พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๕ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๗ [ฉบับมหาจุฬาฯ] ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ-ธรรมบท-อุทาน-อิติวุตตกะ-สุตตนิบาต
ที่มา https://84000.org/tipitaka/read/m_siri.php?B=25&siri=143
-------
[๒๘] แท้จริง พระสูตรนี้ พระผู้มีพระภาคตรัสไว้แล้ว พระสูตรนี้ พระอรหันต์ กล่าวไว้แล้ว ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้
             “ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้ประกอบด้วยธรรม ๒ ประการ ย่อมอยู่เป็นทุกข์ อึดอัด คับแค้น กระวนกระวายในปัจจุบันนี้ หลังจากมรณภาพแล้ว พึงหวังได้ทุคติ  ธรรม ๒ ประการ อะไรบ้าง คือ
                          ๑. ความไม่คุ้มครองทวารในอินทรีย์ทั้งหลาย
                          ๒. ความไม่รู้จักประมาณในการบริโภค
             ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้ประกอบด้วยธรรม ๒ ประการนี้แล ย่อมอยู่เป็นทุกข์ อึดอัด คับแค้น กระวนกระวายในปัจจุบันนี้ หลังจากมรณภาพแล้ว พึงหวังได้ทุคติ
             พระผู้มีพระภาคได้ตรัสเนื้อความดังกล่าวมานี้แล้ว ในพระสูตรนั้น จึงตรัสคาถาประพันธ์ดังนี้ว่า
                          ภิกษุใดไม่คุ้มครองทวารทั้ง ๖ นี้ คือ
                          ตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ
                          ทั้งไม่รู้จักประมาณในการบริโภค
                          ไม่สำรวมอินทรีย์ทั้งหลาย
                          ภิกษุนั้นย่อมประสบทุกข์ทั้งทางกายและทางใจ
                          ภิกษุเช่นนั้นจะมีแต่ความรุ่มร้อนกาย เร่าร้อนใจ
                          ชื่อว่าอยู่เป็นทุกข์ทั้งกลางวันและกลางคืน
             แม้เนื้อความนี้ พระผู้มีพระภาคก็ตรัสไว้แล้ว ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้แล
----

-----------

-----
ถ้ามีสตินะครับ แม้เห็น แม้ได้ยิน แม้ได้กลิ่น แม้ได้ลิ้มรส แม้ได้สัมผัส แม้ได้คิด จนเกิดเวทนาว่า ทุกข์ สุข หรือ ไม่ทุกข์ไม่สุข มีสติตั้งมั่นไม่พ่ายแพ้ ต่อ ตัณหา อุปาทาน จนไม่เกิด กายกรรม วจีกรรม มโนกรรม ก็คงดี