เช่น  ถ้าเราเป็นเจ้านาย  ถ้าเรามีอำนาจในบ้าน

ผมพอใจที่จะให้คนรับคำสั่งเรายึดคำสั่งเป็นสำคัญ  เหนือทุกสิ่งแบบ100%  ไม่มีเงื่อนไขข้อแม้ใดๆทั้งสิ้น เหตุสุดวิสัยไม่ใช่ข้อยกเว้น
ผมจะไม่ชอบ  ถ้าเขาใช้ดุลยพินิจตัดสินใจ โดยผิดจากเดิมที่เราสั่ง

ต่อให้ดุลยพินิจนั้นพิสูจน์ได้ว่าเป็นวิธีที่ดีกว่าผมก็จะไม่ชอบอยู่ดี
ถ้ามันจะพังก็ขอให้พังด้วยวิธีรูทีนทำตามสั่งแบบ100%พอใจกับแบบนี้

เพราะผมคิดว่าถ้าถึงสถานการณ์ที่จำเป็นฉุกเฉินจริงๆ   คนใช้ดุลยพินิจมีโอกาสที่จะเลือกตัวเองก่อนสูงมาก
แต่ถ้ายึดคำสั่งทำตามรูทีน 100% แม้จะไม่ใช่วิธีที่ดีที่สุด  แต่ผมก็ชอบเพราะผมรู้สึกว่าเขาไม่ได้ทำเพื่อตัวเองเป็นอันดับแรกแน่ๆ 

คิดดูสิขนาดมีวิธีที่อาจจะเหมาะสมกว่า  แต่ยังทำตามที่สั่ง100%  ผมชอบคนแบบนี้ครับ  รู้สึกดีกว่า
ถ้ามาเห็นคนแหกกฎแม้จะได้ผลดีกว่า  แต่มันบอกไม่ถูกผมรู้สึกแย่ละกันต่อให้ผลลัพธ์ออกมาดี

ส่วนที่เหมาะสมกว่าผมจะเล็งเห็นและปรับปรุงคำสั่งใหม่เองที่รอบต่อๆไป

พวกท่านช่วยวิเคราะห์นิสัยผมจากข้อมูลได้หรือเปล่าครับ