ระบบการค้าในสมัยโบราณจะถูกควบคุมโดยรัฐหรือโดยราชสำนัก เหตุที่ต้องควบคุมเพราะป้องกันไม่ให้พ่อค้ามีอำนาจเหนือกษัตริย์และขุนนาง หากไม่ควบคุมพ่อค้ามีอำนาจมากจะเป็นภัยต่อความมั่นคงของรัฐจึงได้เกิดการค้าระบบบรรณาการหรือจิ้มก้องคือ รัฐใดจะค้าขายกับจีนต้องส่งเครื่องบรรณาการมาถวายฮ่องเต้เสียก่อน ฮ่องเต้จะให้ของกำนัลตอบแทนตามธรรมเนียมแล้วจึงอนุญาตให้นำสินค้าที่ขนมาด้วยออกขาย จะซื้อสินค้าจากจีนไปรัฐของตนก็ต้องได้รับอนุญาตเสียก่อน

การส่งเครื่องบรรณาการหรือจิ้มก้องต้องกระทำโดยผู้นำแห่งรัฐ  ผู้นำนั้นจะเป็นกษัตริย์ พระราชา หรือสุลต่าน อะไรแล้วแต่จะเรียกที่สำคัญรัฐหรือแคว้นนั้นต้องมีเอกราชไม่เป็นเมืองขึ้นของรัฐอื่น  นอกจากนี้ราชสำนักจีนจะต้องยอมรับว่ารัฐนั้นแคว้นนั้นเป็นกั๋ว คือมีเอกราชของตนเองหากเทียบกับรัฐสมัยใหม่ก็คือประเทศนั่นเอง  รัฐหรือแคว้นในประเทศไทยที่เคยส่งจิ้มก้องไปจีนในสมัยสุโขทัยนอกจากมีสุโขทัยแล้วยังมี ละโว้ หริภุญไชย เพชรบุรี  ในสมัยอยุธยานอกจากอยุธยาแล้วยังมี สุพรรณภูมิ หริภุญไชย  แต่ประวัติศาตร์ไทยยอมรับแต่สุโขทัยและอยุธยาว่าเป็นราชธานีของไทย

ปล. ข้อเท็จจริงนี้สรุปจากหยวนสื่อ และหมิงสือลู่ ตั้งกระทู้เพื่อให้คนที่สนใจประวัติศาตร์ได้รู้ว่าหลักฐานของจีนมีแบบนี้ แต่นักเรียนอย่าได้นำไปตอบข้อสอบ การทำข้อสอบให้ยึดเอาตำราเรียนเท่านั้นความรู้นอกตำราเรียนห้ามนำไปตอบ