สวัสดีค่ะ ขอรบกวนใช้พื้นที่นิดหน่อยนะคะ เราเป็นทุกข์ใจมากค่ะ เค้าบอกว่าเราขอใช้ช่องทางนี้เพื่อขอคำปรึกษาได้ไหมคะ
เรื่องมีอยู่ว่า เราคบกับแฟนไม่เคยมีเรื่องนอกใจกันเลยค่ะ เรากับแฟนอยู่คนละจังหวัดนะคะ3เดือนจะเจอกันครั้งนึง แต่ช่วงเราคุยกันได้4-5เดือน เราทราบว่าเค้าอยู่บ้านกับแฟนเก่าหลังจากที่พักจากการทำงานเดือนละ 10วันค่ะ โดยเค้าไม่เคยบอกแต่เราสืบรู้เอง เลยตัดสินใจถามเค้าค่ะ เค้าก็ให้เหตุผลมาว่าจำเป็นต้องอยู่ แน่นอนค่ะเราเจ็บจนจุกได้แต่ยอมเพราะเรารักเค้า เค้าก็พูดให้เราสบายใจค่ะว่ามันไม่มีอะไรอยู่เพราะจำเป็นเพราะเค้าคิดถึงแมวที่ฝากแฟนเก่าเลี้ยง เราก็ยอมรับทุกอย่างค่ะและเค้าก็อยู่ต่อมาโดยที่มีเรา 1 ปี ตลอดเวลาที่คบกันเราเป็นคนยอมซะมากกว่าค่ะ เราให้ด่า แม้เค้าจะดูถูกเรายังไงด่าเรายังไงเราก็ไม่ไปไหน ร้องไห้ตามง้อยอมทุกครั้งค่ะ แต่ข้อดีของเค้าก็มีนะคะไม่ใช่ทะเลาะกันตลอด จนวันนึงเราไปทำธุระที่ธนาคารก็เริ่มทะเลาะกันเพราะเราไม่โทรหาช่วงพักทานข้าว ซึ่งเราไปกับเพื่อนร่วมงานหลายคน เราก็อธิบายค่ะแต่ไม่เข้าใจกัน โดยส่วนพี่เค้าเป็นคนขี้หึงขี้หวง แบบว่าแฟนตั้งแต่อนุบาลก็เอามาพูดได้ค่ะ(เปรียบเทียบนะคะ) เค้าก็บล๊อกเราหมดเลยค่ะโทรหาไม่รับ เราก็เริ่มท้อใจเลยปล่อยเลยตามเลย เราทะเลาะกันมากขึ้นแล้วไปต่อกันไม่ได้เค้าบอกเลิกเรา ไม่คุยกันสองสามวัน ก้เอาเป็นเลิกค่ะ แต่เค้าเริ่ทรู้ว่าเราจะไปจริงๆเค้าเริ่มง้อค่ะ แต่เราไม่กลับไม่เอาแล้วเราทนมามากจริงๆ เค้าอ้อนวอนเราทุกอย่างค่ะแต่เราก็ใจแข็ง ไม่ใช่ไม่อยากกลับไปนะคะแต่เรากลัว ในช่วงเวลาที่เลิกกันต่างคนต่างใช้ชีวิตค่ะ แต่เค้าก็มาง้อเราทุกวันนะคะเป็นเวลา1 เดือน เราก็มีคุยกับคนอื่นบ้างแต่ไม่ได้คบหาใครค่ะ จนผ่านมา1-2เดือน เรารู้ตัวเองว่าเราพยายามเอาใครมาแทนที่เค้าไม่ได้เลยค่ะ เรารักเค้ามากจริงๆ เราเลยตัดสินใจกลับไปขอคืนดี และแน่นอนค่ะเค้ายอมคุยด้วย ได้กลับมาคุยกันอีกครั้งค่ะ แต่.. เค้าว่าเราเป็นคนผิดที่ไปมีคนอื่นช่วงที่เลิกกัน (เค้าก็มีนะคะ) เค้ารับไม่ได้ที่เราไปทานข้าวกับผช.คนอื่น และเค้าได้เล่าว่าเค้าเจ็บปวดยังไงที่เราทิ้งเค้าไป เค้าต้องทนเจ็บช้ำ เค้าอายคนอื่นที่เราไปกับผช.คนอื่นช่วงที่เลิกกัน เค้าอายที่ต้องมีเราเป็นแฟน เค้าอายเพื่อน
เราก็พยายามอธิบายให้เค้าฟังว่า เราไม่ได้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับใคร เรารักเค้ามากนะ แต่สิ่งที่เค้าทำกับเรามันก็หนักมากจริงๆ ด่าเราต่อหน้าเพื่อนร่วมงานด้วยคำหยาบ ใช้กำลัง ใช้อารมณ์ต่างๆ เรากลัวที่จะกลับไปในตอนนั้น แต่ตอนนี้เรารู้แล้วว่าเรารักพี่มากจริงๆ ให้ทำอะไรเราก็ยอม จนเค้าบอกให้เราไปสาบานว่าเราไม่เคยมีอะไรกับผช.อื่น เราก็ทำค่ะเพราะบริสุทธิ์ใจ และรักเค้ามากอยากให้เค้าสบายใจ แต่เปล่าเลย เค้ายังคงเอาเรื่องนี้มาถามเราให้ตอบคำถามซ้ำๆจนเราอยากตายจริงๆค่ะ อะไรที่เราไม่ได้ทำก็ยัดเหยียดให้เราผิด พูดให้เราช้ำใจเหมือนกัน
เราเหนื่อยใจและท้อใจมาก แต่ติดที่เรารักเค้ามาก เราเห็นแก่ตัวมากหรอคะ ที่เราไปทานข้าว ไปคาเฟ่กับผช.อื่น ช่วงเลิกกัน เรามันไร้ค่าขนาดนั้นเลยหรอคะ
แต่เรื่องของเค้าเราไม่เอามาหาเรื่องหรือทะเลาะเลย เพราะเราคิดว่าเราเป็นคนผิดที่ทิ้งเค้าไปและกลับมาขอคืนดี ขอโทษทุกอย่าง เรากลับกลายเป็นคนผิดมากในสายตาทุกคน
และเค้ายังอับอายที่มีเราเป็นแฟน เค้าอายเพื่อน อายสังคม ทั้งที่ก่อนหน้านั้นเค้าก็ไม่เคยเปิดตัวเราในโซเชี่ยลนะคะ เราอยู่เงียบตลอดค่ะ เราทุกข์ใจมากที่เค้าไม่ไปข้างหน้า เอาเรื่องนี้มาทะเลาะกันวันเว้นวันเลยค่ะ จนเราอยากหายไป เราเหนื่อย
ถ้าเราเรียบเรียงไม่ดีต้องขออภัยนะคะ
เราผิดและเห็นแก่ตัวมากหรอคะ เราทุกข์ใจมาก
เรื่องมีอยู่ว่า เราคบกับแฟนไม่เคยมีเรื่องนอกใจกันเลยค่ะ เรากับแฟนอยู่คนละจังหวัดนะคะ3เดือนจะเจอกันครั้งนึง แต่ช่วงเราคุยกันได้4-5เดือน เราทราบว่าเค้าอยู่บ้านกับแฟนเก่าหลังจากที่พักจากการทำงานเดือนละ 10วันค่ะ โดยเค้าไม่เคยบอกแต่เราสืบรู้เอง เลยตัดสินใจถามเค้าค่ะ เค้าก็ให้เหตุผลมาว่าจำเป็นต้องอยู่ แน่นอนค่ะเราเจ็บจนจุกได้แต่ยอมเพราะเรารักเค้า เค้าก็พูดให้เราสบายใจค่ะว่ามันไม่มีอะไรอยู่เพราะจำเป็นเพราะเค้าคิดถึงแมวที่ฝากแฟนเก่าเลี้ยง เราก็ยอมรับทุกอย่างค่ะและเค้าก็อยู่ต่อมาโดยที่มีเรา 1 ปี ตลอดเวลาที่คบกันเราเป็นคนยอมซะมากกว่าค่ะ เราให้ด่า แม้เค้าจะดูถูกเรายังไงด่าเรายังไงเราก็ไม่ไปไหน ร้องไห้ตามง้อยอมทุกครั้งค่ะ แต่ข้อดีของเค้าก็มีนะคะไม่ใช่ทะเลาะกันตลอด จนวันนึงเราไปทำธุระที่ธนาคารก็เริ่มทะเลาะกันเพราะเราไม่โทรหาช่วงพักทานข้าว ซึ่งเราไปกับเพื่อนร่วมงานหลายคน เราก็อธิบายค่ะแต่ไม่เข้าใจกัน โดยส่วนพี่เค้าเป็นคนขี้หึงขี้หวง แบบว่าแฟนตั้งแต่อนุบาลก็เอามาพูดได้ค่ะ(เปรียบเทียบนะคะ) เค้าก็บล๊อกเราหมดเลยค่ะโทรหาไม่รับ เราก็เริ่มท้อใจเลยปล่อยเลยตามเลย เราทะเลาะกันมากขึ้นแล้วไปต่อกันไม่ได้เค้าบอกเลิกเรา ไม่คุยกันสองสามวัน ก้เอาเป็นเลิกค่ะ แต่เค้าเริ่ทรู้ว่าเราจะไปจริงๆเค้าเริ่มง้อค่ะ แต่เราไม่กลับไม่เอาแล้วเราทนมามากจริงๆ เค้าอ้อนวอนเราทุกอย่างค่ะแต่เราก็ใจแข็ง ไม่ใช่ไม่อยากกลับไปนะคะแต่เรากลัว ในช่วงเวลาที่เลิกกันต่างคนต่างใช้ชีวิตค่ะ แต่เค้าก็มาง้อเราทุกวันนะคะเป็นเวลา1 เดือน เราก็มีคุยกับคนอื่นบ้างแต่ไม่ได้คบหาใครค่ะ จนผ่านมา1-2เดือน เรารู้ตัวเองว่าเราพยายามเอาใครมาแทนที่เค้าไม่ได้เลยค่ะ เรารักเค้ามากจริงๆ เราเลยตัดสินใจกลับไปขอคืนดี และแน่นอนค่ะเค้ายอมคุยด้วย ได้กลับมาคุยกันอีกครั้งค่ะ แต่.. เค้าว่าเราเป็นคนผิดที่ไปมีคนอื่นช่วงที่เลิกกัน (เค้าก็มีนะคะ) เค้ารับไม่ได้ที่เราไปทานข้าวกับผช.คนอื่น และเค้าได้เล่าว่าเค้าเจ็บปวดยังไงที่เราทิ้งเค้าไป เค้าต้องทนเจ็บช้ำ เค้าอายคนอื่นที่เราไปกับผช.คนอื่นช่วงที่เลิกกัน เค้าอายที่ต้องมีเราเป็นแฟน เค้าอายเพื่อน
เราก็พยายามอธิบายให้เค้าฟังว่า เราไม่ได้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับใคร เรารักเค้ามากนะ แต่สิ่งที่เค้าทำกับเรามันก็หนักมากจริงๆ ด่าเราต่อหน้าเพื่อนร่วมงานด้วยคำหยาบ ใช้กำลัง ใช้อารมณ์ต่างๆ เรากลัวที่จะกลับไปในตอนนั้น แต่ตอนนี้เรารู้แล้วว่าเรารักพี่มากจริงๆ ให้ทำอะไรเราก็ยอม จนเค้าบอกให้เราไปสาบานว่าเราไม่เคยมีอะไรกับผช.อื่น เราก็ทำค่ะเพราะบริสุทธิ์ใจ และรักเค้ามากอยากให้เค้าสบายใจ แต่เปล่าเลย เค้ายังคงเอาเรื่องนี้มาถามเราให้ตอบคำถามซ้ำๆจนเราอยากตายจริงๆค่ะ อะไรที่เราไม่ได้ทำก็ยัดเหยียดให้เราผิด พูดให้เราช้ำใจเหมือนกัน
เราเหนื่อยใจและท้อใจมาก แต่ติดที่เรารักเค้ามาก เราเห็นแก่ตัวมากหรอคะ ที่เราไปทานข้าว ไปคาเฟ่กับผช.อื่น ช่วงเลิกกัน เรามันไร้ค่าขนาดนั้นเลยหรอคะ
แต่เรื่องของเค้าเราไม่เอามาหาเรื่องหรือทะเลาะเลย เพราะเราคิดว่าเราเป็นคนผิดที่ทิ้งเค้าไปและกลับมาขอคืนดี ขอโทษทุกอย่าง เรากลับกลายเป็นคนผิดมากในสายตาทุกคน
และเค้ายังอับอายที่มีเราเป็นแฟน เค้าอายเพื่อน อายสังคม ทั้งที่ก่อนหน้านั้นเค้าก็ไม่เคยเปิดตัวเราในโซเชี่ยลนะคะ เราอยู่เงียบตลอดค่ะ เราทุกข์ใจมากที่เค้าไม่ไปข้างหน้า เอาเรื่องนี้มาทะเลาะกันวันเว้นวันเลยค่ะ จนเราอยากหายไป เราเหนื่อย
ถ้าเราเรียบเรียงไม่ดีต้องขออภัยนะคะ