หนูเป็นคนไวต่อความรู้สึกค่ะ ร้องไห้ง่าย เสียใจง่าย ไม่ชอบร้องไห้ให้ครอบครัวรู้ ตอนนี้เราอยู่กับยายค่ะ กับแม่ ไม่ค่อยได้เจอกัน อยู่คนละบ้าน ยายเราเค้าไม่ค่อยกดดันเราเรื่องเรียนหรอกค่ะ แต่เมื่อก่อนตอนเราเรียนได้เกรด 3.4 กว่า ๆ เค้าก็บอกว่า เพราะเล่นแต่โทรศัพท์ พอมาตอนนี้เราเลยตั้งใจเรียน เรียนได้ เกรด 4.00 มา เพื่อไม่ให้เค้าว่าเราได้ เราอยากทำให้เค้าเห็นว่าเราเล่นโทรศัพท์แต่เราก็ เรียนได้ เหมือนกันนะ แต่พอเราตั้งใจเรียน จากที่เมื่อก่อนไม่ค่อยตั้งใจ เอาเข้าจริง ๆ ก็หนักอยู่ค่ะ บางทีงานเยอะมาก เราเหนื่อยสุด ๆ เราก็มีนั่งเครียดว่าจะทำทันมั้ย จะทำงานยังไงดี หน้าตาเราก็จะบึ้ง ๆ ไม่ค่อยอยากคุย เพราะเราเครียด แล้วเราดันมาทะเลาะเถียงกับพี่กับยาย เรื่องไร้สาระสุด ๆ มันทำให้เราเฟลมากค่ะ เรารู้สึกไม่อยากคุยกับใครเลยตอนนั้น ยายเค้าก็ว่าเรา บอกว่า หน้าเป็นแบบนีเ ไม่พอใจอะไร อึดอัดอะไรก็บอก คำพูดนี้มันดูใส่ใจ แต่น้ำเสียงของเค้าที่พูดกับเรามันประชด และ เสียงดัง มากเลยค่ะ มันไม่ได้ช่วยให้เราดีขึ้นเลย แล้วเค้าก็ชอบพูดประชดประชันเรา เชิงให้เรากลับไปอยู่บ้านแม่เลยดีมั้ย เค้าชอบประชด พูดให้เรากลับไปหาแม่ แต่พอเราจะขอไปนอนกับแม่ เค้าไม่ให้เรานอนตลอดเลย บางทีเราเครียดอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ เราก็ไม่อยากจะบอกยายหรอก จรอง ๆ หนูอยู่ม.3 เแงค่ะ หนูรู้หนูยังเด็ก แต่หนูคิดว่าหนูก็จัดการความรู้สึกเล็ก ๆ น้อย ๆ ของหนูได้ มันสบายใจกว่า ที่จะไม่บอกคนอื่น มันเป็นเรื่องเล็ก ๆ เดี๋ยวแปป ๆ หนูก็หายแล้ว เค้าบอกว่า 2-3 วันมานี้ เอาแต่หงุดหงิด แต่จนิง ๆ เมื่อเช้าหนูก็พึ่งจะหัวเราะกับเค้าไปเอง หนูอยากให้เต้าเข้าใจหนู หนูเหนื่อยมาก เวลาร้องไห้ก๊ขะดิ่งสุด ๆ จนดึงตัวเองกลับมาไม่ไหวเลย อยากทำร้ายตัวเองหลายรอบ ทำได้แค่นิดหน่อย ๆม่กล้าทำอะไรแรง ๆ เลบ  หนูหัวเราะง่ายนะ แต่ถ้าหนูๆม่ไหวจริง ๆ หนูจะดึงตัวเองไม่ไหวเลย มันโคตรดิ่งเลย หนูควรจะทำยังไงดีคะ ให้เลิกทะเลาะกับยายสักที หนูพยายามแล้วขริง ๆ แต่บางทีหนูจะยิ้มตลอด 24 ชั้วโมงหนูก็ไม่ไหว มันก็ต้องมีเรื่องอะไรบ้างที่ข้ดใจ แต่ไม่ได้อยากเล่าปัญหาให้ใครฟัง หนูสบายใจของหนูแบบนีเมากกว่าอีก