ย้อนไป3-4ปีก่อน วอลเล่บอลของแคนาดากับรายการใหญ่ๆ หลายคนมองว่าเป็นแค่"ไม้ประดับ" ในวงการวอลเล่บอล แต่ใครจะไปคาดคิดหล่ะว่าปัจจุบันแคนาดาได้พัฒนาตัวเองจนมาอยู่ในระดับแนวหน้าของโลกของแท้ ไม่ใช่ทีมเอนเตอร์เทนแจกแต้มแล้ว  มาเดินสวยๆเป็นนางแบบแจกความสดใส  เรียกเรตติ้ง
สิ่งที่ทำให้แคนาดาพัฒนาอย่างก้าวกระโดด คือเขาถีบตัวเองเดินหน้าเคลียระบบทั้งหน้าบ้านและหลังบ้าน   
บุคลากรทั้งโค้ชและนักกีฬาตั้งมายเซ็ตจำขึ้นสมองว่า ฉันต้องไปโอลิมปิก  ฉันต้องทำวันนี้ให้ดีกว่าเมื่อวาน   ทุกคนที่เกี่ยวข้องต้องพัฒนาและเรียนรุ้   โค้ชแชลน่อนพัฒนาตัวเอง เก็บประสบการณ์เอาปรับประยุกต์ให้ใช้งานได้จริง ผสมผสานกับวิทยาศาสตร์กีฬา  ศึกษาข้อมูลเก็บสถิติ  หาจุดอ่อน จุดเด่นของแต่ละทีม ควบคู่กับให้นักกีฬาของตนเองพัฒนาทักษะฝีมือ ลบจุดอ่อนให้น้อยที่สุด    ส่วนนักกีฬาบางคนที่ผิดแล้วผิดอีกในคราวก่อนมาวันนี้ เขาเล่นได้ความมั่นใจ ทำงานหนักพัฒนาฝีมือสม่ำเสมอ  เชื่อมั่นในฝีมือ เชื่อมั่นในโค้ช   ผลที่ได้ก็คือไล่ทุบผลการแข่งขัน ไล่ทุบสิ่งที่ผิดพลาดของตัวเอง 

หลังบ้านเขาก็ไม่น้อยหน้านะ  รัฐบาลหรือหน่วยงานของเขาก็กล้าลงทุนสนับสนุนเต็มที่แม้ว่าเป็นมือใหม่ในระดับนานาชาติ  แต่เขาก็เชื่อมั่นว่าชาติเขาสามารถเป็นมหาอำนาจกีฬานี้ได้ไม่ต่างจากชาติอื่น  โดยเริ่มพัฒนาวางระบบตั้งแต่ชุดเยาวชน  ระบบลีค  ให้เพียงพอต่อคำว่า เหลือใช้ดีกว่าขาดแคลน  เห็นไหมหลังบ้านเขา  มายเซตเขาไม่ได้คาดหวังจากความสำเร็จที่ "ฉาบฉวย" การพัฒนาที่ยั่งยืนคือคำตอบของการไปสู่ระดับโลก  

มายเซตของการปลูกฝังมันบอกทุกอย่างและจะกำหนดทิศทางความสำเร็จของว่าจะไปทางไหน  เคยเห็นนักกีฬาเขาเวลาหัวเราะชอบใจเวลาเออเร่อไหม
ตีพลาดไหม  ทุกคนสีหน้าจริงจังตึงเครียดกับสิ่งที่ไม่สมควรพลาด  ดีใจเมื่อได้แต้มเพราะเอาชนะจุดอ่อนของตนเอง  มันช่างต่างจาก.........

ระยะเวลาไม่ถึงทศวรรษ  แคนาดาทำให้เห็นแล้วว่าอะไรคือแรงผลักดันทำให้ยืนอยู่อย่างสง่า   ไม่ต้องพึ่งโควต้า โปรโมชั่น  

วันที่เจอแคนาดา VS ไทย  คือบทพิสูจน์ว่า  ทีมใดคือทีมพัฒนาไปข้างหน้า กับทีมใดพัฒนาถอยหลังลงคลอง  คงเห็นเป็นรูปธรรม