เรื่องมีอยู่ว่า เราไปสมัครที่นี่ 1 เมษา ปีที่แล้ว เราเป็นคนผิ้วคล้ำถึงขั้นเรียกว่าดำแหละก็คนใจ้อ่ะน่ะคนภูเก็ตโดยกำเนิดน่ะ
-แล้วเราเริ่มทำ1เดือน ได้บันจุเป็น พนักงานประจำ
อ๋อ ลืมไป เราได้ทำฝ่ายจัดเรียงสินค้า และพื้นที่ๆต้องรับผิดชอบคือ โซน
(-เครื่องเขียน3ล๊อค,ของเล่น3ล๊อค,กีฬาและจักรยานอีก2ล๊อค,แผนกเครื่องใช้ไฟฟ้า,อุปกรณ์ไฟฟ้า+รถยนต์+ผ้าขนหนูทุกชนิด+เครื่องห่มที่นอนหมอนมุ้ง-พลาสติกเช่น ถังน้ำ,กะละมัง+อุปกรณ์ทำอาหาร+เครื่องครัวต่างๆ ทั้งแผนกตอนเราเริ่มทำ)
-มี3คนพนง.ญ2คน+Supผช.1อายุแค่22-23+รวมเราอายุ27มากกว่าใครในนี้ทุกคน
-แรกๆก็โอเค แต่พอเริ่มรู้งานมันรู้สึกเลยว่าไม่ง่ายแต่ก็ด้วยความใหม่เลยคิดว่าคงต้องเรียนรู้ก่อน
-จนกระทั่งท้างร้าน ทำการนับสต๊อค ประจำปี คนอื่นเขาเข้ากะดึกกันหมดเราไปทำงานกะเช้า และแล้ววันแรกที่เราเริ่มเห็นว่าที่นี่ ไม่ใช่ สวรรค์อย่างที่คสดหวังใว้มาถึง
เดินเข้าไปนึกว่า ปกติเหมือนทุกวัน แต่สิ่งมี่เจอคือ สินค้า ที่เรางางเป็นระเบียบเมื่อวาน ตอนนี้ กลายเป็น มหกรรม สลับเชลท์ ทุกที่ๆเดินไป จนห้างเปิด ลค.เข้า
ความ ชห มาเยือน ป้ายไม่ตรงสักอย่าง จนเราแบบ ท้ออ่ะ เป็นช่วงแรกๆที่ได่พักไม่ครบเวลาสักเท่าไหร่ แต่ยังOk เพราะเริ่มมีเพื่อนมีคนคุยด้วย และอีกอย่างคือ ทุกคนในสาขา จะเรียกเราทุกครั้งที่ชาวต่างชาติคุยด้วยไม่รู้เรื่อง เพราะไม่มีใครพูดได้เท่าเราเลย เราก็แบบเห้ย จุด บริการลูกยังพูดไม่ได้เลย หรอ?เอาจริงดิ?? แต่ช่วงแรก ไม่มีใครรู้น่ะว่าเรา พูดอิง ได้จนคนเริ่มเห็ยนั่นแหละเลยบอกต่อๆกัน แรกๆเราเต็มใจน่ะชอบงาน บริการมันดีใจเวลา ลค ชื่นชม ทั้งต่อหน้าทั้งลับหลังแหละ 555
*ค่อยมาต่อเมื่อยมือมาก555