สวัสดีค่ะ ในที่สุดหนูเองก็ได้มาตั้งกระทู้ในพันทิปอีกรอบหลังจากที่เคยตั้งกระทู้เกี่ยวกับปัญหาเรื่องนี้มาก่อนครั้งหนึ่ง แต่เหมือนคราวนี้มันจะหนักหนากว่าที่เคยผ่านมาจริงๆค่ะ ขอเกริ่นก่อนเลยนะคะว่าหนูไม่ได้มีเจตนาไม่ดีแต่ครอบครัวหนูรวมถึงผู้ปกครองที่อยู่ในบ้าน แต่แค่คิดว่าทำไมชีวิตคนเรามันถึงได้ยากเย็นขนาดนี้เพราะแม่ชอบบังคับ บงการชีวิต เมื่อมีปากเสียงหรือทะเลาะกันเรื่องเล็กน้อยแม่มักจะอ้างและพูดถึงบุญคุณ พูดถึงเรื่องยากลำบากในการเลี้ยงดูหนูมา รวมถึงการด่าทอด้วยคำพูดหยาบคาย ขอเข้าเรื่องเลยแล้วกันนะคะ เมื่อไม่กี่วันก่อนหนูมีเรื่องน้อยใจแต่ก็เลือกจะพูดคุยกับแม่ตรงๆ เมื่อวันก่อนพ่อได้วานจ้างให้เพื่อนของพ่อเองมาทำงานช่วยเป็นงานที่ไร่ค่ะ เพื่อนพ่อก็อายุเยอะพอสมควรแล้ว 50+ได้ มากับภรรยาของแก แล้ววันนั้นหนูไปฉีดยาที่อนามัยมาแม่ก็โทรมาสั่งให้ซื้อกับข้าวกลับมาบ้านด้วย แต่ด้วยความที่หนูนั้นไม่รู้ว่าแม่จ้างคนงานหนูก็เลยซื้อกับข้าวแต่ละอย่างเผ็ดปานกลางเพราะกลัวแม่กินไม่ได้เพราะแม่ชอบบ่นว่าอาหารเผ็ดเกินไป แถมช่วงนี้แม่ก็พักการขายอาหารตามสั่งไปด้วย พอหนูกลับมาถึงก็กำลังแกะถุงกับข้าวแล้วก็เอากับข้าวมากำลังจะไปนั่งแล้วหนูก็เรียกพ่อมา แม่ก็บอกรอก่อนคนงานยังไม่มา หนูก็เลยถามไปว่าคนงานอะไร แม่ก็บอกว่าก็บอกอยู่ว่าจ้างคนงานมามีหูไม่เคยฟังรึไง (แม่ไม่เคยบอกนะคะ ถ้าแม่บอกหนูจำได้ทุกคำ) หนูก็เลยลุกออกแล้วก็เอาไปเก็บใส่ตู้กับข้าวไว้ สักพักคนงานมาก็เอากับข้าวออกมาแล้วก็มากินกัน
ในระหว่างกินข้าวหนูกินไปได้สองคำ แม่ก็พูดขึ้นมาว่า "มีเหล้าขวดเล็กอยู่นะจะกินไหม" ขอบอกก่อนนะคะว่าเพื่อนพ่อคนนี้แกติดเหล้า ติดแบบว่าเข้าเส้นเลือดไปแล้วค่ะต้องกินทุกวันคนในหมู่บ้านรู้จักแกดี ซึ่งภรรยาแกก็ดีอยู่ค่ะแกก็บอก"กินข้าวก่อนค่อยไปเอามาก็ได้หนู" แต่สามีแกก็พูดขึ้นมาว่า "ไหนเหล้า แม่xึงบอกว่ามีอยู่ไหน ไปเอามาสิ" หนูก็ทำตัวไม่ถูกแต่ก็คิดว่าเดี๋ยวกินเสร็จจะไปเอา จนพ่อหนูพูดขึ้นมาอีกรอบว่า"คนใช้ทำไมไม่รีบไปเอามายังมานั่งกินข้าวอีก ไม่ได้ยินรึไงห๊ะ" พ่อพูดด้วยนำเสียงโมโหมากๆ หนูเลยพูดว่าก็หนูคิดว่ากินเสร็จก่อนค้อยไปเอามาก็ได้ พ่อเลยพูดอีกว่า"ไปเอามาเดี๋ยวนี้ เดินแค่นี้มันจะตายหรอ" หนูก็เลยลุกไปเอามาแล้วก็ไม่มานั่งกินต่อค่ะก็กลับบ้านใหญ่ทันที บ้านที่กินข้าวคือร้านอาหารของแม่ค่ะ

พอตอนเย็นมาแม่ก็ด่าหนูไปยกใหญ่เลยค่ะ แล้ววันนี้แม่ก็ได้โอกาสโทรคุนกับป้าผู้ที่ส่งเสียหนูเรีนมาตลอดแม่พูดไปและร้องไห้ไปว่าหนูไม่ฟังที่แม่บอกแม่สอนอีกแล้ว ผู้ใหญ่บอกเดี๋ยวนี้ก็เถียง แล้วแม่ก็ลามปามไปด่าเพื่อนที่มหา'ลัยหนูว่าที่หนูนิสัยเปลี่ยนไปเพราะไปคบเพื่อนชั่วๆแบบนั้น เพื่อนพวกไม่มีสมอง ไม่รู้จักคิด พ่อแม่พวกมันเลี้ยงมาแบบคุณหนูยังจะไปทำตามพวกมันอีก คือหนูไม่เคยทำตามเพื่อนเลยนะคะ แต่หนูโกรธมากๆที่แม่ไปว่าเขาแบบนั้นเขาเป็นคนอื่นแม่ไม่ควรไปลากเขามาเกี่ยวเลยจริงๆ ถ้าเพื่อนหนูได้ยินแม่พูดดูถูกเขารวมถึงไปว่าพ่อแม่เขาแบบนี้เขาจะยังยากคบหนูไหม... ป้าก็เข้าข้างแต่แม่บอกว่า"รอดูตอนมันไปทำงานตัวคนเดียวมันจะเก่งขนาดไหน ขอให้ใช้ชีวิตได้เก่งเหมือนตอนทำแม่ร้องไห้ xึงมันบาปกรรมหนาแล้วทำแม่น้ำตาตก" ซึ่งหนูยังไม่ทันได้ทำอะไรเลยค่ะ หนูแค่บอกว่าแม่ไม่ควรไปว่าเพื่อนหนูแบบนั้นนะเขาไม่เก่ยวกับเรื่องนี้ในบ้านเราเลย แถมเรื่องที่หนูโกรธจนไม่กินข้าวต่อวันนั้นมันแค่ไม่พอใจนิดหน่อยเองที่พ่อพูดแบบนั้นหนูแค่คิดว่ากินข้าวก่อนค่อยเอาไปให้แกก็ได้ แล้วแม่ก็หาว่าหนูเถียงแล้วแม่ก็พูดกับป้าขึ้นมาว่า "xูนี้แหละจะเป็นเวรกรรมตามชีวิตไปตลอดชีวิต xูจะทำให้มันชีวิตตกต่ำ ปากxูมันศักดิ์สิทธิ์ ชีวิตมันจะดีจะต่ำเพราะบุญกรรมที่ทำกับพ่อแม่นี้แหละ" วันนี้หนูได้ยินเต็มสองหู หนูไม่หวังพึ่งใครในอนาคตแล้วแหละค่ะ เป็นบุญคุณจริงๆที่เลี้ยงหนูจนเติบโตและส่งเสียจนเรียนจบ หนูรู้ดีว่าบุญคุณต้องทดแทนแต่การที่แม่โกรธแล้วมาพูดแบบนี้กับหนูมันหมายความว่าอย่างไร แม่ไม่ได้อยากให้หนูเติบโตไปเป็นคนที่มีชีวิตที่ดี มีครอบครัวที่ดีงั้นหรอกหรอคะ แล้วความผิดแค่นิดหน่อยนี้มันถึงขั้นต้องจองเวรจองกรรมลูกเลยหรอคะ หนูไม่มีสิทธิ์อะไรในชีวิตของหนูเลยหรอคะ 

ปล.ไม่เรียกว่ามาหาคำปรึกษาหรือเปล่านะคะ เหมือนมาระบายเลยค่ะTT อาจจะแท็กห้องผิดนะคะเพราะหนูไม่รัต้องแทฌกห้องไหน
ขอบคุณมากๆเลยนะคะที่แวะมาอ่านและให้คำปรึกษา