ขออภัยนะครับถ้าเขียนไม่รู้เรื่องอันนี้กระทู้แรกของผม คือผมมีเพื่อนคนนึง ตอนนี้ผมอยู่ม4 มันอยู่กับผมมาตั้งแต่ประถมแต่ไม่ค่อยสนิทกัน พอขึ้นม.ต้น ก็เริ่มสนิทกัน เพราะมาจากโรงเรียนเดียวกัน ตอนม.ต้นผมก็มีมันเนี้ยครับเป็นเพื่อนสนิทแทบจะคนเดียว ผมก็สนิทกับมันมาเรื่อยๆจนขึ้นม.2 อย่างว่า พอสนิทกันความเกรงใจเริ่มลดลง มันชอบใช้คำว่า หน้าอย่างเนี้ยนะ หรือ บางวันมันก็พูดถึงรูปร่างหน้าตาเพื่อให้ผมเสียความมั่นใจ พอเริ่มขึ้นม.3 มันก็เริ่มเป็นหนัก คือมีข่วงนึงผมก็นั่งคุยกับกลุ่มเพื่อนปกติ มีมันอยู่ด้วย ซักพักผมจำได้ว่าคุยกันเรื่องอนาคตเรื่องลูกกันนี้แหละ มีเพื่อนอีกคนพูดว่า ถ้ามันมีพ่อแบบผมมันผูกคอตายไปนานแล้ว มันก็พูดด้วย ทำเหมือนกับผมตลกด้วยอ่ะ ผมรู้สึกว่าคบกับมันมีแต่อะไรแย่ลงผมเลยว่าจะเลิกคบมันตอนม.4 พอม.4โชคชะตาลิขิตให้ผมกับมันมาอยู่ด้วยกันอีก ผมเครียดเลย แต่ก็ยังดีที่มีเพื่อนอีกคนมาด้วย พอเริ่มเปิดเทอมผมเมินมันเป็นฝุ่นเลย ไม่แม้แต่จะคุยกับมัน หลีกเลี่ยงได้ทุกโอกาส มันก็ตามตื้อ ม.4ผมเริ่มพัฒนาตัวเอง อ่านหนังสือ ตอนพักเที่ยง มันก็ตามมารังควานไม่หยุด เพื่อนที่ติดมาตอนม.3อีกคนตอนม.4แรกๆก็ดีนะ แต่ผมไม่รู้ว่าทำไม นิสัยแบบนี้มันติดกันง่ายมากเลยหรอ อีกคนก็เริ่มเป็นเหมือนกับมัน ผมก็ว่ามันมากไม่ได้หรอกเมื่อตอนเข้ามต้นแรกๆ ผมก็เป็นแบบมันนี้แหละ แต่มาเลิกได้ เพราะเห็นใจคนถูกว่า ตอนนี้เวลาผมทำอะไรผิดนิดๆหน่อยๆก็เอาไปนินทา เพื่อนหลายคนที่สนิทกับมันเริ่มเป็นแบบมัน ตอนนี้ผมเมินทั้งแก๊ง ให้มันเหมือนฝุ่น ไม่ได้ยิน นผมทำถูกไหมครับ หรือควรตอบโต้บ้าง