ขอกลิ่นก่อนนะคะว่าประมาณตอนม 5 เราเคยมีอาการโรคซึมเศร้าค่อนข้างรุนแรงระดับหนึ่งเลยค่ะมีการอยากฆ่าตัวตายเราก็ทำร้ายร่างกายตัวเองแต่เราก็ไปหาหมอพบจิตแพทย์แล้วก็กินยานะคะรักษามาได้ประมาณ 2 ปีอาการก็ดีขึ้นมากๆสามารถกลับมาใช้ชีวิตได้ตามปกติค่ะ

ช่วงเข้ามหาลัยเราเรียนได้แค่แป๊บเดียวเองค่ะเพราะว่าเครียดมากๆแล้วมันส่งผลกระทบกับเราทั้งเรื่องของการนอนแล้วก็น้ำหนักตัวที่ลดลงไปเกือบ 10 กิโลภายในระยะเวลาแป๊บเดียวทำให้เราตัดสินใจลาออกจากมหาวิทยาลัยค่ะ

พักรักษาตัวอยู่สักพักก็หางานทำได้ประมาณปีกว่าๆ เราเข้ากับคนที่ทำงานไม่ได้เท่าไหร่เป็นงานด้านการบริการต้องขายแพ็คเกจให้ลูกค้าพูดคุยและพบเจอกับลูกค้าทั้งวันมันค่อนข้างทำให้เราเครียดและรู้สึกกดดันค่ะจนเราต้องตัดสินใจลาออก

เรารู้สึกว่าเราไม่มีความสุขเลยค่ะเหมือนกับว่าความสุขของเรามันอยู่แค่แป๊บเดียวแล้วมันก็หายไปเหมือนมีเรื่องให้เครียดอยู่ตลอดเวลา เรารู้สึกกดดันตัวเองมากๆเลยค่ะตอนนี้เราอายุ 21 ปีค่ะเรารู้สึกว่าเราโตแล้วแต่ไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันสักอย่างทำอะไรก็ไม่ได้เรื่องสักอย่างทนอะไรนานก็ไม่ได้ลาออกตลอดเหมือนหนีปัญหาค่ะในขณะเดียวกันที่เพื่อนของเรากำลังเรียนกันอยู่เรามองตัวเองแล้วดูว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ตอนนี้เรียนก็ไม่เรียนงานก็ไม่ทำเรารู้สึกแย่กับตัวเองมากๆเลยค่ะ

และสิ่งที่เรากำลังเผชิญอยู่ตอนนี้คืออาการเบื่อโลกเหมือนกับว่าไม่ได้รู้สึกว่าอยากใช้ชีวิตต่อไปภาพเราในอนาคตเหมือนเราไม่ได้นึกไว้เลยค่ะมันดูจางไปหมด ตัวเราณ.ตอนนี้ใช้ชีวิตอยู่บนความกดดันมันรู้สึกไม่มีความสุขเลยค่ะบางครั้งทำสิ่งที่ชอบก็รู้สึกมีความสุขไม่สุดเหมือนกับว่ามีอะไรอยู่ในใจเหมือนเป็นหลุมใหญ่ๆที่ตัวเราเองอยากจะขึ้นมาแต่ก็ขึ้นมาไม่ได้เลยค่ะ

เราควรทำอย่างไรต่อไปดีคะ