สวัสดีค่า เป็นการตั้งกระทู้ครั้งแรกเลยค่ะ หลังจากที่ซุ่มอ่านมานานหลายปี(ตั้งแต่เด็กยันโต) 55555
กระทู้แค่อยากจะมาเล่าเฉยๆเลยค่ะ ใช้คำว่าเพื่อนที่ค่อนข้างสนิทเพราะเราว่าเขายังไม่ใช่เพื่อนสนิทในสายตาเรา แต่ก็ไม่ใช่เพื่อนร่วมห้อง เป็นเพื่อนกลับบ้านได้มั้ยนะ 555
ที่อยากเล่าเพราะว่าตอนแรกเราไม่ค่อยเข้าใจว่าการยัด Friend Zone ใส่หน้าเพื่อนมันลำบากใจขนาดนั้นเลยเหรอ แต่พอมาประสบกับตัวเองก็ลำบากใจพอสมควรค่ะ

เรื่องเริ่มตอนเราขึ้นม.ปลาย(ก็ผ่านมาพอสมควรแล้ว อย่าพูดถึงเลยค่ะ 555) ปกติเราจะไป-กลับรร.คนเดียว หรือบางทีก็กลับกับเพื่อนผู้หญิงที่บ้านอยู่ใกล้ๆกันค่ะ แต่พอขึ้นม.ปลายมาก็มีเพื่อนในห้องที่อยู่ซอยเดียวกันค่ะ(ดีใจมากตอนนั้น) แล้วก็เวลาไปรร.ก็เจอกันบ่อยๆเลยกลายเป็นว่าจะไป-กลับด้วยกันเกือบตลอดค่ะ ก็เป็นแบบนี้อยู่เกือบปีค่ะ เราก็มีแบ่งขนมบ้างตามประสาเพื่อนปกติ(เพื่อนเราชอบบอกบ่อยๆว่าเป็นคนปากปีจอ แต่ใจดีค่ะ 5555) แล้วอย่างช่วงกีฬาสีก็จะกลับค่อนข้างเย็นหน่อยก็ยังกลับด้วยกันค่ะ แต่ว่าเพราะว่าตอนนั้นเพื่อนมีแฟนอยู่แล้วเราก็จะพยายามไม่ไป-กลับกับเขาบ่อยๆ(อีกอย่างคือเราเป็นไบ แล้วแฟนเขาตรงสเป็คเรามาก) พยายามเว้นระยะห่างเวลาเขาจะไปหาแฟนเราจะไปชวนเพื่อนคนอื่นกลับอะไรแบบนี้ค่ะ

แต่อยู่ดีๆเขาก็เลิกกัน เท่าที่เรารู้คือเหมือนแฟนเขาจะไปชอบเพื่อนในห้องมั้งคะ ก็เลยเลิกกัน(อันนี้นอกประเด็นไปหน่อย) แต่เราก็ว่าเราก็ไม่รู้จะยังไงได้แค่ปลอบแล้วก็ไม่พูดถึงแฟนเขาค่ะ จนมีวันหนึ่งเราต้องไปทำงานบ้านเพื่อนสนิทในกลุ่มเราค่ะ บังเอิญว่ากลุ่มเขาก็นัดทำงานแล้วไปทางเดียวกันพอดีก็ลยนั่งรถไปด้วยกัน ตอนที่เราซื้อของพึ่งออกมาจากร้านเลย(ตอนนั้นเราอยากได้ของชิ้นนั้นมากก็เลยไม่ได้สนใจเขาเท่าไหร่ พอได้ของมาเราก็แชทหาเพื่อนสนิทเราตลอด) เขาก็พูดกับเราแบบน้ำเสียงดูซีเรียสมาก เราก็เลยถามกลับว่ามีอะไรรึเปล่า เขาก็เงียบไปแป๊ปนึงแล้วก็บอกว่า เรื่องนี้อยากให้เหยียบเป็นความลับแบบเหยียบให้มิดไม่ให้ไปถึงหูเพื่อนเราเด็ดขาด เราก็เริ่มคิดแล้วว่าเขาทะเลาะกันเหรอ หรือว่าโกรธอะไรกัน เพราะว่าพวกเขาก็สนิทกันพอสมควร(เขาชอบไปเปิดตี้กินแอลกันค่ะ เราไม่กินก็เลยไม่เคยไปเลย)(เพื่อนสนิทเราเป็นสาวสองกับนะคะ) เราก็สัญญาว่าจะเหยียบให้มิดค่ะ เพราะเราไม่อยากให้เพื่อนทะเลาะกัน เขาก็พูดต่อประมาณว่า เรื่องนี้เขาไปนอนคิดมาหลายวันมาก เพราะเพื่อนในกลุ่มเขาทักเรื่องนี้กับเขา เรากำลังจะถามเขาว่ามันคิดมากขนาดนั้นเลยเหรอ(บ้านเขาค่อนข้างมีปัญหากับแม่) เขาก็บอกว่าเรื่องนี้เขาไม่ได้คาดหวังอะไรมาก แต่ขอนิดนึงก็ยังดี แล้วเขาก็บอกว่าชอบเรา เราก็แบบเห้ยคุณ ล้อเล่นปะ เขาก็แบบเขาพูดจริง ไม่มีล้อเล่นเลย เขาแค่อยากบอกเพราะเราน่าจะไม่ตีตัวห่างเขาออกไป การที่เขาได้พูดออกมามันทำให้เขาสบายใจ(โอเค ไม่เป็นไรถึงแม้เราจะหนักใจแทนก็ตาม) เราก็แบบช็อคไปแล้วอะ (ปกติเวลามีคนมาชอบก็จะเป็นคนไกลตัวหน่อย หรือถ้าเป็นเพื่อนก็อาจจะไม่สนิท แล้วก็ฝากคนอื่นมาบอก เพื่อแค่อย่างน้อยก็ได้บอก)

ตอนเขาไปบ้านเพื่อนเขาเราก็รีบทักหาเพื่อนสนิทเราที่รออยู่ที่ปลายสถานี(คนละคนกับสาวสองนะคะ) เพื่อนเราก็บอกว่าเราต้องเอาตัวเองก่อนอย่าไปสนเขา เพราะช่วงนั้นเราจิตตกมาก จากปกติที่ร่าเริงและดีดมาก เป็นหมองๆจนเพื่อนคนอื่นที่ไม่สนิทรู้สึกได้ คือตอนนั้นเรารู้สึกแบบเราไม่ได้คบเพื่อนเพื่อให้เพื่อนมาชอบเราอะ เราสับสนมาก คือเรารักเขา(แบบเพื่อน)มาก ตอนเขาเลิกกับแฟนเราก็อยากให้เขาไปเจอคนดีๆอะไรแบบนี้ เวลามีคนมาจีบเขาเราก็จะดูให้ว่าคนนี้ก็ดีนะ แต่ถ้าไม่ชอบก็ไม่ต้องคบ แล้วอยู่ดีๆเขาก็มาบอกชอบเราเฉย เราจิตตกจนนอนไม่หลับแล้วก็ไม่อยากไปรร.มากๆ เพราะเราไม่อยากไปเจอเขา จนเพื่อนเราให้เราไปบอกเขาว่าลองเอาตัวเองออกมา น้องชายเราก็บอกให้บล็อคเขาไปเลย เราก็ยังไม่กล้าบล็อคเพราะเขาไม่ได้ทำอะไรผิด สุดท้ายเราเลยไปปรึกษารุ่นพี่เรา ก็รู้สึกดีขึ้นมาก เลยทักไปบอกเขาว่าลองแยกกันสักพักมั้ย เขาก็ยังไม่ยอมค่ะมาขอคำอธิบายอะไรแนวๆนี้ เราก็เลยบอกเขาไปตามที่รุ่นพี่บอกมาประมาณว่า เรารู้สึกว่าเขาล้ำเส้นเพื่อนที่เราขีดให้เขา เราก็แบบยังคุยกันได้นะแต่ถ้าให้ใกล้ขนาดนั้นขอพักก่อนดีกว่า เขาก็เลยขอโทษแล้วเริ่มหลบหน้าเราค่ะ แต่เรารู้สึกเหมือนเขามองมาตลอด อนึ่งก็คือเรานั่งเรียนหน้าสุด แล้วเขานั่งข้างหลังค่ะ(แต่คิดว่าอันนี้เราน่าจะระแวงไปเอง) หลังจากบอกเขาไปก็รู้สึกดีขึ้นมากๆแบบมากๆเลยค่ะ แต่ก็จะกลับมาจิตตกเป็นครั้งคราวว่าเราทำให้เขาเป็นทุกข์รึเปล่า จนวันหนึ่งเพื่อนสนิทบอกว่า กูรู้สึกดีใจนะที่กลับมายิ้มได้โดยที่มันดูไม่เศร้า เราก็ร้องไห้เลย(รู้สึกว่าจัวเองเป็นเด็กขี้แยมาก ถ้าไม่มีเพื่อนอยู่ด้วย) แต่เขาก็ค่อนข้างขี้ตื้ออยากจะมาคุยกับเราอยู่หน่อยๆ (เราเข้าใจว่าเขาอยากจะเคลียร์แต่เราไม่พร้อมจริงๆ) เราก็จะกอดเพื่อนแน่นมาก(แบบหน้าจมหลัง) เพื่อนเราก็จะพยายามไปคุยกับเขาแทนทุกครั้ง(รักเพื่อนไม่ไหว ต้องเซ่นไหว้ด้วยขนม)

ส่วนปัจจุบันกลับมาคุยกับเขาแบบเพื่อนแล้วนะคะ(แต่กว่าจะกลับมาคุยได้เราก็ทำใจไป 7 เดือน) แต่ก็คงกลับเป็นเพื่อนแบบเดิมไม่ได้แล้ว ยังไงเวลาขึ้นปีต่อไปเราก็ต้องทำงานร่วมกันการที่เราไม่ยอมคุยกับเขาตลอดไปเรารู้สึกว่ามันไม่ใช่เรื่องที่จะดื้อค่ะ แต่สุดท้ายเรื่องที่เขาให้เหยียบมันก็ไม่มิดค่ะ เขาดันโป๊ะเองเฉย (เพื่อนสาวสองเราก็แบบฉันดูออกค่ะ) ก็อยากมาแชร์ปสก.ของคนที่ลำบากใจกับการที่มีคนมาชอบมาก เราก็ไม่ได้เรียนเก่ง ไม่ได้สวย หุ่นไม่ได้ดี แล้วก็นิสัยไม่ได้ดีแบบเลิศเลอ(แถมขี้บ่นกับขี้โม้ด้วย) เราค่อนข้างหาได้ทั่วไปตามชีวิตทุกคนเลย และปัจจุบันก็ยังโสดอยู่ค่ะ TT เหมือนโดนสาปให้โสดตลอดไปถ้าไม่ไปซื้อแฟนมาประกอบเอง(มุขไม่ตลกใช่มั้ยคะ) แต่เราก็อายุยังน้อยอยู่เราว่า รอเนื้อคู่อยู่นะคะ TT