สวัสดีครับผมจะมาแชร์ประสบการณ์ ของผมที่ต้องเสียภรรยาไปเหลือแค่แม่ของลูกเท่านั้น
เรื่องเกิดขึ้นหลังจากเรามีลูกกันครับ(เป็นการตั้งใจมีนะครับ)หลังจากที่รู้ว่าท้องตอนแรกเราวางแผนว่าคลอดแล้วจะให้แม่ยายเป็นคนช่วยเลี้ยงให้ครับ คอยไปรับไปส่งเอา แต่สุดท้ายมีปัญหาระหว่างการตั้งครรภ์คุณหมอให้นอนพักเยอะๆห้ามทำงานหนักแฟนผมไม่สามารถไปทำงานได้เลยตัดสินใจลาออกจากงานเพื่อรักษาลูกน้อยไว้ จากนั้นก็ไม่มีปัญหาอะไรเธอดูแลตัวเองดีมากเพื่อลูกจนคลอด เราเลยคุยกันว่าจะเลี้ยงลูกเอง ไม่ให้แฟนไปทำงานแล้ว ผมดูแลไหว เธอดูแลลูกดีมาก รวมถึงดูแลงานบ้านดูแลผมดีทุกอย่าง จนผมได้เปลี่ยนตำแหน่งงาน งานเยอะขึ้น เคลียดจากที่ทำงานมาบางครั้งก็เผลอเสียงดังใส่เธอบ้าง เธอใจเย็นมากบอกผมเตือนผมตลอด จากเมื่อก่อนเป็นคนไม่ยอมคนแต่พอมีลูกผมรู้สึกว่าเธอใจเย็นมาก พูดน้อยลง แต่ผมก็ไม่ได้เอะใจอะไร ชีวิตเธอวนเวียนกับลูกกับผมแบบนี้ทุกวัน ทุกอย่างเธอจะคิดแค่เรื่องลูกเรื่องผม จนเธอเริ่มห่างสังคม ไม่ค่อยติดต่อเพื่อนเหมือนเมื่อก่อน จนวันหนึ่งเธอเดินเข้ามาคุยกับผมว่าเธอเหนื่อย เธออยากอยู่เฉยๆให้ผมช่วยดูลูกให้หน่อยได้มั่ย(ปกติหลังเลิกงานผมก็จะเล่นกับลูกให้เธอทำงานบ้านไปบางวันทีมีงานค้างผมจะทำงานเธอต้องวิ่งดูลูกไปด้วยทำงานบ้านไปด้วย)พอเธอพูดแบบนั้นผมก็ดูลูกพาลูกออกไปเล่นที่สวนหมู่บ้าน พอค่ำๆคิดว่าเธอคงพักไม่ทำอะไรเลยจะพาไปกินข้าวข้างนอกแต่เปล่าเธอก็ยังเตรียมอาหารทำงานบ้านเหมือนเดิม หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไร แต่ที่แปลกไปคือเธอเริ่มพูดน้อยลง ยิ้มน้อยลง ไม่อยากไปไหนบอกว่าอยากพัก ผมก็ตามใจเธอไม่คิดอะไร ผ่านมาสักพักเธอเริ่มบ่นว่าเหนื่อยบ่อยๆผมก็ได้แต่บอกให้เธอทน เพราะผมทำงานมาก็เหนื่อย จนมาถึงวันที่เธอน่าจะหมดความอดทนจริง เธอขอคุยกับผมบอกว่าเธอเหนื่อยมากๆ เธอไม่มีความสุขเลย เธอรู้สึกหน่วงๆที่ใจ เธอขอให้ผมพาไปพบจิตแพทย์ แต่อาจจะด้วยความเห็นแก่ตัวของผมรึป่าวไม่รู้ผมไม่อยากให้เธอไป ผมบอกเธอว่าเธออาจแค่เหนื่อย อย่าคิดมาก เหนื่อยก็พักเดี๋ยวดูลูกให้ ใจจริงผมไม่อยากให้เธอไปพบจิตแพทย์เพราะไม่อยากให้เธอมีประวัติ ฟังดูอาจเห็นแก่ตัว พอหลังจากผมไม่พาเธอไปเธอก็ไม่พูดอะไรต่อ แล้วจุดระเบิดก็เกิดขึ้น วันนั้นเธอให้ผมดูลูกเธอจะไปเก็บของเล่นลูกพับเสื้อผ้าเข้าตู้ ผ่านไปสักพักผมได้ยินเธอกรี๊ดเสียงดังมาก พอผมวิ่งไปดูสภาพห้องเละ เสื้อผ้ากะจัดกะจาย เธอร้องไห้จนตัวสั่น ด้วยสภาพตอนนั้นผมเลยถามเธอค่อนข้างเสียงดังว่าเป็นอะไร ไม่พอใจอะไรทำไมไม่พูด แต่สิ่งที่เธอพูดออกมาทำผมแทบทรุด เธอขอเลิกกับผม เธอขอไปจากที่นี่ เธออยากอยู่คนเดียว เธอไม่ต้องการอะไรแล้ว เธอไม่มีความสุข เธออยากเป็นอิสระ ผมพูดอะไรไม่ออกเลยเวลานั้น จนลูกวิ่งเขามาเจอแม่ร้องไห้ด้วยความที่เค้าเป็นเด็กเค้าวิ่งไปกอดแม่ทำท่าโอ๋ๆเหมือนเคยเล่นกันแต่สิ่งที่ได้คือ เธอถอยห่างจากลูก สายตาที่มองลูกเปลี่ยนไป ผมเลยพาลูกออกมาแล้วให้เธออยู่คนเดียว คืนนั้นผมเลยพาลูกไปนอนอีกห้องให้เธออยู่คนเดียว แต่ผมก็คอยมาดูมาถามเธอตลอดทั้งคืน เธอไม่หลับเลยทั้งคืนมีร้องไห้บ้างผมเองก็ไม่ได้นอนเลยคิดไม่ตกเรื่องเธอ ตอนเช้าผมเลยตั่งใจคุยกับเธอถึงปัญหาที่เกิดขึ้น เธอก็ยังยืนยันคำเดิมคือเธอขออิสระ เธอไม่มีความสุข เธอไม่เอาอะไรแล้ว แม้แต่ความรักเธอยังตอบผมไม่ได้เลยว่ายังมีให่กันอยู่มั้ย ตอนนั้นผมใจสลายมาก ผมพูดได่เต็มปากว่าผมรักเธอเหมือนเดิม แถมผมยังชื่นชมเธอด้วยซ้ำที่เธอดูแลบ้านได้ดีขนาดนี้ ผมจึงขอให่เธออย่าพึ่งตัดสินใจผมขอเวลาได้มั้ย ให่เธออิสระได้เลย ผมจะดูแลลูกเอง แล้วผมจึงตัดสินใจแอบไปปรึกษาแพทย์ถึงอาการของเธอ แพทย์บอกอาจจะเป็นอาการเคลียดสะสมของคุณแม่ที่ยึดติดกับลูกกับสามีเกินไป(ผมก็อธิบายภาษาแพทย์ไม่ถูกเอาที่เข้าใจนะครับ)คล้ายๆเธอพยายามทำทุกอย่างให้ลูกให้ผมแล้วกลัวทำได้ไม่ดีพอ เธอเลยเคลียด ง่ายๆคือผมกับลูกคือโลกทั้งใบของเธอจนเธอลืมตัวเอง พอวันหนึ่งที่เธอเริ่มมีเวลา พอจะหันมาให้เวลาตัวเองทุกอย่างก็เปลี่ยนไปแล้ว ทั้งรูปร่าง หน้าตา ผิวพรรณ เลยทำให้เธอจัดการตัวเองไม่ได้ กลายเป็นความเคลียดและผลก็อาจมีส่วน พอมีลูกผมก็ไม่ค่อยมีเวลาให้เธอไม่กอดไม่หอมเหมือนแต่ก่อน ผมเคลียดเรื่องงานกลับบ้านก็พุ่งหาลูกเลยโดยไม่นึกถึงเธอ หมอแนะนำให้ผมลองเปลี่ยนพฤติกรรมใหม่ให้เวลาเธอบ้าง ทำให้เธอรู้สึกเหมือนทุกอย่างไม่ได้เปลี่ยนไป พอปรึกษาหมอแล้วผมก็คิดตามก็จริงอย่างที่หมอบอก แต่ก่อนเวลาออกบ้านผมจะกอดจะหอมเธอก่อนนอนก็จุ๊บเธอบอกฝันดี วันหยุดก็ออกไปข้างนอกบ้าง เรื่องบนเตียงไม่เคยขาด พอมีลูกเรื่องพวกนี้ก็หายไปจนแทบไม่มีเลย ต่อไปผมจะเอาเมียผมคนเดิมกลับมา คนที่มีแต่รอยยิ้ม คนที่ร่าเริง พอถึงบ้านผมเริ่มจากลาพักร้อนเลย จะพาเธอไปเที่ยว2ต่อ2แต่เธอขอพาลูกไปด้วยผมก็ตามใจ ทริปนี่ถือว่าเธอดีขึ้น ดูเธอสดใจขึ้นแต่ก็มีบางเวลาที่เธอดูเหนื่อยๆอยู่ พอกลับจากทริปมาทุกวันก่อนนอนก่อนออกจากบ้านผมก็จะกอดจะหอมเธอเหมือนแต่ก่อน เรื่องบนเตียงก็มีมากขึ้นเพราะผมคิดว่ามันคือการสร้างความสัมพันธ์ที่ดีอีกวิธี เพื่อเป็นการไม่ให้เธอคิดมากด้วยว่ารุปร่างเธอเปลี่ยนไม่เหมือนแต่ก่อนแล้วแต่ผมก็ยังคงรู้สึกกับเธอแบบเดิม และผมจะให้เธออิสระได้1วันทุกๆอาทิตย์ เธออยากไปเดินห้าง ไปคาเฟ่ ไปเที่ยวอะไรผมตามใจเธอ เธออยากไปคนเดียวรึอยากไปทั้งครอบครัวได้หมด ผมถือว่าให้วันหยุดเธอ แต่เธอก็จะให้ผมกับลูกไปด้วยเสมอเพราะเธอบอกแค่ว่าเธอห่างลูกไม่ได้ จนตอนนี้เธอคนเดิมเริ่มกลับมาแล้ว แต่ก็ยังมีบางครั้งที่เธอยังคิดไม่ตกเรื่องผมเรื่องลูก จนผมต้องคอยเตือนเธอว่าไม่ต้องคิดมากขนาดนั้นก็ได้
***สุดท้ายนี้ผมอยากให้ทุกคนใส่ใจคนใกล้ตัวให้มากขึ้น อย่าคิดว่าไม่เป็นอะไร จนสายเกินจะเอาคืนได้ หมั่นเติมความรักกันตลอดอย่าให้ขาดเหมือนวันแรกยังไงก็ให้ทำแบบนั้น ถึงเราจะมองว่าไม่จำเป็นแต่อีกคนอาจจะได้คิดแบบเราก็ได้
***ส่วนตัวใครจะคิดยังไงผมไม่รู้ แต่สำหรับผมเรื่องบนเตียงสำคัญมาก เพราะการที่ผู้หญิงที่ท้องแล้วรูปร่างเปลี่ยนไปย่อมขาดความมั่นใจเป็นทุนอยู่แล้ว พอสามีไม่มากระหนุงกระหนิงเหมือนแต่ก่อนยิ่งขาดความมั่นใจเข้าใปอีก ถ้าทำงานเหนื่อยงานหนักไม่มีอารมเราก็ควรดูแลตัวเองหาตัวช่วยนะครับ อย่าทำให้แฟนคุณรู้สึกว่าคุณเปลี่ยนไป เพราะผู้หญิงจะคิดมากกว่าผู้ชายเรา1-2เท่าเสมอ
แชร์ประสบการณ์
เรื่องเกิดขึ้นหลังจากเรามีลูกกันครับ(เป็นการตั้งใจมีนะครับ)หลังจากที่รู้ว่าท้องตอนแรกเราวางแผนว่าคลอดแล้วจะให้แม่ยายเป็นคนช่วยเลี้ยงให้ครับ คอยไปรับไปส่งเอา แต่สุดท้ายมีปัญหาระหว่างการตั้งครรภ์คุณหมอให้นอนพักเยอะๆห้ามทำงานหนักแฟนผมไม่สามารถไปทำงานได้เลยตัดสินใจลาออกจากงานเพื่อรักษาลูกน้อยไว้ จากนั้นก็ไม่มีปัญหาอะไรเธอดูแลตัวเองดีมากเพื่อลูกจนคลอด เราเลยคุยกันว่าจะเลี้ยงลูกเอง ไม่ให้แฟนไปทำงานแล้ว ผมดูแลไหว เธอดูแลลูกดีมาก รวมถึงดูแลงานบ้านดูแลผมดีทุกอย่าง จนผมได้เปลี่ยนตำแหน่งงาน งานเยอะขึ้น เคลียดจากที่ทำงานมาบางครั้งก็เผลอเสียงดังใส่เธอบ้าง เธอใจเย็นมากบอกผมเตือนผมตลอด จากเมื่อก่อนเป็นคนไม่ยอมคนแต่พอมีลูกผมรู้สึกว่าเธอใจเย็นมาก พูดน้อยลง แต่ผมก็ไม่ได้เอะใจอะไร ชีวิตเธอวนเวียนกับลูกกับผมแบบนี้ทุกวัน ทุกอย่างเธอจะคิดแค่เรื่องลูกเรื่องผม จนเธอเริ่มห่างสังคม ไม่ค่อยติดต่อเพื่อนเหมือนเมื่อก่อน จนวันหนึ่งเธอเดินเข้ามาคุยกับผมว่าเธอเหนื่อย เธออยากอยู่เฉยๆให้ผมช่วยดูลูกให้หน่อยได้มั่ย(ปกติหลังเลิกงานผมก็จะเล่นกับลูกให้เธอทำงานบ้านไปบางวันทีมีงานค้างผมจะทำงานเธอต้องวิ่งดูลูกไปด้วยทำงานบ้านไปด้วย)พอเธอพูดแบบนั้นผมก็ดูลูกพาลูกออกไปเล่นที่สวนหมู่บ้าน พอค่ำๆคิดว่าเธอคงพักไม่ทำอะไรเลยจะพาไปกินข้าวข้างนอกแต่เปล่าเธอก็ยังเตรียมอาหารทำงานบ้านเหมือนเดิม หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไร แต่ที่แปลกไปคือเธอเริ่มพูดน้อยลง ยิ้มน้อยลง ไม่อยากไปไหนบอกว่าอยากพัก ผมก็ตามใจเธอไม่คิดอะไร ผ่านมาสักพักเธอเริ่มบ่นว่าเหนื่อยบ่อยๆผมก็ได้แต่บอกให้เธอทน เพราะผมทำงานมาก็เหนื่อย จนมาถึงวันที่เธอน่าจะหมดความอดทนจริง เธอขอคุยกับผมบอกว่าเธอเหนื่อยมากๆ เธอไม่มีความสุขเลย เธอรู้สึกหน่วงๆที่ใจ เธอขอให้ผมพาไปพบจิตแพทย์ แต่อาจจะด้วยความเห็นแก่ตัวของผมรึป่าวไม่รู้ผมไม่อยากให้เธอไป ผมบอกเธอว่าเธออาจแค่เหนื่อย อย่าคิดมาก เหนื่อยก็พักเดี๋ยวดูลูกให้ ใจจริงผมไม่อยากให้เธอไปพบจิตแพทย์เพราะไม่อยากให้เธอมีประวัติ ฟังดูอาจเห็นแก่ตัว พอหลังจากผมไม่พาเธอไปเธอก็ไม่พูดอะไรต่อ แล้วจุดระเบิดก็เกิดขึ้น วันนั้นเธอให้ผมดูลูกเธอจะไปเก็บของเล่นลูกพับเสื้อผ้าเข้าตู้ ผ่านไปสักพักผมได้ยินเธอกรี๊ดเสียงดังมาก พอผมวิ่งไปดูสภาพห้องเละ เสื้อผ้ากะจัดกะจาย เธอร้องไห้จนตัวสั่น ด้วยสภาพตอนนั้นผมเลยถามเธอค่อนข้างเสียงดังว่าเป็นอะไร ไม่พอใจอะไรทำไมไม่พูด แต่สิ่งที่เธอพูดออกมาทำผมแทบทรุด เธอขอเลิกกับผม เธอขอไปจากที่นี่ เธออยากอยู่คนเดียว เธอไม่ต้องการอะไรแล้ว เธอไม่มีความสุข เธออยากเป็นอิสระ ผมพูดอะไรไม่ออกเลยเวลานั้น จนลูกวิ่งเขามาเจอแม่ร้องไห้ด้วยความที่เค้าเป็นเด็กเค้าวิ่งไปกอดแม่ทำท่าโอ๋ๆเหมือนเคยเล่นกันแต่สิ่งที่ได้คือ เธอถอยห่างจากลูก สายตาที่มองลูกเปลี่ยนไป ผมเลยพาลูกออกมาแล้วให้เธออยู่คนเดียว คืนนั้นผมเลยพาลูกไปนอนอีกห้องให้เธออยู่คนเดียว แต่ผมก็คอยมาดูมาถามเธอตลอดทั้งคืน เธอไม่หลับเลยทั้งคืนมีร้องไห้บ้างผมเองก็ไม่ได้นอนเลยคิดไม่ตกเรื่องเธอ ตอนเช้าผมเลยตั่งใจคุยกับเธอถึงปัญหาที่เกิดขึ้น เธอก็ยังยืนยันคำเดิมคือเธอขออิสระ เธอไม่มีความสุข เธอไม่เอาอะไรแล้ว แม้แต่ความรักเธอยังตอบผมไม่ได้เลยว่ายังมีให่กันอยู่มั้ย ตอนนั้นผมใจสลายมาก ผมพูดได่เต็มปากว่าผมรักเธอเหมือนเดิม แถมผมยังชื่นชมเธอด้วยซ้ำที่เธอดูแลบ้านได้ดีขนาดนี้ ผมจึงขอให่เธออย่าพึ่งตัดสินใจผมขอเวลาได้มั้ย ให่เธออิสระได้เลย ผมจะดูแลลูกเอง แล้วผมจึงตัดสินใจแอบไปปรึกษาแพทย์ถึงอาการของเธอ แพทย์บอกอาจจะเป็นอาการเคลียดสะสมของคุณแม่ที่ยึดติดกับลูกกับสามีเกินไป(ผมก็อธิบายภาษาแพทย์ไม่ถูกเอาที่เข้าใจนะครับ)คล้ายๆเธอพยายามทำทุกอย่างให้ลูกให้ผมแล้วกลัวทำได้ไม่ดีพอ เธอเลยเคลียด ง่ายๆคือผมกับลูกคือโลกทั้งใบของเธอจนเธอลืมตัวเอง พอวันหนึ่งที่เธอเริ่มมีเวลา พอจะหันมาให้เวลาตัวเองทุกอย่างก็เปลี่ยนไปแล้ว ทั้งรูปร่าง หน้าตา ผิวพรรณ เลยทำให้เธอจัดการตัวเองไม่ได้ กลายเป็นความเคลียดและผลก็อาจมีส่วน พอมีลูกผมก็ไม่ค่อยมีเวลาให้เธอไม่กอดไม่หอมเหมือนแต่ก่อน ผมเคลียดเรื่องงานกลับบ้านก็พุ่งหาลูกเลยโดยไม่นึกถึงเธอ หมอแนะนำให้ผมลองเปลี่ยนพฤติกรรมใหม่ให้เวลาเธอบ้าง ทำให้เธอรู้สึกเหมือนทุกอย่างไม่ได้เปลี่ยนไป พอปรึกษาหมอแล้วผมก็คิดตามก็จริงอย่างที่หมอบอก แต่ก่อนเวลาออกบ้านผมจะกอดจะหอมเธอก่อนนอนก็จุ๊บเธอบอกฝันดี วันหยุดก็ออกไปข้างนอกบ้าง เรื่องบนเตียงไม่เคยขาด พอมีลูกเรื่องพวกนี้ก็หายไปจนแทบไม่มีเลย ต่อไปผมจะเอาเมียผมคนเดิมกลับมา คนที่มีแต่รอยยิ้ม คนที่ร่าเริง พอถึงบ้านผมเริ่มจากลาพักร้อนเลย จะพาเธอไปเที่ยว2ต่อ2แต่เธอขอพาลูกไปด้วยผมก็ตามใจ ทริปนี่ถือว่าเธอดีขึ้น ดูเธอสดใจขึ้นแต่ก็มีบางเวลาที่เธอดูเหนื่อยๆอยู่ พอกลับจากทริปมาทุกวันก่อนนอนก่อนออกจากบ้านผมก็จะกอดจะหอมเธอเหมือนแต่ก่อน เรื่องบนเตียงก็มีมากขึ้นเพราะผมคิดว่ามันคือการสร้างความสัมพันธ์ที่ดีอีกวิธี เพื่อเป็นการไม่ให้เธอคิดมากด้วยว่ารุปร่างเธอเปลี่ยนไม่เหมือนแต่ก่อนแล้วแต่ผมก็ยังคงรู้สึกกับเธอแบบเดิม และผมจะให้เธออิสระได้1วันทุกๆอาทิตย์ เธออยากไปเดินห้าง ไปคาเฟ่ ไปเที่ยวอะไรผมตามใจเธอ เธออยากไปคนเดียวรึอยากไปทั้งครอบครัวได้หมด ผมถือว่าให้วันหยุดเธอ แต่เธอก็จะให้ผมกับลูกไปด้วยเสมอเพราะเธอบอกแค่ว่าเธอห่างลูกไม่ได้ จนตอนนี้เธอคนเดิมเริ่มกลับมาแล้ว แต่ก็ยังมีบางครั้งที่เธอยังคิดไม่ตกเรื่องผมเรื่องลูก จนผมต้องคอยเตือนเธอว่าไม่ต้องคิดมากขนาดนั้นก็ได้
***สุดท้ายนี้ผมอยากให้ทุกคนใส่ใจคนใกล้ตัวให้มากขึ้น อย่าคิดว่าไม่เป็นอะไร จนสายเกินจะเอาคืนได้ หมั่นเติมความรักกันตลอดอย่าให้ขาดเหมือนวันแรกยังไงก็ให้ทำแบบนั้น ถึงเราจะมองว่าไม่จำเป็นแต่อีกคนอาจจะได้คิดแบบเราก็ได้
***ส่วนตัวใครจะคิดยังไงผมไม่รู้ แต่สำหรับผมเรื่องบนเตียงสำคัญมาก เพราะการที่ผู้หญิงที่ท้องแล้วรูปร่างเปลี่ยนไปย่อมขาดความมั่นใจเป็นทุนอยู่แล้ว พอสามีไม่มากระหนุงกระหนิงเหมือนแต่ก่อนยิ่งขาดความมั่นใจเข้าใปอีก ถ้าทำงานเหนื่อยงานหนักไม่มีอารมเราก็ควรดูแลตัวเองหาตัวช่วยนะครับ อย่าทำให้แฟนคุณรู้สึกว่าคุณเปลี่ยนไป เพราะผู้หญิงจะคิดมากกว่าผู้ชายเรา1-2เท่าเสมอ