จากกระทู้เมื่อวานค่ะเรื่องมันเกิดจากคนเดียวกัน
เค้าเป็นรุ่นน้องที่เคยรู้จักกันในรั้วโรงเรียนมาก่อน…
เรียนตึกเดียวกัน… พอเวลาผ่านไป5-6 ปี
เราก็อยู่ในวัยทำงานแล้ว ละรุ่นน้องคนนี้ยังเรียนอยู่

เราเป็นเจ้าของร้านเหล้าชิวๆ เล็กๆ และรับงานจุกจิกในแต่ละวัน เราเป็นช่างออกแบบเฟอร์นิเจอร์ในบ้านด้วย

พอรุ่นน้องคนนี้เห็นเราในปัจจุบันแกก็ทักมาคุย
เรื่องแรก…แกมาขอยืมเงินเราก่อน..
เราก็บอกไปว่าไม่มีอ่ะช่วงนี้…ถ้ามีก็อยากให้นะ

พอมีวันนึง..แกก็บอกว่าอยากทำงาน..อยากหาเงินเอง
ไม่ขอที่บ้าน
แต่เราดูจากพฤติกรรมแล้วไม่น่าทำงานกับใครได้ค่ะ..
แกอีโก้สูง คิดว่าตัวเองดีที่สุด ความคิดดีที่สุด.. และลดทอนคุณค่าของคนอื่น..ชอบพูดให้คนอื่นเฟล แต่ตัวเอง
ดีมากคนเดียว… แล้วเราได้ยินคำนี้จากปากเค้าเองค่ะ
เค้าพูดว่าถึง “แกจะเป็นรุ่นพี่ก็เหยียบหัวแกไปนานแล้ว “
มันเป็นคำที่พูดกับเราคำเดียวแล้วเราจะไม่มีวันเอาเขามันอยู่ในชีวิตอีก …
เราตัดเขาออกค่ะ … แต่เค้าก็ยังไม่เลิกนินทาเราใส่ร้ายเรา.. เค้าต้องเป็นคนเอาแต่ใจขนาดไหนกันแน่
กระทู้นี้ดูเหมือนมาระบายนะคะ..ก็ระบายนั้นแหละค่ะ
แค่อยากจะแชร์ประสบการณ์ให้คนที่มีความคิดแบบนี้มาอ่านแล้วจะได้เห็นอกเห็นใจคนอื่นบ้าง…มีมารยาทต่อกันบ้าง ค่ะ

และการมาขอทำงานแล้วไม่มีความเกรงอกเกรงกันเวลาทำอะไร… ใครก็ดูออกค่ะว่าหวังแต่ผลประโยชน์ล้วนๆ
การที่ลูกน้องไม่เคารพหัวหน้าก็ไม่มีใครทำงานได้ดีหรอกนะคะ
นางยังแยกชีวิตวัยเรียนตอนนั้น กับชีวิตวัยทำงานตอนนี้ยังไม่ออกเลยว่ามันไม่เหมือนกัน..ไม่ใช่ว่าทำนิดหน่อยแล้วได้เงินกลับบ้าน การทำงานมันต้องมีการศึกษาในการทำงานของมันเพื่อแลกกับเงิน…
ถ้ามีข้อผิดพลาดในการทำงานมันต้องรับผิดชอบร่วมกัน , และอะไรอีกหลายๆอย่าง..
แล้วคนแบบนี้คิดว่าจะทนฟังหัวหน้าด่าได้ไหม?
ทนความกดดันจากคนที่ทำงานด้วยได้ไหม?