ผมเคยคิดๆพล็อตนิยายเรื่องหนึ่งไว้ ลองเขียนทรีทเม้นท์ดูนิดหน่อย สรุปก็คือพัก ขอไม่เขียนล่ะกัน เพราะแค่วางพล็อตยังปวดหัวขนาดนี้ ถ้าต้องเขียนจริงๆประสาทคงจะกินตายเลย🤣



เรื่องนั้นคิดๆชื่อเรื่องไว้ว่า "แก้วไวน์แดง"

เป็นเรื่องที่เขียนไปประสาท-ไป กว่าจะเขียนจบคนเขียนเองคงต้องหมดยาพาราแก้ปวดหัวไปเยอะ คอนเซ็ปของเรื่องคือ ตอนจบคนเลวต้องได้ดี แค่นึกคอนเซ็ปก็ไม่อยากเขียนแล้ว แต่ใจมันดึงดูดเพราะมันดูท้าทายประสาทดี ไม่อิงหลักธรรมที่ว่าทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่วใดๆทั้งสิ้น 😂😂

พล็อตที่วางไว้ เป็นเรื่องเกี่ยวกับ ‘สันศณี’ เธอมีสามีแต่สามีเลวมาก    มีเพื่อนเพื่อนก็เป็นนก2หัว    แถมยังมีบรรดาเมียน้อยของสามีคอยมาระราน แม่ผัวก็ใจร้ายใจดำไม่อยอมให้เธอหย่ากับสามีแล้วก็กลั่นแกล้งสารพัด        ลูกก็ไม่รัก เพราะลูกแต่ละคนสร้างแต่ปัญหา     ต้องคอยสู้กับศัตรูคู่แข่งบริษัทสามสี่บริษัท     เด็กที่เธอรับเลี้ยงมาเป็นลูกก็เข้าใจผิดว่าเธอจ้างมารับใช้จึงเกลียดเธอ     ถูกเข้าใจผิดอีกว่ามีชู้     เพื่อนบ้านก็ชอบนินทา     แม่แท้ๆก็ไม่ค่อยรักเธอเพราะรักน้องสาวเธอมากกว่า     น้องสาวก็เกลียดพี่เพราะเข้าใจผิดตอนเด็กคิดว่าพี่จะฆ่าตอนเล่นชิงช้า     สันศณีจึงแค้น แล้วก็เปลี่ยนตัวเองให้เป็นฆาตกร ฆ่าทุกคนที่เคยทำร้ายเธอ    แต่ยังไง๊ยังไงตอนจบของเรื่องก็คือ "คนเลวต้องได้ดี คนดีต้องได้ทุกข์" นั่นก็หมายความว่ายังไงตอนจบสันศณีต้องแพ้ ส่วนพวกคนเลวทั้งหลายยังมีชีวิตที่ดีอยู่ต่อได้ในสังคม


เห็นพล็อตแบบนี้จะมีใครอ่านอยากอ่านล่ะ แน่นอนว่าไม่มีใครอยากอ่านเรื่องที่ตอนจบคนเลวได้ดี หรือว่าตัวละครที่เราเกลียดได้ดีในตอนจบหรอก🤣

นี่จึงเป็นเหตุผลที่ทำได้แค่คิดพล็อตไว้ แต่ไม่เคยลงมือเขียนเลยสักที