คือตั้งเเต่กลางเดือนที่เเล้วเราก็เป็นมาตลอดจนถึงปจุบัน

คืออาการ 

1.เหมือนจะวูบตลอดเวลา คือมันไม่มีเเรงอ่ะเเต่มันยังมีสติอยู่

2.โฟกัสได้เลวสุดๆ คืออาการมองอะไรนานๆเเค่10วินาทีเเล้วภาพตัดคือเห็นเเต่ภาพในหัวตัวเองตลอดเลยเเล้วในระหว่างที่คิดภาพที่มองเห็นด้วยลูกตาเปล่ามันเบลอไปหมด เรื่องในหัวคือเเต่ภาพในอดีตที่เรารับไม่ได้

3.หายใจไม่ค่อยออก คือภูมิเเพ้นั้นละ (อันนี้เป็นมาเเต่เด็ก) เเต่มันมาหนักตรงช่วงนี้ละ

4.มือสั่น เท้าสั่น เวลาร้องไห้นานๆหน้าชา
หรือเวลาเจอสถานการณ์กดดัน หรือ เจอสิ่งที่ตนเองไม่ชอบ+เจอคนเยอะ(คนเเปลกหน้าเเละญาติตัวเองคือตื่นคนไม่ชอบคน)

5.เหนื่อยง่าย มีโรคประจำตัวคือหอบหืด (เป็นมาเเต่เด็ก) เป็นตลอดเวลาเหนื่อยมากเหมือนจะหมดสติไปเลย

6.เบื่ออาหารคือไม่อยากกินอ่ะ ขนมก็ไม่อยากชอบเห็นเนื้อสัตว์เป็นซากสัตว์คล้ายๆเรากินศพอ่ะเเล้วกินไม่ลงอีกเลย ถ้าไม่ปวดท้องจริงก็ไม่กินบางทีมันปวดท้องจนปวดหัวเเทบจมูก

7.บางทีปวดหัวขั้นรุนเเรงคือมันจี๊ดมากเเต่เราพอรู้สึกได้ว่าไม่เเรงมากเเต่ก็ปวดอ่ะ

8.เห็บภาพหลอน คือล่าสุดย่างหมูกะทะอยู่เเล้วเห็นหน้าคนบนเตาย่างคือเราสะดุ้งตกใจมากจนเราขาสั่นเเขนสั่นใจเต้นเเรงไปหมด. บางทีอยู่คนเดียวก็รู้สึกเหมือนมีคนอยู่ข้างหลัง หรือเห็นเป็นเเวปๆ

9.รู้สึกตัวเองไม่มีเเรง (เพราะอาจไม่ได้กินข้าวหรือกินข้าวน้อยบางวันไม่กินเลย )

10.ก่อนที่จะมาเป็นคือฝันร้ายบ่อยมากๆคือฝันเห็นจรเข้4ตัวจะเข้ามาทำร้ายเราเเต่เราก็ฆ่าจนจรเข้เลือดออกตาย2ตัว

ฝันเห็นผู้หญิงชุดขาวมายืนหลังบ้านเเล้วก็หันหน้ามาหาทางเราเเล้วเราก็ตกใจวิ่งไปหน้าบ้านเเล้วก็สะดุ้งตื่น

ฝันเห็นคนป่วยติดเตียงนอนชักกระตุกมีอ้วกมีเลือดอุจจาระ เยี่ยว เเล้วก็เห็นพวกของกินเน่าเสียเต็มเลยเเต่ฝั่งตรงข้ามของห้องมีตี่จู๋ 3 อันเเล้วก็รูปปั้นพระพุทธเจ้า+เจ้าเเม่กวนอิม+พระโพธิสัตว์อีกหลายองค์หันหน้ามาทางคนป่วยเรากลัวมากเขาก็ดิ้นๆทรมานมาก

ฝันเห็นพญาศรีสัตนาคราช จ.นครพนมเเล้วก็ไปล่องเรืออยู่กลางเเม่น้ำโขงเเล้วจากเเม่น้ำโขงใหญ่ๆกลายเป็นป่าสายน่ำโขงกลายเป็นสายน้ำธารเเทน

ฝันเห็นศพเด็กผู้หญิงวิ่งไล่ฆ่า เรากับเพื่อนๆในสถานศึกษา

ตอนเราตื่นจากฝันพวกนี้อาการคือข้อ11

11.เวลาเราตื่นเต้นด้วยอารมณ์ใดก็ตามเราจะเเพนิคมากๆเเละมือสั่นขาสั่นจนบางครั้งอยากจะร้องไห้ออกมา เเล้วชอบสวดมนต์บางทีสวดจนหลับไปเลย
บทธรรมจักกัปวัตสูตรสวดหลายๆรอบ

อยากรู้ว่าเราเป็นประสาทเเดกรึป่าวจะคือเราว่ามันเข้าขั้นเเบบจะกระทบสุขภาพร่างกายเเล้วเเหละ เเละเราชอบคิดตอนพวกนี้มันกำเริบเราจะตายรึป่าววะ เราก็เลยต้องสวดมนต์ทำใจใสๆเรากลัวเราช็อกตายมากๆ😭
เราไม่เคยเสพติดยาอย่างว่าไม่ได้ดื่มเหล้าด้วย
เวลากำเริบขึ้นมาเราไม่เคยคิดกินยาเลย เเต่เราจะใช้วิธีนอนเอาจนกว่าจะหายบางทีก็คิดนะว่าเรานอนไปเราจะมีโอกาศตื่นอีกมั้ยวะเราเลยสวดมนต์์ก่อนนอนไม่ว่าจะกลางวันกลางคืนกรวดน้ำให้ทั่วจักวาฬเลยเเล้วเราก็กลัวนรกๆมากๆจนเราร้องไห้เป็นเหมือนข้อ11ไงเลยพึ่งเรื่องพวกนี้ เราเพ้อเจ้อใช่รึไม่ เเล้วเราเป็นโรคอะไรกันเ้น่