เริ่มแรกต้องขอโทษกับการที่ติดนิสัยพิมพ์แต่น้ำไม่เน้นเนื้อนะคะ༎ຶ⁠‿⁠༎ຶ

เรื่องมีอยู่ว่าเราเป็นคนที่คิดมากหนักมากค่ะ คิดมากตั้งแต่ประถมเลยด้วยซ้ำจนทำให้เราเกิดความรู้สึกอยากตายอยู่ตลอดจนถึงขั้นพยายามฆ่าตัวตาย 4-5 ครั้ง แล้วครั้งล่าสุดแฟนเป็นคนมาช่วยค่ะ ประจวบกับช่วงเวลานั้นคือช่วงเวลาที่เราเตรียมตัวสำหรับการฆ่าตัวตายมากด้วย สภาพจิตใจเลยย่ำแย่พอควร(ทั้งที่ชีวิตเจอเรื่องเล็กน้อย)

จากเหตุการณ์นั้นจากเราที่ทรมานกับการมีชีวิตในทุกวันก็เกิดความรู้สึกว่าอยากจะมีชีวิตอยู่ค่ะ แต่ก็ยังทรมานเหมือนเดิมนะคะ ฮา

แล้วเหตุผลที่เรามีชีวิตอยู่ก็คือเพื่อแฟนคนเดียวค่ะ เขาเป็นคนที่ดีและอ่อนโยนมาก มดไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม เป็นคนเดียวที่เราไว้ใจ ชีวิตคู่ของเราไปกันได้ดีค่ะ ซึ่งนั้นไม่ใช่ปัญหา

แต่ปัญหาคือทุกคืนเราชอบเพ้อ คิดมากว่าอนาคตเขาจะตาย แล้วเราก็ร้องไห้ทุกวัน แล้วยึดติดกับอนาคตที่ว่าสักวันเขาจะตายจนสุขภาพจิตของเรามันดิ่งลงเรื่อย ๆ ค่ะ เราเข้าใจว่ามันคือธรรมชาติที่มนุษย์จะตาย แต่เราขาดเขาไม่ได้ ต่อให้ตายไปก็ยังอยากอยู่กับเขา เขาก็ปลอบเราเสมอบอกว่าอนาคตมันยังไม่เกิด ไม่ต้องไปกลัว 

แต่เราก็อดกลัวไม่ได้และยังคงยึดติดกับอนาคตเหล่านั้นอยู่ค่ะ เราอยากออกมาจากจุดนี้มาก เราควรทำยังไงดีคะ