สวัสดีค่ะทุกคน วันเรามีเรื่องอยากมาเล่าประสบการณ์ให้คนในพันทิปช่วยให้คำปรึกษาเราหน่อย เป็นเรื่อง
ๆของตัวเอง...เราจะเริ่มจากขึ้นมาหลายปี1เลยนะคะเเต่ตอนนี้เราอยู่ปี3เเล้ว..เรื่องมันมีอยู่ว่า ตอนเราขึ้นมาตอนปี1ก็เป็นเด็กที่โง่กับเรื่องผู้ชายมากๆโง่จนไม่รู้ว่าเขามารักหรือมาหลอก เราจะเเทนผู้ชายคนนั้นว่าAนะคะ คือเรากับAขึ้นปี1พร้อมเเล้วเขาก็เหมือนจะมาจีบเรานะค่อยไปรับไปส่งไปเล่นด้วยไอ้เราก็หลงคารมเขาเเต่หลงในความเอาใจใส่ เเต่เเล้ววันนึ่งก็มีผู้หญิงที่บอกว่าเป็นเเฟนAทักมาด่าเราเเล้วคือเข้าใจอาลมคนที่เเบบเราผู้ไม่รู้เรื่องอะไรเเล้วAก็ทักมาหาเรานะคะว่ามีนคนทักหาไมซึ่งในตอนนั้นเราเบบเริ่มคุมสติตัวเองไม่อยู่เเล้วค่ะผู้หญิงคนนั้นถามเรานะว่าเป็นอะไรกันทำไมต้องไปหากันถึงห้อง คือตอนนั้นเราไม่รู้จะตอบยังไงเพราะเรื่องเเบบนี้มันพึ่งเกินกับเราเเล้วเเบบเราก็ไปถามAเเล้วรู้ไหมค่ะว่าAตอบเรามาว่ายังไง..."ก็เพื่อนไงเธอ" จังหวะนั้นคือเราเเบบน้ำตาไหลเลยค่ะไม่รู้จะไปต่อกับความสัมพันธ์ยังไงเราก็เลยไม่ตอบAอีกเลย คือเเบบเราอุส่าเริ่มต้นจากเพื่อนเเล้วเเกมาให้ความหวังเราเเล้วมาจบตอนสุดท้ายว่าเพื่อนทุกว่าเราจะไปต่อยังไง อ่านต่อนะคะยังไม่จบเรื่องของผู้ชายคนนี้มันเยอะจนเล่าทั้งวันทั้งคืนคงไม่หมด หลายอาทิตย์ต่อมาที่ไม่ได้คุยกันเขาก็ทักมานะคะอีนี้ก็โง่ตอบเค้าไอ้เราก็เเบบเออเป็นเพื่อนก็เป็นเพื่อนไม่คิดไรมาก ก็กลับมาคุยกันปกติเเต่สิ่งที่มันไม่ปกติเลยคือช่วงประ2-3เดือนหลังเกิดเรื่องนี้ขึ้นเหมือAจะเลิกกับเเฟนนางเเต่ก็ไม่เหมือนจะกลับมาหาเราเเบบเหมือนตอนเเรกนะคะเค้าก็ปกติใส่เราเเต่เรานี้เเหละคะเหมือนจะรักเค้าหลังจากนั้นเราก็ย้ายหอออกจากรูเมนมาอยู่คนเดียวช่วงนั้นไม่ค่อยได้เรียนใน ม.เเต่บ้างวิชาก็เรียน เค้าไม่มีหอนะคะเพราะออกตอนเรียนออนไลน์เพราะช่วงนั้นโควิดระบาดหนัก ต่อเรื่องของเราคะ555.......คือทุกคนค่ะจะว่าเราใจง่ายหรือเปล่าอันนี้ไม่มีเเต่ก่อนน้านี้คือเค้าพยายามจะมีอะไรกับเเต่เราไม่ได้ให้นะเพราะถ้าให้เค้าก็คือคนเเรกของเราเเต่เเล้วไอ้ความอยากลองมันทำให้เราจบลงกันที่เตียงเเล้วจำได้ดีเลยว่าวันนั้นเขาดูอบอุ่นมากจนเราจะให้ใจไปเกือบเต็มเเล้ว555มีครั้งเเรกก็ต้องมีครั้งที่2เเล้วก็มีครั้งต่อๆเหมือนมันจะไปได้ดีนะเเต่เเล้ว
เเบบคืนวันปีใหม่วันเคาท์ดาวเรื่องเรากับเขาลากยาวมาจนจะจบปี1เเล้วเเต่มันก็ไม่มีใครชัดเจนต่อกัน จนวันเคาท์ดาวAเปิดตัวเเฟนใหม่คือวันนั้นเราจบได้เลยเรากินเลี้ยงกับพี่ๆที่ร้านที่เราทำงานอยู่เเล้วจะกลับบ้านพรุ่งนี้เพื่อไปเยี่ยมเเม่ทุกคนเชื่อไหมค่ะเราร้องไห้ทั้งเเต่กินเลี้ยงร้องไม่หยุดจนเช้าเเล้วตอนนั้นเราขี่รถกับบ้านที่ต่างจังหวัดทันทีเลยค่ะคือพูดไม่ออกบอกใครก็ไม่ได้.......เริ่มจะยาวเกินไปเเล้วเดี๋ยวมาเล่าต่ออีพี2นะคะ #เพื่อน
เพื่อนที่ไม่ได้เเปลว่าเพื่อน