จขกท. มาจากเชียงใหม่ บินมาเที่ยวหาเพื่อนที่อยู่ กทม. จขกท. เป็นคนเชียงใหม่ คนเชียงใหม่จะรู้ว่า ทุเรียนที่เชียงใหม่นั้นมีราคาแพง เพื่อนที่ กทม. บอกว่า กทม. อยู่ใกล้แหล่งปลูกและส่งขายทุเรียน ราคาย่อมเยา ดังนั้น สายกินทุเรียน ต้องลอง จขกท. กับเพื่อน นัดกันว่า จขกท. จะเลี้ยงทุเรียน เพื่อนๆ เอง ดังนั้น เพื่อนจึงพาไปตลาดที่ขายส่งผลไม้ พอไปถึงก็ตกใจ คือ ไม่ค่อยมีคนขายทุเรียน จากนั้น มองไปมองมา เจอร้านหนึ่ง ขายทุเรียน เราก็เขาไปสอบถาม เขาก็ผ่าแล้วกดให้ดูว่า ทานได้ กำลังดี จขกท. กับเพื่อนดีใจ มาถูกร้าน แม่ค้าแนะนำ เราเลยซื้อ มา 4 ลูก ราคารวม 1,500 กว่าบาท จขกท. ไม่ขอส่วนลดจากแม่ค้าแม้แต่บาทเดียว จ่ายเต็ม กลับไปที่พัก แท็กซี่ กทม. ก็บ่น ว่า เขาไม่อยากรับลูกค้าที่มีทุเรียน แต่ก็กลับไปส่ง จากนั้น ทานข้าวเสร็จแล้วก็ แกะทุเรียน จึงพบว่า เป็นทุเรียนอ่อน 3 ลูก และทุเรียนแข็งอีกลูก แทบจะร้องไห้ เราทำอะไรไม่ถูกนอกจากช็อค เพื่อนอีกคนถามว่า ทำไมไม่ซื้อที่เขาแกะแพ็คแล้ว บอกตามตรงว่า ไม่เจอร้านแบบนั้น จากนั้นมองหน้ากัน สุดท้ายก็จำเป็นต้องทิ้งไปทั้งหมด ตอนแรกเพื่อนคนหนึ่งเสนอให้เอาทุเรียนกลับไปเปลี่ยนที่ร้าน แต่ก็ถกประเด็นเรื่องแท็กซี่กันอีก สุดท้ายคือ ทิ้งอย่างเดียว ทำอะไรไม่ได้ เราเสียใจมาก คือ เราออกเงินเลี้ยงเพื่อน เพื่อขอบคุณที่เขาพาเที่ยว กทม. ครั้งแรก ที่เราเข้ากรุงฯ แต่ก็เสียใจที่ไม่ได้เลี้ยงดีๆ กับเขา ทำไม ถึงทำกันแบบนี้ กิโลละ 250-300 เราก็ซื้อ แบบไม่ต่อ เสนออะไรมาเราก็รับหมด แต่แบบนี้ เสียใจมาก