สวัสดีค่ะ ขออนุญาติเกริ่นก่อนนะคะ บ้านเราเป็นครอบครัวใหญ่ที่อยู่ในตจว แต่บ้านเราแยกออกมาทำมาหากินในเมืองตั้งแต่เรายังเด็กแต่ก็ยังไปมาหาสู่ที่บ้านตจวตลอด แต่เมื่อปีก่อน ป้าได้ให้เราช่วยพูดให้ลูกชายเขา(ลูกพี่ลูกน้องอายุ26ปี)ขึ้นมาทำงานที่ในเมืองและให้พ่อเราช่วยหางานให้ด้วย ด้วยความเป็นญาติที่ช่วยพึ่งพากันจึงได้ตอบตกลงแล้วรับเขามาอยู่ด้วยกันที่บ้าน พาไปสมัครงานและให้เขาช่วยจ่ายเดือนล่ะ1000-1500บาท ถ้าเดือนไหนไม่มีก็ไม่ต้องช่วย ครึ่งปีแรกมาอยู่ด้วยกันยังไม่ค่อยมีปัญหาอะไร แต่พักหลังๆมาเริ่มแย่มากขึ้น ข้าวของเครื่องใช้อของใช้ส่วนตัว เริ่มมาใช้ของคนในบ้านโดยไม่ซื้อของตัวเองมาใช้ พอเราบอกว่ามาใช้ไม่ได้นะต้องแยก ถุงเท้าเราก็ยังเอาไปใส่ เขาก็บอกว่าไม่เป็นไรพี่ไม่ถือ น้ำดื่มตั้งแต่มาอยู่บ้านก็ไม่เคยซื้อแถมยังยกดื่มแล้ววางไว้ จานชามกินก็ไม่เคยล้างได้แต่ทิ้งไว้ให้เราหรือแม่เราล้าง พอเราบอกก็ทำหน้ามึนแล้วเดินหนี รถมอไซของเราก็ชอบเอาไปขับออกไปตอนกลางคืนกลับมาอีกทีคือตอนเช้า ทั้งทีรถตัวเองก็มีแต่ไม่ขับ เราบอกก็อ้างนู้นนี้นั้นตลอด ของกินขนมไม่ว่าเราจะซื้ออะไรมาไว้เขาถือโอกาสเปิดกินตลอดและไม่เคยซื้ออะไรมาไว้หรือคืนเลย เรื่องนี้มันทำให้ในบ้านเราได้เกิดปัญหาขึ้นก็คือพ่อเราเริ่มไม่พอกับสิ่งที่พี่คนนี้ทำ เพราะของใช้ในบ้านพ่อเราเป็นคนจ่ายทำให้พ่อเรารู้สึกมีภาระเพิ่มมาอีกคนทั้งที่ไม่ใช่เรื่อง พ่อเราเลยอยากให้เขาย้ายออก แต่แม่เรากังวลจะมีปัญหากับญาติเลยยังไม่กล้าพูดตรงๆกับเขา เรื่องนี้เราเคยปรึกษาที่บ้านเขาแล้วแต่เหมือนเขาจะไม่เชื่อว่าลูกเขาเป็นแบบนี้จริงๆ ตอนนี้เลยทำให้อยู่ในสถานะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

ปล.ไม่ได้อยากให้เขามาช่วยจ่ายอะไรเพิ่มแต่รู้สึกโดนเอาเปรียบตลอดเวลา

เจอแบบนี้ส่วนมากทุกคนจะจัดการปัญหาแบบนี้ยังไงบ้างค่ะ?