ผมจำโน๊ตในสเกลไม่แม่นแต่พอรู้สเต็ปนิดๆ  แต่ชอบกดข้ามผิดสเต็ป  หรือลั่นโดนลิ่มอื่นบ้าง ต้องมาบันทึกทีละประโยคซ้ำไปซ้ำมา พอเขียนเสร็จ เอ้า  ลืมทำนองที่เหลือในหัวไปแล้ว   แต่ให้ถ้าจะเอาเมาส์จิ้มนี่คงหนักกว่าเดิมอีกนอกจากจำโน๊ตในสเกลไม่ได้แล้ว  note duration ก็ไม่จำด้วย  ต้องมาค่อยๆ เลื่อนขยับทีละ 1 ตัวเขบ็ด บางทีคิดได้เป็น dorian  note เยอะๆ เราก็แบ่งไม่ถูก อยากได้ความสดของเพลงมากกว่าเทคนิค เลยไม่ชอบจิ้มโน๊ต  การจิ้มโน๊ตให้เป็นเพลงเป็นอะไรที่ง่ายอยู่แล้วถ้าเข้าใจ แต่เหตุผลที่ผมไม่ทำ  เพราะมันแข็ง และไม่สร้างสรรค์ ไม่มีจิตวิญาณ  มันดูเหมือนผมเป็น AI ที่ใช้แต่สูตร  อยากเอาเวลาส่วนของทำโครงทำทำนอง ไปลงดีเทลตรง arranging  ดีกว่า  คนที่อยู่ในยุคที่ไม่มีเทคโนโลยี  การแกะเพลงจากการฟังเยอะๆ คงได้สกิลด้านสเกลกับรึทึ่มแบบคล่องๆ แน่นๆ (แถมได้สำเนียงและเทคนิคของศิลปินที่ชอบอีกด้วย  มันจะฝังเข้าไปในหัวของคุณต่อให้คุณไม่ต้องการ) แบบมีคนเล่นให้ฟังรอบหนึ่งแล้วขอแกะรอบหนึ่ง แล้วเล่นตามได้เลย   อาจจะเสียเวลาไปบ้างนะ  แต่ฝึกเล่นเครื่องดนตรีสักชิ้นให้ได้ตามชีต  แล้วต่อมาก็ฝึกแกะเพลงด้วยการฟังให้คล่องๆ  ผมคิดว่าจะช่วยให้การแต่งเพลงในชีวิตเราดีขึ้นมากๆเลย

แต่อย่าเข้าใจผิดว่าการแกะเพลงคือการเล่นให้หมือนอย่างเดียวนะ   นึกถึงตอนที่ผมเล่นกีต้าร์เพลงที่มาแกะได้ แล้วรุ่นพี่คนหนึ่งเขาได้ยินเลยถามว่าเล่นได้ยังไง  ผมเลยบอกว่าดู tab รุ่นพี่ไม่มีสีหน้าแสดงความชื่นชมยินดีเลย  มองมาแบบหน้าบึ้ง+สายตาที่เหยียดหยาม และบอกให้ผมไปฝึกอ่านโน๊ตซะ 5555555555  ตอนนั้นผมอยู่มัธยม ผมก็ไม่เข้าใจพี่เขาหรอก แต่ย้อนมาคิดคือพี่เขากำลังหวังดีกับเรา