แม่เราชอบพูดไรที่ไม่น่าพูดค่ะ คือเรามีเพื่อนบ้าน ซึ่งเรากับลูกเค้าเป็นเพื่อนกัน สนิทกัน แต่แม่เรากับแม่เค้าคุยกันบ้างแต่ลึกๆไม่ค่อยลงกัน  เราพอมีช่องทางหาเงินได้เยอะกว่าหน่อย ไปไหนก็จะออกให้หรืออกมากกว่า แล้วเหมือน มีคนไปชมลูกข้างบ้านบอกว่าสวยเนาะ แม่เราก็พูดขึ้นว่า ’สวยเพราะอะไรล่ะคางก็ผ่อนกับลูกฉัน ลูกฉันเวลาไปไหนก็ซัพพอร์ตเพื่อนหมด’ เรา งง ว่าทำไมถึงต้องพูดแบบนั้น ทำไมถึงต้องบัฟเค้าต่อหน้าคนอื่น แล้วคนในวงทีาได่ยินเค้าก็ไปเล่าไห้แม่เจ้าตัวฟัง คือแม่เราเหมือนกลัวคนอื่นได้ดีกว่าลูกตัวเอง ลูกไคดีกว่าจะต้องพูดบัฟ อยากถามมากเค้ามากว่าได้พูดจริงไหม แต่เพื่อนไม่ไห้ถาม เพราะกลัวเค้ากับแม่เราจะมองกันไม่ติด

กับอีกสถานณะการค่ะ แม่เราไปเลือกตั้ง แล่วโดน อปพร. วากใส่บอกให่ไปเข้าแถวตรงนู่น!
แม่เราเลยชี้หน้าตอบกับไปว่า เป็นแค่ อปพร. อย่ามาขึ้นเสียงใส่ เดี๋ยงประชุมหมู่บ้านเจอกัน เราเลยบอกแม่ว่า ทำไมถึงต้องดูถูกเขา เป็นอาชีพไหนก็เหมือนกัน อันนี้เราเข้าใจนะคะที่โดนตะโกนใส่แล้วไม่ชอบ แต่ไม่น่าดูถูกอาชีพคนอื่น
แต่แม่เราเป๋นยังไงก็คือแม่เราค่ะ รู้สึกอึดอัดอยากให้เค้าปรับคำพูด จะพูดตรงๆดีไหมคะ แม่เราเป็นคนชอบคิดว่าตัวเองจะถูกอยู่เสมอ