เราไม่ได้เรียนโรงเรียนแล้วเราหันมาเรียนกศน.มีงานอะไรแนะนำมั้ยเรามีเห็นผลที่ออกจากโรงเรียนอีกเยอะเราไม่ได้รับความยุติธรรมจากโรงเรียนพวกเขามองเราเป็นคนไม่ปกติตอนเรากลับไปโรงเรียนอีกครั้งเพื่อไปหาครูที่ค่อยช่วยเราเพื่อให้เห็นว่าเราดีขึ้นแล้วและเรายังได้รับโอกศไปเรียนต่อเมืองนอกแต่เราปฏิเสธเพราะการรักษาเรายังไม่คงที่เราได้เจอผอ.โรงเรีนเขาจำเราได้เขาอยากให้เราไปพูดหน้าเสาธงให้คำแนะนำน้องๆและเพื่อนแต่เราจะกับไปได้ไงตอนเราป่วยหนักโรงเรียนไม่เคยสนใจเราป่วยหนักมากแต่ไม่เห็นใครสักคนเพื่อนในห้องและครูที่ปรึกษาบอกกับแม่เราว่าตั้งแต่ยืดผมมาเราก็ทำตัวแรดมีผช.เยอะนี้หรอคือคำของคนเป็นครูทุกคนเอาเราไปพูดด้านลบเราต้องเป็นฝ่ายขอโทษเพื่อนในห้องตลอดแต่ไม่มีใตรขอโทษเราแล้วยังบอกว่ามีปัญหาแค่คนๆเดียวคำพูดจากคนที่เป็นหัวหน้ากับมีเพื่อนตอบกับว่าก็ดีแล้วนิที่ไม่มีเขาคำพูดพวกนี้มาจากแชทห้องเราได้ลองกับไปเรียนครั้งหนึ่งเราทักในไลน์กลุ่มห้องว่าเราอยากปรับกฎโรงเรียนข้อเล็ๆน้อยๆหัวหน้าห้องตอบกลับเขาจะฟังจากคำขอคนไม่ปกติหรอวันนั้นพยามกั้นร้องไห้ไม่ให้แม่เห็นจนไปถึงโรงเรียนผอ.และที่ปรึกษาเขาอยากให้กลับมาเรียนจากนั้นเราก็ร้องไห้แล้วเอาแชทให้เขาดูจากนั้นเพื่อนในห้องไม่มีใครคุยกับเราแต่มีเพื่อนมาบอกว่าขอให้เพื่อนปรับตัวก่อนเราจำได้วันนั้นเราโดดเรียนไปอยู่ห้องพยาบาลจนกว่าจะเลิกเรียนหลังจากนั้นเราก็ไม่ไปเรียนอีกเลยแม่พยามบอกเราว่าอยากไปแคร์แต่เราทำไม่ได้ให้อยู่ในสังคมที่มองเราเป็นตัวประหลาดเราแค่เป็นซึมเศร้าหลักจากนั้นเราเก็บตัวในห้องไม่เปิดหน้าต่างไม่ออกไปไหนไม่ออกไปแม้แต่ซื้อข้าวอยู่แต่ที่มืดๆเก็บตัวเราเป็นแบบนั้นปีห฿่งเราไปหาหมอกี่ครั้งก็บอกได้คำเดียวว่าไม่รู้สรุปเราผิดหรือใครผิด