คือเราเป็นคนที่แคร์เพื่อนมากๆค่ะ รอบตัวเราส่วนใหญ่มีแต่คนเป็นซึมเศร้าปัญหา​ครอบครัวต่างๆอกหัก​บลาๆ เราก็ใครคำปรึกษารับฟังตลอดอยู่ข้างๆตลอด อดนอนเพราะเพื่อนกำลังดิ่ง เรารับฟังตลอด เราไม่เคยเอาเรื่องของเราไปเล่าให้ใครฟังเลย แบยไม่อยากเอาพลังงานลบๆไปให้เขา เพราะแค่ปัญหาเขาก็มากพอแล้ว พอเราเป็นแบบนี้ไปเรื่อย คนก็เริ่มชินกับการที่เวลาเศร้ามีปัญหา​ก็มาหาเรา ตี4ตี5โทรมาปลุกเราเพื่อเล่าปัญหา​ของตัวเอง แต่ไม่ใช่เพื่อนทุกคนนะคะ แต่เราคิดว่ามากเกินไปรึป่าว เราควรหยุดมั้ย เพราะบางทีเราก็เริ่มท้อกับการเป็นคนดีแล้ว เพราะยิ่งเป็นคนดี เรายิ่งเหมือนตัวคนเดียวตลอด ไม่มีใครรับฟังปัญหาเราเหมือนที่เรารับฟังเขาเลย