ขอเปิดด้วยภาพจุดชิมวิวกันก่อนเลยนะ มองวิวสบายๆ กับอากาศฝนตก พรำๆ เย็นชื่นใจ ปุบปับทัวร์แบบเราไม่ต้องเตรียมอะไรมากมาย

ทริปนี้กะว่าจะนอนค้างคืนสัก 2 คืน แต่เที่ยวไปเที่ยวมา หดเหลือวันเดียว ขอลากลับบ้านแบบด่วนจี๋
ก่อนวันเดินทางขนของทุกอย่างที่มีขึ้นรถอย่างเดียว เราไปนี่น้ำตกห้วยแม่ขนิ้นนี้ เป็นครั้งที่ 5 แล้วบรรยากาศก็เปลี่ยนไปตามกาลเวลาและฤดูกาล 

วันที่เราไปไม่ร้อนมาก มีเมฆฝนตลอดทั้งวัน 

ออกจากบ้าน 03.30 จาก รามอินทรา กทม. ขับไปเรื่อยๆ กับแฟน 2 คน บรรยากาศที่คุ้นเคย ไม่ต้องเปิด GPS googlemap นำทางแล้วระดับนี้

ยังไม่ 6 โมงเช้าดี เกือบจะถึงตัวเมืองกาญแล้ว แวะร้านปาท่องโก๋น้ำเต้าหู้ คู่ใจ ซื้อกันจนสนิทกันไปแล้ว ปาท่องโก๋ที่นี่ต้องกินกับน้ำจิ้มด้วยนะ แต่เราคนกรุงทานไม่เป็น เลยไม่ได้เอาน้ำจิ้มนั้นมา..เดี๋ยวรอบหน้าไปอีกจะเอามารีวิวให้ดู

ไปเรื่อยๆ เน้นแวะจอด ไปเร็วเกิน  7.30 น. ก็เลยแวะขึ้นไปที่สันเขื่อนศรีนครินทร์ซะหน่อย ไม่มีรถ ไม่มีคน อากาศสดชื่นจริงๆ

พักรถพักคน ชมบรรยากาศสักพัก ก็ได้เวลา ขึ้นเขา น้ำตกห้วยแม่ขมิ้น อยู่ในอุทยานแห่งชาติเขื่อนศรีนครินทร์ ขับเลยจากน้ำตกเอรวัณเข้าไปอีกประมาณ 42  กิโล ได้ แต่ไม่เกิน 1 ชม. ทางดี โค้งๆ โค้งมาตามริมน้ำเขื่อน

เรามาวันเสาร์ ขับไปกลางทางจะมีตลาดนัดเช้าของชุมชน ก็แวะซื้อของระหว่างทางกันได้ อันนี้ไม่เก็บาภาพมา มันแต่แวะซื้อขนม ผลไม้

ขับมาถึงอุทยานประมาณ 9 โมงนิดๆได้ ชำระเงินเรียบร้อย ค่าเข้าอุทยานคนละ 60 บาท ค่ารถอีก 30 บาท ค่านอนอีกคนละ 30 บาท

ขับตรงเข้ามาใจหมายจะมานอนที่ชั้น 1 ข้างร้านป้า แต่ด้วยความที่เงียบเหงามาก และห้องน้ำเดินไกล ก็เลยเปลี่ยนใจขึ้นไปกลางชั้น 4 เหมือนเช่นทุกครั้ง

อากาศเย็นสบาย กำลังดี แต่ก็มีฝนตกมานิดหน่อย

เดินชมน้ำตกอยู่ที่ ชั้น 4 ยังไม่ได้ลงไปเล่น กินข้าวชมวิว นอนฟังเพลง ดูหนัง ก็หมดวันแล้ว ที่นี่สัญญาณมือถือมีครบทุกค่าย เราใช้ true ก็ยังเปิดดูหนังได้

เช้าวันรุ่งขึ้น ออกไปเที่ยวข้างนอกแล้ว ถามทางเจ้าหน้าที่ เรามุ่งไปแช่น้ำแร่ รอบนี้ขอไปลองน้ำพุร้อน ลิ่นถิ่น ทางฝั่งทองผาภูมิ

อันนี้เป็น แผนที่ Googlemap ที่เราเปิดดู 60 กว่ากิโล ตัดสินใจ ให้แฟนเดินไปศึกษาเส้นทางกับเจ้าหน้าที่

เจ้าหน้าที่บอกไปทางเอรวัณ ก็ได้ครับทางปกติ ขับเรื่อยๆ ทางนี้ชาวบ้านเค้าใช้กันมันเป็นถนนลูกลัง มองหน้ากับแฟนแล้วรถกระบะยกสูง แต่ก็ขอขับไปทางสายหลักก็ได้ จะได้แวะซื้อเสบียงกันไป ย้อนลงมาทางเอรวัณเหมือนเดิม แล้วก็มาตัดทางลัดก็เกือบถึงไทยโยคแล้ว 

ขับมาเรื่อยๆก็มาถึงน้ำุร้อนร้อนลิ่นถิ่น แวะแช่น้ำกันอยู่นานเลยทีเดียว รอบๆ สระสะอาด น้ำร้อนสบายเท้าดี เราไม่ได้เตรียมชุดมา ก็เลยจุมกันแต่ขาด้านใน

ขากลับขับเลยไปนิดไปตลาดสดทองผาภูมิ แวะซื้อเสบียบ เงาะ ทุเรียน ขนมปัง แล้วก็เปิดแผนที่นำทางกลับแหละ อันนี้เป็นทางที่เรากลับ

แวะจุดชมวิว เนินสวรรค์ พักคนพักรถเช่นเคย ชมวิว ชมเขากันสักพัก

และนี่เป็นจุดที่ทำให้เปลี่ยนทุกอย่าง จากกำหนดการ 2 คืน หดเหลือ 1 คืน

จากเส้นทาง 33 กิโลเมตร ใช้เวลาตาม map ที่เปิด ก็ประมาณ ชั่วโมงนิด กับถนนเส้น 3091 ทางหลวงชนบท ที่เรากับแฟนจะไม่กลับกันไปอีก

เคยแต่ได้ยินที่เค้ารีวิวกัน เส้นป่ามัน เส้นเขา ทางลูกลังดินแดง เราไม่ไปแล้วแหละ
เปิดป้ายแรก กับป้ายบอกทางชัดเจน แต่ถ่ายกลับมาไม่เห็นตัวหนังสือ เราเป็นคนถ่าย แฟนขับ ตอนถ่ายก็เห็นชัดเจนดี แต่ภาพออกมาก็อย่างที่เห็น

สภาพเส้นทาง หลังฝนตกปรอยๆ มีบ่อบ้างเล็กน้อย รถเก๋งไม่ต้องขับเข้ามาเด็ดขาด หลงกันตั้งแต่แยกแรก GPS ให้เลี้ยว เลี้ยวไปเราว่าทางมันแคบเกิน
ถอยกลับมา เจอรถมอเตอร์ไซต์เจ้าหน้าที่บอกให้ขับตรงไป มันลัดกันได้  พอขับมาอีกแยก GPS บอกให้ตรงอีกแล้ว ทางแคบ ทางดินเฉะ ขับเข้าไปเละ แฟนบังคับพวงมาลัยแบบกังวลแหละรู้เลย สรุป ย้อนกลับมาแล้วไปอีกทาง ก็รถชาวบ้าน แกบอกขับไปตามทางเรื่อยๆ สภาพก็ตามนี้

มันเป็น 33 กิโลทียาวนานมาก แล้วก็ใจเต็นตุบๆ ตลอด มันตื่นเต้น มันน่ากลัว เข้ามาได้สักพักสัญญาณมือถือเครื่องแฟนที่เปิดนำทาง
ais ที่ว่าแน่ คลื่นหายไปเลย จะคำนวณเส้นทางใหม่ก็ไม่ได้แล้ว คราวนี้ก็ขับตามทางตามรอยถนนนี่แหละ ป้ายบอกทาง มีบ้าง ไม่มีบ้าง เป็นระยะ

ผ่าน มา 10 กิโลแรก เจอจุดตรวจเจ้าหน้าที่อุทยาน ลงชื่อ สอบถามกันจะไปไหน จนท.บอกทางไปได้ ค่อยๆไป มาขนาดนี้แล้วแฟนไม่ย้อนกลับแน่นอน

ขับเรื่อยๆ เจอกิ่งไม้ เจองูกลางทางขวางถนนเลย อีแฟนก็ปากเบา ทักไปเลย งูตัวใหญ่ไม่หลบด้วย ไม่เป็นเราเค้าไม่หลบหลบเอง

ก่อนทางแยกสุดท้ายเจอต้นไม้ใหญ่มีชุดไทยแขวน ก็มองหน้ากันแล้วก็ขับกันไปแบบเงียบๆ สุดท้ายแยกมาก็เจอทางปูน
กว่าจะหลุดมาได้ ใจคอก็ไม่ดีตั้งแต่ทางแล้ว หลุม บ่อ หิน ดิน ทุกอย่าง แล้วมาเจอต้นไม้ใหญ่อีก ก็ไม่ได้คิดอะไร

กลับมาหน้าเต็นท์เกือบบ่าย 2 ได้ นั่งกินข้าวกันสบายใจ ดูหนัง นั่งกันเพลินๆ หันมามองรอบๆอีกที เกือบจะ 5 โมงได้ ก็ไม่มีนักท่องเที่ยวแล้ว
และเต็นท็รอบๆก็ไม่มีใครกลางแล้ว มองหน้ากับแฟน กลับบ้านกันมั้ยล่ะ คืนนี้ฝนน่าจะตก แต่ในใจนี่ไม่อยากอยู่แล้ว ดูหน้าแฟนออก ก็คงตกใจกับทางที่ขับมาแหละ นิ่งกันสักพัก ตัดสินใจเก็บของกลับบ้าน ณ เดี๋ยวนั้น แฟนดูนาฬิกาตลาด ถ้าไม่เกิน 5.30 ยังลงได้นะ ไม่มืด หลังจากนั้นอันตราย

เก็บของกันตามสภาพ ทุกอย่างที่จะปลิว ม้วนใส่ในรถ ของหนักไว้ด้านหลัง ถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ 23.00 

ความไม่พร้อม ความไม่ศึกษาเส้นทาง และความดื้อของแฟน คิดไปคิดมา สัญญาณมือถือก็ไม่มี เน็ตไม่พร้อม มีมือถือก็ทำอะไรไม่ได้เลย
ตรงนั้น ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาจะทำกันยังงัย

จอดในป่า จอดในป่ามัน คันที่ถามทางชาวบ้านก็น่าจะคันสุดท้ายที่ออกจากสวนมันแล้วแหละ  

เดี๋ยวคาวหน้าแก้มือใหม่ จะเอาภาพน้ำตกแต่ละชั้นมาฝากนะ รอบนี้ของทำใจก่อน ทั้งเรื่องทางและสิ่งที่มองไม่เห็นตรงต้นไม้ใหญ่

เราเห็นแต่คนขับไม่เห็นก็ไม่เป็นไร  อย่างน้อยเค้าก็จะได้มีสติขับรถกลับบ้านปลอดภัย