เรื่องมีอยู่ว่าทางผมได้แยกกันอยู่ตั้งแต่ บุตรเกิดได้ 1 เดือน โดยส่งเสียมาตลอดเพราะทางมารดาบอกจะให้จดทะเบียนรับรองบุตรเมื่อบุตร 2 ขวบครึ่ง โดยระหว่างลูกยังเล็กก็ผมก็พาลูกมาเลี้ยงที่บ้านอยู่กับย่าทุกๆ2-3 สัปดาห์ และไปส่งให้ที่บ้านมารดา 1 สัปดาห์ โดยครบกำหนดจดทะเบียนรับรองบุตรกลับไม่ให้ตามที่รับปากแถมจะเอาเงินเพิ่ม  และก็ได้ฟ้องร้องกันมาตลอด จะไม่ให้บุตรได้เรียนหนังสือตอน 3 ขวบ เพราะไม่มีเอกสารใดๆเลยจนผมได้ไปขอพาเข้าโรงเรียนเอกชน และออกค่าใช้จ่ายทั้งหมด จนถึง 7 ขวบ กำลังจะเข้าประถม 1 แต่จนถึงต้นเดือน กุมภาพันธ์ ที่ผ่านมา ทางศาลมองเห็นว่าทางเราเลี้ยงเด็กมาตั้งแต่2 ขวบ ในระหว่างนั้นเสาร์ อาทิตย์ ไปบ้านมารดา  แต่ทางบุตรไม่รู้สึกผูกพันกับมารดาเลย โดยงานผมเป็นงานเขียนโปรแกรมออนไลน์อยู่บ้านดูแลลูกได้ตลอดเวลา แต่ทางมารดาเป็นงานประจำทำงาน 6 วัน และไม่หยุดตรงกับวันหยุดของลูก สัปดาห์ที่ไป หรือ ปิดเทอมก็จะอยู่กับคนเลี้ยง กลับมาก็มีอาการกลัวร้องไห้เป็นสัปดาห์ครูและผมก็ต้องปลอบ สุดท้ายผมโดนบีบให้ยอมเพราะ ท่านๆมองว่าเด็กเล็ก 7 ขวบ ควรได้อยู่กับมารดา และคำตัดสินจะมาไม่เกินนี้แถมโดนบีบอีกถ้าไม่ฟังก็จะมีผลที่แย่กว่านี้  เลยต้องทำใจให้เด็กไปโดยหวังว่าจะได้เจอลูกวันหยุด ตามที่ศาลพิจารณาในสัญญายอมความ สุดท้ายก็มีปัญหา เพราะทางอีกฝ่ายกลับใช้การข่มขู่ ไม่ให้เจอลูก แถมยังข่มขู่แฟนใหม่ผมที่ไม่รู้เรื่องด้วยเลย/อีก  ที่สำคัญยังใช้คำพูดของพวกท่านๆว่าจะอะไรก็ได้คุณต้องยอมกันสิ เพราะทางนั้นจงใจไม่ปฎิบัติตามเลย ซึ่งก่อนหน้านั้นเราก็ให้ดูหลักฐานว่าทางนั้นไม่ปฎิบัติวันหยุดก็ดึงไม่มาส่งให้เด็กขาดเรียนอยู่บ่อยๆ หลักฐานทางการแพทย์ก็มีบอกว่าลูกร้องไห้กลัวท่านๆก็บอกเป็นธรรมดาที่เด็กไม่ผูกพันกับมารดาก็ปล่อยไปอยู่กับมารดาดู ท่านก็มองว่าผมทำตัวเป็นไม้บรรทัด ตอนนี้เลยยังเข็ดกับคำพูดพวกนั้น  แถมลูกก็ร้องไห้ทุกครั้งถ้าผมต้องไปส่งบอกไม่อยากไปเลย ทางมารดาไม่ทำตามไปหาตำรวจให้ลงบันทึกประจำวันไว้แต่ตำรวจก็บอกทำอะไรไม่ได้ขนาดมีข้อตกลงในศาลทางนั้นไม่ทำก็ได้ ไปถามนิติกรศาล ก็บอกต้องไปไกล่เกลี่ย  สิ่งที่เป็นคำถามคือ คำว่ารอมชอม อะลุ่มอล่วย แค่ไหนถึงจะพอ พอหยุดยาวผมก็จองที่พักจะพาลูกไปเที่ยวก็ไม่ให้ลูกมา หลายครั้งจนเสียเงินค่าที่พักไปหลายหมื่น เลยอยากถามว่าข้อตกลงในศาลและความยุติธรรมเป็นนามธรรมที่จับต้องไม่ได้เลย ควรทำยังไง ฟ้องต่อก็จะเจออะไรที่เราคาดไม่ถึง คำว่า ยุติ คือ สิ้นข้อสงสัย ธรรม คือ ปกติธรรมดา แต่ตอนนี้ส่วนตัวมองว่ากระบวนการยุติธรรมกำลังพายเรือให้โจรนั่ง แถมมารดายังเอาคำพูดที่ท่านๆว่าไว้มาพูดใส่ผมว่าจะทำอะไรก็ได้ที่นี่ศาลเยาวชน ไม่มีอำนาจทำอะไรเป็นเรื่องของพ่อแม่ ถ้าไม่ยอมก็ไปฟ้องรับผลเอาเองจะแย่กว่าเดิม