามใจจนเป็นไพโพล่า อาละวาดทุกครั้งที่ไม่ได้ดังใจ
3. ตีลูกคนโตเรา(คนละพ่อ) เพราะความยับยั้งช่างใจไม่ได้
สรุป คือเราเลิกกัน ตอนนั้นเราโดนตามไล่ยิง ด้วย ดีที่ ตร.จับได้ทัน หลังจากนั้นเราก็พาลูกคนเล็กย้ายที่อยู่มาอีกที่หนึ่ง ส่วนคนโต อยู่ช่วงประถมปลายแล้วเลยไม่ให้ย้าย รร.ตามมา อยู่กับยายแต่ก็แอบไปหาและรับมาอยู่ด้วยเป็นพีกๆ ปล.เราเลี้ยงลูกเองทั้ง 2 คน ไม่ตั้งใจมี แต่ตั้งใจเลี้ยง ช่วงที่เราหนีเรามาเจอแฟนคนปัจจุบัน ตอนแรกก็คุยกันปกติเพราะพ่อเรารู้จักกัน และคอยช่วยเหลือตอนที่เราหนีพ่อของคนเล็ก เค้าอายุน้อยกว่าเรา 7 ปี เรารู้สึกชอบเค้านะ เค้าดูเป็นคนมีความอบอุ่น เป็นผู้ใหญ่ แต่เราตั้งใจว่าจะไม่มีแฟนใหม่เลย พยายามไม่ลงหลักปักฐานด้วย ส่วนทางแฟนเราก็พยายามเลี่ยงกันตลอด แต่ก็นะ คุยกันมาเป็นปีๆ มาพลาดได้เสียกัน เพราะเรารู้สึกชอบเค้ามากในเรื่องความคิด การวางแผน การรับฟัง ต่างๆ โอ้ย ผช.ในอุดมคติ ก่อนที่จะตกลงมาอยู่ด้วยกันหลังเรื่องพ่อของคนเล็กจบ เราย้ายกลับมาเลี้ยงลูกคนโตเหมือนเดิมพร้อมกับย้ายลูกคนเล็กกลับมาด้วย ใช้เวลา 2 ปี กว่าจะได้กลับมาอยู่พร้อมกันกับลูก
ตอนที่เราย้ายกลับมา เค้าบอกเลิกเรานะ เราก็ให้เค้าไป เราบอกว่ารักส่วนรัก อนาคตเราไม่รั้ง เค้าควรเจอคนที่ไม่มีภาระแบบเรา แต่สักพัก (ชม. กว่าๆ) เค้าก็กลับมา แล้วบอกว่าไม่เลิก ตกลงคบกันจริงๆ
วันที่คนกัยและย้ายมาอยู่ด้วยกัน เราแจงรายละเอียดเรื่องงาน (เราเป็นแม่ค้า) เรื่องเงิน เรื่องลูกให้เค้ารับรู้แล้วถ้าเค้ารับตรงไหนไม่ได้จะได้แยกย้ายกันไป เพราะเราเข้าใจว่าความรักต้องมาพร้อมๆกับฐานะและเงินทอง เราต้องหาเลี้ยงลูก
*ตอนที่มาอยู่ด้วยกันเราเจ๊งธุรกิจมา 1 ล้าน ตอนนี้มีเงินติดตัวไว้หมุนแบบไม่ลำบากมาก แต่ต้องหาเติม เราขายไก่สดเป็นหลักร้านเล็กๆ
** ส่วนแฟนนางว่าที่บ้านนางเป็นหนี้ ไม่ได้กินใช้ตามใจได้แบบเรา ส่วนข้อมูลลงลึกค่อยพูดถึง
เราตกลงเรื่องหน้าที่การงาน การแบ่งหน้าที่กันภายในบ้าน พ่อจนถึงตอนนี้แหละ เราเหมือนเจ๊งรอง 2 เลย นางทำอะไรไม่เป็นเลยไม่เหมือนที่นางพูดไว้ ที่นางให้คำสัญญาไว้ เราอึ้งมากๆ ก็ค่อยๆ ปรับค่อยๆสอนกันไป จนถึงตอนนี้ ลูกๆรักนาง นางเป็นพ่อที่ดี แต่ในพาร์ทคนทำงานนางก็ยังรับผิดชอบในหน้าที่ไม่ได้เต็มที่ พอทำได้อย่างนึงก็ลืมอีกอย่างนึง ขึ้กลัวเราต้องเป็นคนออกหน้าตลอด ทุกวันนี้หาเงินยังไม่พอใช้ ถ้าไม่รวมร้านไก่ที่เรายกให้แม่ดูแล แล้วเราหับแฟนก็ออกมาทำอย่างอื่นกัน ร้อนก็บ่น เหนื่อยก็บ่น งานบ้านเวลาว่างก็ไม่ช่วย พ่อให้มารับผิดชอบงานบ้าน งานข้างนอกก็จะละเลย สรุปทั้งงานบ้านและงานข้างนอกเราต้องมาคอยทำคอยเก็บ
ต่อมาตอนนี้เราเปิดร้านกาแฟ หลังจากเปิดได้ 1 ปี แฟนเพิ่งจะชงกาแฟเผ็นสาเหตุเพราโดนด่าและทะเลาะกันครั้งใหญ่ด้วยคำพูดของเค้าว่ายังไม่ถึงเวลาที่เค้าจะเรียนชงกาแฟจากเรา ตอนนี้พอทำเป็นแล้วก็ไม่ยอมจำทุกๆเมนู (นางชงมา 4-5 เดือนแล้วค่ะ) เท่ากับร้านปีกว่าแล้ว เราเลยทิ้งภาระร้านให้เค้าดูแลเค้าจะได้มีความรับผิดชอบ แล้วเราก็ไปสอบตัวแทนประกัน ทำไป ทำมา ภาระทุกอย่างก็ยังตกอยู่กับเราอยู่ดี
ปัจจุบัน เรามีหน้าที่ ตื่นมาเปิดร้านกาแฟตอน ตี 5 เค้าไปส่งลูกที่โรงเรียน ลูกบอกว่าลูกตั้งนาฬิกาปลุกเองตื่นตี 5 ครึ่ง มาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วถึงปลุกพ่อ ไปล้างหน้าและขรี้อีก 10-20 นาที แล้วก็มาทอดไข่ดาวให้ลูกกิน(แต่ลูกเราเป็นคนขอไข่ดาวน้ำทุกเช้าเองค่ะ) กว่าจะไปส่งลูก 7 โมงครึ่ง กลับมาก็นอนต่อ และออกมาเปลี่ยนเวรกับเราตอน 10 โมง
ส่วนเราตั้งแต่ตี 5 ก็ขายกาแฟ มีถ่ายเอกสารพิมงาน ผลัดๆกันไป ร้านเราเอาเครื่องถ่ายเอกสารมาลงด้วยค่ะ วันไหนมัเคสประกันก็ทำมันทุกอย่างนี่แหละค่ะ จนเข้าออกมาเปลี่ยนเวร ถ้าวันไหนมีงานประกัน เราก็จะทำงานเราต่อ วันไหนไม่มี เราก็จะไปทำงานบ้าน ส่วนแฟน ก็นั่งๆนอนๆเล่นเดมรอลูกค้าไป ลูกค้าจะหมดหลังจาก 10 โมงค่ะ จากนั้นนานๆมาที นางก็นั่งเล่นเกม ถ้าวันไหนเราไม่เข้าบ้านนั่งทำงานข้างนอกบางทีนางก็เล่น rov กับเพื่อนจนเราก็ต้องลุกมาขงน้ำอีก ทุกวันนี้เค้าอยากได้อะไรก็ได้ไม่เหมือนตอนเค้าอยู่บ้าน นางบอกเองนะคะ (แต่นางยังขี้เกียจหาเงินอยู่)
***ความดีของเค้าคือเค้าก็ยังมีความอบอุ่นให้กับครอบครัวอยู่ค่ะ เล่นเป็นเด็กกับลูก เวลาโดนด่าไม่เถียง
ข้อเสียก็ตามที่เล่ามาค่ะ
****ข้อดีของเราที่เค้าบอกนะคะ เราเข้มแข็งทำงานเก่ง หาเงินเก่ง ทำเป็นทุกอย่าง
ข้อเสีย เราขี้โมโหค่ะ เพราะเรารู้สึกว่าแฟนชอบขี้เกียจไม่เลือกเวลา และจะใส่ใจในเรื่องที่เค้าคิดว่าจำเป็นเท่านั้นจนบางครั้งทำให้งานเสียค่ะ(แต่เราเคยด่าเค้าแล้วเค้าก็ยอมรับนะคะ งงแบบไปไม่เป็นเลย)
ปล.ล่าสุดโดนแม่ผัวด่ามาว่าอย่าใช้งานลูกเค้าเยอะถ้าลูกเค้าทำงานไม่ไหวให้เปลี่ยนงานใหม่ เราหละเครียจเลย
เล่ายาวมากเลย ขอเข้าคำถามนะคะ
1. คิดว่าเค้าทนอยู่เพราะรักหรือเงิน
2. แฟนเราบอกว่าเค้ารักลูกและเรามากเลยไม่อยากเลิกกัน จริงมั้ยคะ
3. ทุกวันนี้เวลาเราบอกเค้าเรื่องงาน เค้าเริ่มขึ้นเสียงใส่ แปลว่าเค้าเริ่มลำคาญเราแล้วใช่มั้ย (แต่เค้าเคยบอกให้เราคอยบอกได้เวลาเค้าเผลอขี้เกียจ หรือทำผิด
4. เคยมีใครเป็นแบบนี้มั้ยคะ รักก็รัก แต่เข็นให้ทำจนเหนื่อยไม่ไหวแล้ว