เราเป็นคนที่ไม่มั่นใจในตัวเองเลยเรื่องที่เจอหนักๆตอนนีคือเป็นเรื่องหน้าตา เราไม่สวย บนหน้าเราเราไม่รู้สึกชอบส่วนไหนเลยสักอย่างทั้งรูปร่างด้วย เราไปโรงเรียนเราก็ไม่กล้าแม้แต่จะถอดแมส เรากลัวสายตาจากทุกคนเราไม่อยากให้ใครมาเห็นหน้าตาแย่ๆของเรา เราพยายามไม่คิดมากแล้วแต่เราก็ไม่เคยทำได้เลย เพื่อนที่เราไปด้วยบ่อยๆเขาสวยมากๆมีแต่คนทักบางทีเราก็อิจฉานะทำไมเราไม่เกิดมาหน้าตาดีบ้าง อีกเรื่องนะคะเรื่องเรียนช่วงที่ผ่านมาม.ต้นเราออกไปทางเกเรหน่อยเราไม่ค่อยได้เรียนแต่ในความที่เราเป็นคนหัวดีอยู่แล้วเลยจำพื้นฐานเก่าๆได้และก็มีการหาความรู้เพิ่มเติมก่อนสอบมาด้วย เราเลยสอบเข้าห้องต้นๆได้ แต่พอมาเรียนเอาจริงๆเราทำแทบไม่ได้เลยเราคิดมากเรารู้สึกเราด้อยไปแทบทุกอย่าง เห็นเพื่อนพากันทำได้เราก็ยิ่งรู้สึกด้อย เราไม่มีใครให้ถามเลยเพราะย้ายเข้ามาเป็นเด็กใหม่ เห็นเพื่อนๆปรึกษากันเราก็ยิ่งรู้สึกด้อยและกดดันเพิ่มขึ้นไปอีก ไม่ใช่ว่าเราไม่มีเพื่อนนะแค่เรานั่งไกลกันมาก บางวิชามีไปเรียนห้องอื่นค่อยได้นั่งข้างกันเราก็มีถามเขาบ้าง แต่บางทีเราก็ไม่กล้าถามเพราะกลัวเขารำคาญ เขาทั้งเก่งทั้งสวยส่วนเราทั้งขี้เหร่ทั้งเรียนไม่เก่ง ไม่กล้าแสดงออก ขี้อาย เอาง่ายๆคืออะไรที่แย่ๆเรามีหมดเลยค่ะ เราร้องไห้แทบทุกวันเลยนั่งเรียนอยู่ทำไม่ได้ก็มีร้องไห้ด้วย รู้สึกไขว้เขวไปหมด เราต้องทำยังไงคะเราไม่ไหวกับความรู้สึกพวกนี้แล้ว เรากลัวไปหมดเลยค่ะ☹️