ปกติเราเป็นคนร่าเริงนะ ร่าเริงจนใกล้เคียงคำว่าบ้าเลยอะ
แต่พอเราอยู่คนเดียว เราจะนิ่งๆหยิ่งๆ. มีวันหนึ่งตอนนั้นเป็นวันเรียนซัมเมอร์ เราไปเรียนคนเดียวโดยที่ไม่มีเพื่อน รอบตัวมีแต่เด็กห้องอื่น ซึ่งพวกเขาคือคนแปลกหน้าสำหรับเรา เราก็เรียนคนเดียนั่งคนเดียวอยู่อย่างนั้นทั้งวันก็มีความสุขดี แต่พอวันต่อมามีคนเข้ามาทักทาย เราก็ทำแค่มองเขาแล้วพนักหน้าแบบว่าเรารู้แล้วนะว่าเขาทักทายเรา สักพักก็มีคนเข้ามาทำความรู้จัก เราก็เงียบแล้วไม่สนใจ พอมีคนถามชื่อ เรามองเขานะ แต่เราไม่ตอบแล้วเมิน จนเขาถามเราอีกครั้ง เราก็ยังไม่สนใจ ตอนนั้นเราหงุดหงิดมาก ว่าเขาจะยุ่งทำไม // ในกรณีที่เราอยากมีแฟน เราจะทำตัวนิ่งๆเหมือนคนไม่สบอารมณ์อยู่ตลอด แต่ก็รักกันดีนะ แต่พอเราอยู่กับเพื่อน เราดันกลายเป็นอีกคน ที่บ้า หัวเราะเก่ง สดใส เหมือนเป็นคนละคนเลย
มันคล้าย2 บุรคลิก อีกคนนิ่งเงียบสุขุมใจร้อน แต่อีกคนร่าเริงสดใสใจเย็น คือเราแค่สงสัยอะว่ามันเพราะอะไร หรือมีใครเป็นเหมือนเราบ้าง.
เราชอบเข้าสังคมนะ แต่ไม่ชอบหรือจะใช้คำว่าเราเกรียดคนแปลกหน้าเอามากๆ มันเป็นเพราะอะไรอะ
แต่พอเราอยู่คนเดียว เราจะนิ่งๆหยิ่งๆ. มีวันหนึ่งตอนนั้นเป็นวันเรียนซัมเมอร์ เราไปเรียนคนเดียวโดยที่ไม่มีเพื่อน รอบตัวมีแต่เด็กห้องอื่น ซึ่งพวกเขาคือคนแปลกหน้าสำหรับเรา เราก็เรียนคนเดียนั่งคนเดียวอยู่อย่างนั้นทั้งวันก็มีความสุขดี แต่พอวันต่อมามีคนเข้ามาทักทาย เราก็ทำแค่มองเขาแล้วพนักหน้าแบบว่าเรารู้แล้วนะว่าเขาทักทายเรา สักพักก็มีคนเข้ามาทำความรู้จัก เราก็เงียบแล้วไม่สนใจ พอมีคนถามชื่อ เรามองเขานะ แต่เราไม่ตอบแล้วเมิน จนเขาถามเราอีกครั้ง เราก็ยังไม่สนใจ ตอนนั้นเราหงุดหงิดมาก ว่าเขาจะยุ่งทำไม // ในกรณีที่เราอยากมีแฟน เราจะทำตัวนิ่งๆเหมือนคนไม่สบอารมณ์อยู่ตลอด แต่ก็รักกันดีนะ แต่พอเราอยู่กับเพื่อน เราดันกลายเป็นอีกคน ที่บ้า หัวเราะเก่ง สดใส เหมือนเป็นคนละคนเลย
มันคล้าย2 บุรคลิก อีกคนนิ่งเงียบสุขุมใจร้อน แต่อีกคนร่าเริงสดใสใจเย็น คือเราแค่สงสัยอะว่ามันเพราะอะไร หรือมีใครเป็นเหมือนเราบ้าง.