ได้ยินคำนี้ทีไร โดยเฉพาะในคอนเทนต์ต่างๆ ก็มักเดาผลได้ถึง 90 เปอร์เซ็นต์ทันทีว่าสุดท้ายแพ้ ลองเปลี่ยนเป็นคำว่า "สู้สุดฝีมือ" อาจจะดูดีขึ้นก็ได้ครับ(เพราะอาจสื่อความหมายต่อได้ว่า ฝีมือเราไม่ได้มีแค่นี้นะ แต่ฝึกให้เก่งกว่านี้ได้อีกฯลฯ...ถ้ามองในด้านบวก)
เพราะต่อให้สู้"สุดใจ" ยังไง หากจุดอ่อนเราไม่แก้ไขเช่น จังหวะสำคัญบอลแรกแหก เสริฟเสีย ตบออก ท้ายเซตแกว่ง มันก็จะกลายเป็นวังวนเดิมๆ เป็นภาพหลอนให้นักกีฬาก้าวข้ามตัวเองไม่ได้อยู่ตลอด บางครั้งจบเกม โค้ชก็จะมาให้สัมภาษณ์ทำนองว่า แก้เกมดีแล้วแต่นกฬ.เราทำไม่ได้เอง หรือโทษนั่นนี่ ฯลฯ ทั้งที่ตัวเองแก้เกมไม่ได้ หรือดึงความสามารถนักกีฬาออกมาไม่ได้เท่าที่ควร ส่วนนักกีฬาก็จะพูดทำนองว่าทำเต็มที่แล้ว จะแก้ไขปรับปรุงต่อไป ซึ่งบางคนเห็นเล่นมา 10 ปี+แล้ว ก็ยังไม่เห็นแก้ไขตัวเองได้ จุดที่พลาดก็ยังเป็นเรื่องเดิมๆ ก็เลยเหมือนย่ำอยู่กับที่หรือถอยหลัง

ตรงข้ามกับบางทีมที่เคยสูสีหรือค่อนไปทางอ่อนกว่าไทยเช่น โปแลนด์ แคนาดา เยอรมัน เป็นต้น กลับยิ่งเล่นยิ่งแข็งหรือเก่งขึ้นเรื่อยๆ
หรือเป็นเพราะการฝึกในแคมป์ทีมชาติเรายังแก้ไม่ตรงจุด ทั้งทีประสบการณ์ระดับโลกของนักกีฬาไทยบางคนมีมากกว่าทีมที่ยกตัวอย่างข้างต้นเสียอีก

ทีมอื่นก็อยากชนะและสู้สุดใจ ไม่ต่างเราจึงชนะเรา การมีแค่ใจอย่างเดียวคงยังไม่พอ ฝีมือต้องถึงต้องฝึก จุดอ่อนแก้ จุดแข็งเสริม ไม่งั้นก็คงได้แค่คำว่า "สู้สุดใจ" ปลอบใจกันไปวันๆ แต่ยังไม่ "สุดฝีมือ"