ขอปรึกษาหน่อยค่ะ
คือตัวเราแต่งงานมา17ปีมีลูกชาย1คนอายุ16ปี แต่มีเหตุจะเป็นเราต้องออกจากงานมาดูแลลูกชายกับแม่สามี ทำให้เราต้องแยกกันอยู่แต่ก็เจอกันอาทิตย์ละ2-3ครั้งนะค่ะ เราไม่เคยทะเลาะกันรุนแรงหรือด่าพูดหยาบคายกันเลยซักครั้งถ้าเราเถียงกันเราจะต่างฝ่ายต่างเงียบแล้วอารมณ์ดีเราถึงจะมาคุยกันค่ะ สามีเราเป็นคนดีตามใจทุกอย่างเป็นคนง่ายๆตามใจเราทุกอย่างไม่เคยว่าใคร แต่อยู่มาวันหนึ่งเราต้องไปงานศพพ่อผัวของน้องสาวที่บ้านเกิดเราที่ต่างจังหวัด แล้วบังเอิญเราไปเจอผู้ชายคนหนึ่งทำงานบนรถไฟเป็นพนักงานบริการบนรถไฟ(ดูเเลความเรียบร้อยถึงความสะอาดบนรถไฟ)เขาเข้ามาทักกับยื่นน้ำเปล่าให้เเล้วให้เบอร์ เฟส ไลน์เรา กับขอของเราไปด้วย เราก็ให้ไม่ได้คิดอะไรคิดเเค่ได้เพื่อนเพิ่มเพราะเขาอุตส่าห์เอาน้ำมาให้เรา แต่มันไม่จบแค่นั้นซิค่ะ เขาทักมาหาเราเราก็คุยตามมารยาทแต่พอคุยๆไปเรากับมีนิสัยคล้ายๆกันมันทำให้เรารู้สึกดีคุยมาเรื่อยๆจนมันผูกพันไปตอนไหนก็ไม่รู้คิดถึงรอโทรเขาทั้งวันเขาก็โทรม่หาทถกวันมีเวลาว่างก็โทรมาคุยด้วยตลอด(สามีเราตามใจเราอยากทำอะไรก็ตามใจจะไปไหนก็ได้เเค่บอกอยากขับรถไปเท่วไหนก็ได้แต่ความที่สามีเราตามใจเราเเบบนี้มันกลับทำให้เรารู้สึกว่าเราอยู่คนเดียวก็ได้อยู่แบบไม่ต้องพึ่งเขาก็ได้มันทำให้เกิดช่องว่างว่าเราห่างเหินกันโดยไม่รู้เลยว่ามันเกิดช่องว่างระหว่างเรากับสามี)จนเรารู้สึกดีเหมือนเขามาเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไปเพราะเราไปไหนมาไหนคนเดียวทำอะไรคนเดียวพอเขามาคุยเวลาเราเหงามันเลยเกิดคสามรู้สึกนี้มาจนเรากลับมาบ้านเราเอง(คนรถไฟทำงานอยู่กรุงเทพฯเราอยู่ใต้)เขาก็ยังโทรมาคุยปกติเราก็บอกเขานะว่าเราแต่งงานมีลูกมีสามีเขาก็บอกว่าโอเครเราเป็นแค่เพื่อนคุยกันก็ได้แต่มันไม่จบแค่นั้นซิค่ะเราทนคิดถึงเขาไม่ไหวเราดันขึ้นไปหาเขาที่กรุงเทพเขาก็ห้ามนะค่ะว่าอย่ามาเขาไม่อยากทำร้ายชีวิตครอบครัวเราคุยกันก็พอเขาสงสารลูกเราเพราะเขาเคยมีครอบครัวมีลูก2คนแต่ชีวิตครอบครัวเขาก็พังทั้ง2ครั้งเลยไม่อยากให้เราเป็นแบบเขา แต่ตอนนั้นอะไรก็ห้ามเราไม่ได้แอบหนีไปหาเขาขนเสื้อผ้าไปด้วยนะกะว่าจะไปใช้ชีวิตอยู่กับเขาพอไปถึงโทรหาเขาเขาก็ว่าเรานะว่ามาทำไมบอกเเล้วทำไมไม่ฟัง แต่เขาก็กอดเรานะบอกว่าดีใจเพราะเขาก็รักเราอย่กใช้ชีวิตครอบครัวอยู่กับเราเหมือนกัน สรุปเราก็อยู่ด้วยกันแต่ชีวิตมันไม่เป็นแบบที่เราหวังไว้นะซิเราเกิดท้อง(เราบอกเลิกสามีเราเเล้วนะว่ามีคนใหม่ก่อนเราท้องแต่สามีเราไม่อย่าให้นะบอกว่าถ้าแฟนใหม่เราทิ้งก็กลับมานะเพราะเขาบอกเขารักเรามากเรานี่น้ำตาไหลเลยที่เป็นคนเลวทิ้งเขามาเพราะความคิดที่เขาให้อิสระกับเรากลับคิดว่าเขาไม่ใส่ใจเราทิ้งให้เราอยู่คนเดียวทำให้เราเหงา)พอเราท้องเราก็ทำงานไม่ได้เเถมเราก็อายุ35เเล้วลูกเราก็เสี่ยงเลยมีค่าใช้จ่ายในการฝากท้องทำให้เงินเราไม่พอใช้จ่าบบอกก้อนนะค่ะว่าสามีเรามีบ้านรถและสวนปาล์มทำงานเป็นวิศวกรไฟฟ้าทุกคนคงคิดว่าเราโง่มากใช้ใหมค่ะที่ทิ้งสามีคนดีๆๆแบบนี้ไปได้ไงเราก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะว่าตอนนั้นคิดแบบรั้นได้ไงที่ทิ้งสามีไปแฟนใหม่เราเงินเดือนไม่ถึงหมื่นค่ะเเล้วใช้ชีวิตในกรุงเทพฯด้วยทุกคนคงรู้นะค่ะว่าไม่พอแน่นอนสามีเราก็คือแฟนเก่าแหละค่ะเขาเลยบอกว่ากลับมาอยู่บ้านเรานะลูกน้องพี่รับเป็นพ่อเองเรานี่น้ำตาไหลอีกแล้วแฟนใหม่เราเขาก็เป็นคนดีนะค่ะดูแลเราเอาใจใส่เราดีทุกอย่างเราอยู่ด้วยแล้วสบายใจมีความสุขมากเเต่เราคงทำเลวเลยทำให้เราต้องมีชีวิตแบบนี้แบบที่เราเลือกเองเราเลยคุยกับแฟนใหม่ค่ะว่างั้นเรากลับมาอยยู่ใต้นะเพราะเราไม่มีเงินแล้วก็ห่วงลูกเพราะมาอยู่ใต้อยู่ใกล้โรงบาลไปหาหมอสะดวกเพราะเเฟนใหม่เราต้องไปค้างคืนต่างจังหวัดด้วยคือเราจะอยู่ด้วยกันคืนเว้นคืนเขาก็ห่วงเราเป็นอะไรเวลากลางคืนเขาก็ไม่อยากให้เรามาใต้หรอกเขาร้องให้กอดเราว่าไม่อยากห่างเราไม่อยากแยกกันอยู่แต่เราเลือกมาอยู่ใต้เพราะเหตุผงหลายๆอย่างทุกคนคงคิดว่าเราเห็นแก่ตัวใช่ใหมค่ะแฟนเก่าเราเขาบอกเขาให้อภัยทุกอย่างขอแค่กลับมาอยู่เป็นครอบครัวเหมือนเดิมถ้าเราคิดถึงปฟนใหม่ก็ไปหาเขาได้นะเขาไม่ว่าขอแค่อย่าหนีเขาไปอีกก็พอ ตอนนี้เราท้องได้6เดือนแล้วเรานอนร้องให้ทุกวันคิดไม่ออกว่าจะทำยังไงกับชีวิตนี้ดี เราทำตัวเลวนอกใจสามีแต่ในเวลาเดียวกันทำไมถึงต้องมีผู้ชายดีๆ2คนที่รักเรามากแบบนี้พร้อมกันด้วยเหมือนโชคชะตาเล่นตลกเเราปล่อยให้ท้องกับแฟนเก่าเป็น10ปีไม่ท้องพอมาอยู่แฟนใหม่ปุ๊บเราดันท้องเลยมาอยู่7เดือนท้อง6เดือนมันเป็นโขคดีรึโชคร้ายกันแน่นะ เราควรทำอย่างไรต่อไปดีค่ะเรารู้ว่าเราทำผิดดห็นแกตัวมากๆเราผูกพันธ์กับแฟนเก่ามากเพราะเมื่อก่อนเราไม่มีอะไรเลยเราช่วยกันสร้างจนมีทุกวันนี้แต่เราก็รักแฟนใหม่มากอยากใช้ชีวิตอยู่กับเขา เราควรทำอย่างไรดีค่ะที่ไม่ทำร้ายคน2คนที่ดีกับเราทั้ง2คน
ขอคำปรึกษา
คือตัวเราแต่งงานมา17ปีมีลูกชาย1คนอายุ16ปี แต่มีเหตุจะเป็นเราต้องออกจากงานมาดูแลลูกชายกับแม่สามี ทำให้เราต้องแยกกันอยู่แต่ก็เจอกันอาทิตย์ละ2-3ครั้งนะค่ะ เราไม่เคยทะเลาะกันรุนแรงหรือด่าพูดหยาบคายกันเลยซักครั้งถ้าเราเถียงกันเราจะต่างฝ่ายต่างเงียบแล้วอารมณ์ดีเราถึงจะมาคุยกันค่ะ สามีเราเป็นคนดีตามใจทุกอย่างเป็นคนง่ายๆตามใจเราทุกอย่างไม่เคยว่าใคร แต่อยู่มาวันหนึ่งเราต้องไปงานศพพ่อผัวของน้องสาวที่บ้านเกิดเราที่ต่างจังหวัด แล้วบังเอิญเราไปเจอผู้ชายคนหนึ่งทำงานบนรถไฟเป็นพนักงานบริการบนรถไฟ(ดูเเลความเรียบร้อยถึงความสะอาดบนรถไฟ)เขาเข้ามาทักกับยื่นน้ำเปล่าให้เเล้วให้เบอร์ เฟส ไลน์เรา กับขอของเราไปด้วย เราก็ให้ไม่ได้คิดอะไรคิดเเค่ได้เพื่อนเพิ่มเพราะเขาอุตส่าห์เอาน้ำมาให้เรา แต่มันไม่จบแค่นั้นซิค่ะ เขาทักมาหาเราเราก็คุยตามมารยาทแต่พอคุยๆไปเรากับมีนิสัยคล้ายๆกันมันทำให้เรารู้สึกดีคุยมาเรื่อยๆจนมันผูกพันไปตอนไหนก็ไม่รู้คิดถึงรอโทรเขาทั้งวันเขาก็โทรม่หาทถกวันมีเวลาว่างก็โทรมาคุยด้วยตลอด(สามีเราตามใจเราอยากทำอะไรก็ตามใจจะไปไหนก็ได้เเค่บอกอยากขับรถไปเท่วไหนก็ได้แต่ความที่สามีเราตามใจเราเเบบนี้มันกลับทำให้เรารู้สึกว่าเราอยู่คนเดียวก็ได้อยู่แบบไม่ต้องพึ่งเขาก็ได้มันทำให้เกิดช่องว่างว่าเราห่างเหินกันโดยไม่รู้เลยว่ามันเกิดช่องว่างระหว่างเรากับสามี)จนเรารู้สึกดีเหมือนเขามาเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไปเพราะเราไปไหนมาไหนคนเดียวทำอะไรคนเดียวพอเขามาคุยเวลาเราเหงามันเลยเกิดคสามรู้สึกนี้มาจนเรากลับมาบ้านเราเอง(คนรถไฟทำงานอยู่กรุงเทพฯเราอยู่ใต้)เขาก็ยังโทรมาคุยปกติเราก็บอกเขานะว่าเราแต่งงานมีลูกมีสามีเขาก็บอกว่าโอเครเราเป็นแค่เพื่อนคุยกันก็ได้แต่มันไม่จบแค่นั้นซิค่ะเราทนคิดถึงเขาไม่ไหวเราดันขึ้นไปหาเขาที่กรุงเทพเขาก็ห้ามนะค่ะว่าอย่ามาเขาไม่อยากทำร้ายชีวิตครอบครัวเราคุยกันก็พอเขาสงสารลูกเราเพราะเขาเคยมีครอบครัวมีลูก2คนแต่ชีวิตครอบครัวเขาก็พังทั้ง2ครั้งเลยไม่อยากให้เราเป็นแบบเขา แต่ตอนนั้นอะไรก็ห้ามเราไม่ได้แอบหนีไปหาเขาขนเสื้อผ้าไปด้วยนะกะว่าจะไปใช้ชีวิตอยู่กับเขาพอไปถึงโทรหาเขาเขาก็ว่าเรานะว่ามาทำไมบอกเเล้วทำไมไม่ฟัง แต่เขาก็กอดเรานะบอกว่าดีใจเพราะเขาก็รักเราอย่กใช้ชีวิตครอบครัวอยู่กับเราเหมือนกัน สรุปเราก็อยู่ด้วยกันแต่ชีวิตมันไม่เป็นแบบที่เราหวังไว้นะซิเราเกิดท้อง(เราบอกเลิกสามีเราเเล้วนะว่ามีคนใหม่ก่อนเราท้องแต่สามีเราไม่อย่าให้นะบอกว่าถ้าแฟนใหม่เราทิ้งก็กลับมานะเพราะเขาบอกเขารักเรามากเรานี่น้ำตาไหลเลยที่เป็นคนเลวทิ้งเขามาเพราะความคิดที่เขาให้อิสระกับเรากลับคิดว่าเขาไม่ใส่ใจเราทิ้งให้เราอยู่คนเดียวทำให้เราเหงา)พอเราท้องเราก็ทำงานไม่ได้เเถมเราก็อายุ35เเล้วลูกเราก็เสี่ยงเลยมีค่าใช้จ่ายในการฝากท้องทำให้เงินเราไม่พอใช้จ่าบบอกก้อนนะค่ะว่าสามีเรามีบ้านรถและสวนปาล์มทำงานเป็นวิศวกรไฟฟ้าทุกคนคงคิดว่าเราโง่มากใช้ใหมค่ะที่ทิ้งสามีคนดีๆๆแบบนี้ไปได้ไงเราก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะว่าตอนนั้นคิดแบบรั้นได้ไงที่ทิ้งสามีไปแฟนใหม่เราเงินเดือนไม่ถึงหมื่นค่ะเเล้วใช้ชีวิตในกรุงเทพฯด้วยทุกคนคงรู้นะค่ะว่าไม่พอแน่นอนสามีเราก็คือแฟนเก่าแหละค่ะเขาเลยบอกว่ากลับมาอยู่บ้านเรานะลูกน้องพี่รับเป็นพ่อเองเรานี่น้ำตาไหลอีกแล้วแฟนใหม่เราเขาก็เป็นคนดีนะค่ะดูแลเราเอาใจใส่เราดีทุกอย่างเราอยู่ด้วยแล้วสบายใจมีความสุขมากเเต่เราคงทำเลวเลยทำให้เราต้องมีชีวิตแบบนี้แบบที่เราเลือกเองเราเลยคุยกับแฟนใหม่ค่ะว่างั้นเรากลับมาอยยู่ใต้นะเพราะเราไม่มีเงินแล้วก็ห่วงลูกเพราะมาอยู่ใต้อยู่ใกล้โรงบาลไปหาหมอสะดวกเพราะเเฟนใหม่เราต้องไปค้างคืนต่างจังหวัดด้วยคือเราจะอยู่ด้วยกันคืนเว้นคืนเขาก็ห่วงเราเป็นอะไรเวลากลางคืนเขาก็ไม่อยากให้เรามาใต้หรอกเขาร้องให้กอดเราว่าไม่อยากห่างเราไม่อยากแยกกันอยู่แต่เราเลือกมาอยู่ใต้เพราะเหตุผงหลายๆอย่างทุกคนคงคิดว่าเราเห็นแก่ตัวใช่ใหมค่ะแฟนเก่าเราเขาบอกเขาให้อภัยทุกอย่างขอแค่กลับมาอยู่เป็นครอบครัวเหมือนเดิมถ้าเราคิดถึงปฟนใหม่ก็ไปหาเขาได้นะเขาไม่ว่าขอแค่อย่าหนีเขาไปอีกก็พอ ตอนนี้เราท้องได้6เดือนแล้วเรานอนร้องให้ทุกวันคิดไม่ออกว่าจะทำยังไงกับชีวิตนี้ดี เราทำตัวเลวนอกใจสามีแต่ในเวลาเดียวกันทำไมถึงต้องมีผู้ชายดีๆ2คนที่รักเรามากแบบนี้พร้อมกันด้วยเหมือนโชคชะตาเล่นตลกเเราปล่อยให้ท้องกับแฟนเก่าเป็น10ปีไม่ท้องพอมาอยู่แฟนใหม่ปุ๊บเราดันท้องเลยมาอยู่7เดือนท้อง6เดือนมันเป็นโขคดีรึโชคร้ายกันแน่นะ เราควรทำอย่างไรต่อไปดีค่ะเรารู้ว่าเราทำผิดดห็นแกตัวมากๆเราผูกพันธ์กับแฟนเก่ามากเพราะเมื่อก่อนเราไม่มีอะไรเลยเราช่วยกันสร้างจนมีทุกวันนี้แต่เราก็รักแฟนใหม่มากอยากใช้ชีวิตอยู่กับเขา เราควรทำอย่างไรดีค่ะที่ไม่ทำร้ายคน2คนที่ดีกับเราทั้ง2คน