เรื่องมีอยู่ว่าผมมีอาการหายใจไม่อิ่ม หายใจไม่ออก เจ็บหน้าอกซ้ายมานานมากเป็นปีๆ แม่ผมเลยพาไปตรวจเพราะไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะเครียดหรือเป็นโรคเกี่ยวกับหัวใจ พอไปตรวจอย่างละเอียดก็พบว่าเป็นเพราะเครียดหนัก(เรื่องเงินและเรียนเป็นหลัก)ครับ ไม่ได้เกี่ยวกับหัวใจเลย คุณหมอก็แนะนำให้ลองไปปรึกษาจิตแพทย์ดู ผมก็คิดว่าดีเพราะมหาลัยผมมีจิตแพทย์ให้ปรึกษาฟรี ผมก็ไปบอกแม่ว่าเปิดเทอมจะไปปรึกษาจิตแพทย์นะ  แม่ก็โวยวายโกรธขึ้นมาเลยครับ ประมาณว่า จะเครียดทำไม จะคิดมากไปทำไม เรื่องเรียนก็เรียนๆไป อย่าไปคิดอะไรมาก เรื่องเงินแม่เครียดกว่าอีก ก็ใช้ให้มันประหยัดๆ บลาๆ คือผมงงมากตรงที่ว่า แม่โกรธหงุดหงิดเรื่องอะไรกันนะ ผมแค่บอกว่าจะไปปรึกษาจิตแพทย์?

ผมขอเล่าเรื่องที่ผมเครียดสักหน่อยละกันนะครับ  
-เรื่องเรียนที่ผมเครียดเพราะ ผมไม่ชอบคณะนี้ ,ผมดรอปไปทำงาน1 เทอม เลยต้องเรียนกับรุ่นน้องเครียดนิดหน่อยเพราะกลัวไม่มีเพื่อน เพราะคณะผม 80% คืองานกลุ่ม

-เรื่องเงิน คือที่บ้านผมให้ค่าขนมน้อยครับ ผมพยายามหางานพาร์ทไทม์ทำ แต่มันหายากมากๆครับ ติดเงื่อนไขหลายอย่างเลย เช่น ไม่รับเด็กทำปิดเทอม ไม่รับคนขับรถยนต์ ไม่รับคนที่ทำต่ำกว่า3 เดือน ผมทำได้แค่ตอนปิดเทอมครับ เปิดเทอมทำไม่ได้เพราะงานเยอะมาก

ผมอยากจะพาที่บ้านผมมาอยู่กับผมที่มหาลัยมากว่าวันๆแค่ค่าข้าวก็เกือบ200 แล้ว ได้ใช้วันละ100 มันไม่พอ


แต่กระทู้นี้ประเด็นอยู่ที่ทำไมแม่ผมถึงหงุดหงิดที่ผมจะไปหาจิตแพทย์ เป็นเพราะคนสมัยก่อนคิดว่าคนที่จะหาจิตแพทย์คือคนบ้ารึเปล่าครับ ที่บ้านผมก็ค่อนข้างมีหน้ามีตาในชุมชนอาจจะกลัวอายรึเปล่า?