สวัสดีค่ะ หนูอยากปรึกษาเรื่องเพื่อนคนหนึ่งค่ะ

ช่วงม.1 หนูเข้ามาใหม่ค่ะไม่มีเพื่อนเลยบวกกับหนูเป็นคนที่เงียบๆ อยู่แล้วเลยไม่ค่อยยุ่งกับคนอื่น แต่ก็มีเพื่อนคนนึงค่ะเข้ามาทักทายเราก็คุยกันค่ะ คุยกันจนสนิทกันมากๆ เวลาเรามีเรื่องอะไรปัญหาอะไรก็จะมาปรึกษากันค่ะ ตอนนั้นเป็นอะไรที่ดีมากๆ เลยค่ะ หนูคิดในใจแล้วว่ามารร.ใหม่คงไม่มีเพื่อนแต่พอเจอเพื่อนคนนี้รู้สึกโชคดีมากค่ะที่มีเพื่อนคนนี้อยู่ข้างๆ เสมอและตลอดมา (หนูเคยมีปมเรื่องเพื่อนตอนประถมค่ะเลยไม่กล้าเปิดใจให้คนใหม่ๆ ที่เข้ามาทำทักทาย) จะมีช่วงนึงที่เราทะเลาะกันค่ะ แต่หนูก็มองว่าเป็นเรื่องปกตินะคะทุกคนก็ต้องเคยทะเลาะกับเพื่อนถูกมั้ยคะ หนูก็ปรับความเข้าใจกับเขาค่ะเราทะเลาะกันบ่อยมากแล้วก็จะเแ็นปัญหาเดิมค่ะ คือเพราะหนูนิ่งเกินไป บางทีสายตาหนูทำให้คนรอบข้างรู้สึกอึดอัดค่ะ สักพักเราก็คุยกันปกติจนปิดเทอม หนูก็ใช้ชีวิตเรื่อยๆ ของหนูค่ะอยู่แบบเงียบๆ ออกไปเที่ยวบ้างแต่ไม่บ่อย จนตอนนี้เปิดเทอมแล้วค่ะหนูก็คิดว่าเพื่อนคนนี้จะยังสนิทกับหนูอยู่ เพราะช่วงแรกเราสนิทกันมากค่ะคุยกันถูกคอสุดๆ แต่ตอนนี้ไม่ใช่เลยค่ะ เขาเปลี่ยนไปคนละคน ดูรำคาญหนูมากเวลาที่หนูพูดด้วยเขาก็จะชอบตอบห้วนๆ ค่ะ จนบางทีหนูก็เฟลจนเงียบไปเลยค่ะจนเขาทักมาบอกว่าเขาอึดอัดเอาตามตรงหนูก็อึดอัดค่ะแล้วก็รู้สึกอยากกับมาอยู่คนเดียวเหมือนเดิม แล้วก็เป็นแบบนี้มาจนถึงวันนี้ค่ะ เขาเงียบใส่ตึงใส่ จนหนูไม่อยากจะเอ่ยปากถามอะไรเลยค่ะ หนูยอมรับนะคะว่าหนูเป็นคนที่นิสัยแย่แต่หนูไม่เคยนินทาเพื่อนเลย ไม่เคยเอาเรื่องที่เพื่อนเล่าให้ฟังไปเล่าต่อใครฟัง หนูทนมาตลอดจนตอนนี้หนูอยากที่จะปรึกษาใครบางคนเพราะหนูอึดอัดมากๆ กับจุดนี้หนูเริ่มชินกับการอยู่คนเดียวแล้วค่ะ อยากถามทุกคนค่ะว่าเพื่อนแบบนี้ควรคบต่อไหมคะหรือหนูควรจะอยู่คนเดียวให้ชินๆ ไป