เรากับสามีแต่งงานกันมา 13 ปี  ตอนคบกันเรากับสามีทำงานในบริษัทก่อสร้างที่เดียวกัน  คบกันได้ 2 ปี อยากรับเหมาเองเราเลยไปออกรถกระบะ แล้วให้แฟนออกจากงานมาทำรับเหมาเต็มตัว หลังจากนั้นอีก1 ปีเราก็ลาออกมาช่วยแฟนเรื่องเอกสารแล้วก็เปิดร้านของชำ ช่วงนี้ถือว่าลำบากแต่เราเข้าใจกัน จนกระทั่งตัดสินใจแต่งงาน หลังจากนั้นความวุ่นวายก็เริ่มขึ้น เมื่อเราตกลงซื้อที่ปลูกบ้านที่กรุงเทพ ทรัพย์สินทุกอย่างที่กรุงเทพแฟนยกให้เป็นชื่อเรา ทางครอบครัวแฟนก็ว่าทำไมไม่มาปลูกที่บ้านเราที่ทางก็มีอยู่แล้วถ้าเลิกกับเมียบ้านก็กลายเป็นของเค้าสิ 🙄ถ้าปลูกต่างจังหวัดแล้วทำมาหากินอยู่กรุงเทพจะให้เช่ารึ❓แล้วแฟนก็ปลูกอีกหลังให้แม่ที่ต่างจังหวัด เรื่องก็เงียบไป แฟนพาเราไปเยี่ยมแม่ สิ่งที่เค้าถามคือรถคันนี้ชื่อใครแล้วใครผ่อน ถ้าเลิกกันรถก็เป็นของเมียนะสิ😔ใจคอคิดแต่ว่าเราจะต้องเลิกกันอย่างเดียวเลย  ส่วนคนทางบ้านเค้าแฟนส่งเงินให้ใช้แต่ก็ไม่วายเป็นหนี้ให้ต้องตามใช้อีก ชอบทำบุญพอเงินหมดก็โทรมาขอเพิ่ม หลังจากนั้นก็เริ่มส่งน้องให้มาอยู่กับเราที่กรุงเทพ คนแรก คนที่ 2 จนตอนนี้ทั้งน้องทั้งหลานรวม 9 คน โดยอ้างว่าให้มาช่วยงาน  แฟนเรารับผิดชอบค่าน้ำค่าไฟ ค่ากินค่าอยู่ทุกอย่าง แฟนเราจ้างทำงาน 6 คน อีก 3 คน เป็นภาระอย่างเดียว  เราต้องปลูกห้องแถวเพิ่มให้บรรดาน้องๆอยู่ฟรี ระหว่างที่ให้อยู่ฟรี เราก็ต้องช่วยจ่ายค่าเทอมให้ลูกเค้าด้วยนะ ( เรากับแฟนไม่มีลูก) เค้าก็พยายามยกลูกเค้าให้เป็นลูกบุญธรรม แต่เราปฏิเสฐไป   บรรดาน้องๆก็ไม่มีความเกรงใจ ชวนเพื่อนมาเที่ยวบ้านแต่มารับแขกในบ้านเรา เพราะตัวเองอยู่ห้องแถวไม้สะดวก ชวนกันเข้ามานั่งเล่นในบ้านเราจนเราต้องออกไปนั่งนอกบ้าน คนเยอะวุ่นวาย  หยิบของในร้านเรามากินไม่จ่ายตังค์ สั่งของออนไลน์แล้วให้มาเก็บตังค์ที่ร้านแล้วก็ติดไว้ก่อน ยืมเงินเเล้วเงียบบ้าง ยืมรถไปใช้บ้างทั้งที่รถตัวเองก็มีแต่อยากใช้รถเรา ฯลฯ😤
     ทนแบบนี้มา 10 ปี พอพูดกับแฟนเรื่องน้องๆหลานๆเค้า เค้าก็ไม่ค่อยพอใจว่าเราไม่อยากช่วยเหลือครอบครัวเค้า จากที่รักกันดีกับแฟน ตอนนี้เรารู้สึกอยากเลิกกับแฟนมากๆๆๆ  คิดในใจตลอดเวลาว่าเอาเวลาดูแลคนอื่นไปดูแลพ่อแม่เราดีกว่า ตอนนี้กำลังคิดคำพูดที่จะคุยกับแฟน เพราะมันก็พูดยากเรายังรักเค้าแต่ถ้าจะทนอยู่แบบนี้มันบั่นทอนจิตใจเรา