กระทู้นี้เราเเค่อยากขอพื้นที่ระบายยาวหน่อยนะเป็นครั้งเเรกที่ลองเขียนในPantip คือเราได้สมัครงานกับทางร้านหนังสือการ์ตูนของสยามอินเตอร์ร้าน Yaakz Shop ด้วยความที่ผ่านงานขายมาเยอะไม่ว่าจะตามห้างหรือร้านต่างๆที่ไม่ได้อยู่ภายในห้าง ยิ่งงานบริการทำมาตั้งเเต่อายุ 14 เเล้ว3-4ปีมานี้ราติดอนิเมะกับมังงะมาก ชอบสะสมมังงะและนิยายเรียกได้ว่าติดงอมเเงม พอปี66มาเราได้ออกจากงานเก่าเพราะย้ายบ้านจึงอยากหางานใหม่ที่เกี่ยวกับร้านหนังสือการ์ตูนเเล้วดันไปเจอในเว็บไซต์ว่าทางเขารับสมัครเราก็ส่งประวัติไป แต่ๆก่อนจะสมัครทางเว็บไซต์เราโทรไปสมัครเเล้วเขาก็ให้ส่งเรซูเม่ทางไลน์แต่เราก็ไม่เคยมีเรซูเม่เลยก็ลองทำดูเเล้วส่งไปแต่เขาอ่านเเล้วก็ไม่ตอบตอนนี้ผ่านมาเป็นเดือนก็ไม่ตอบเราก็คิดว่าเขาคงไม่รับเพราะเรซูเม่เรามันเเย่ ผ่านไปเดือนนึงทีนี้เราเลยลองสมัครทางเว็บไซต์ในเว็บคือจะให้เราทำเรซูเม่เพื่อให้ทางบริษัทต่างๆเข้ามาดูประวัติเราซึ่งก็เป็นปกติของเว็บไซต์ ทีนี้เราเลยสมัครอีกทีกับสยามอินเตอร์เราอยากทำร้านYaakz Shop มากๆ วันเเรกลองสมัครสาขาที่ใกล้บ้านที่สุด ในเว็บจะมีบอกว่าบ.ไหนบ้างมาดูประวัติเราบางบ.ก็โทรมาเลยตั้งเเต่วันเเรกที่เราลงประวัติไว้ในเว็บโทรมาทุกวันเเต่เราปฏิเสธเพราะหวังกับร้านหนังสือไว้เยอะ ในเว็บจะมีบอกว่าทางบ.ที่เราสมัครเขาได้เปิดดูประวัติเราบ้างไหม ปรากฏว่าไม่ได้เปิดเลยเเล้วมันสมัครได้ครั้งเดียวไงในเว็บเเต่คือเหมือนเขาจะไม่เห็นเราเลย เราเลยสมัครตำแหน่งเดิมเเต่สาขาอื่น เรียกได้ว่าเราส่งสมัครทุกสาขาที่ใกล้บ้านเราเเละเราสามารถไปได้ เเต่มาจนถึงตอนนี้ก็ไม่มีวี่เเววว่าจะรับ เเถมไม่ได้เปิดดูประวัติเราอีกเช่นเคย เราอยากทำงานกับร้านหนังสือของบ.นี้ จนถึงขั้นสมัครตำเเหน่งคลังสินค้าเพราะเราก็เคยมีประสบการณ์มาก่อน เอาง่ายๆตำแหน่งไหนเคยทำมาก็สมัครกับบ.นี้หมด แต่เขาก็ไม่เห็นเราเลย จนตัดสินใจเขียนอีเมลสมัครของตัวเองส่งไปทางHRที่เขาให้ไว้ในใบประกาศสมัครงาน ก็คือส่งเมลสมัครงานไปเลยนั่นเเหละ(ครั้งเเรกในชีวิต) เราก็ลองไปหาข้อมูลว่าควรส่งเมลยังไงถึงจะได้ใจHR จากนั้นก็เขียนทุกอย่างลงไปพยามใช้คำทุกคำที่คิดว่าดีเพื่อหวังว่าเขาจะรับเราไว้พิจารณาสักหน่อย เเล้วเราก็ได้ส่งไปแต่เขาก็คงไม่เห็นอีเมลเราอีกตามเคยนั่นแหละ เราพยามดูตามใบประกาศรับสมัครงานของเขาว่าเรามีคุณสมบัติพอไหมตรงตามนั้นไหม เราก็ไม่คิดว่าเราเก่งหรืออะไรหรอกเเต่คุณสมบัติที่เขาต้องการเราก็มีหมด เเละด้วยความที่เราชอบอ่ะเราอยากทำงานเเนวๆนี้เเละเรามั่นใจมากว่าเราสามารถทำงานร้านของเขาได้อย่างเต็มที่ เราไม่ได้คิดว่าถ้าเราได้ทำงานกับสิ่งที่เราชอบเเล้วมันจะไม่เหนื่อยนะงานทุกอย่างมันเหนื่อยอยู่เเล้วอ่ะไม่ว่าจะอาชีพอะไรเเต่ถ้าเราสนุกเรารักงานที่เราทำอยู่เราก็เชื่อว่าถึงเหนื่อยเเต่เราก็มีความสุขไง เราเต็มที่กับงานได้ไง เเต่สุดท้ายจนมาถึงวันนี้เราก็ไม่ได้งานเราได้เเต่คิดว่าทำไมเขาถึงไม่รับหรือเป็นเพราะวุฒิของเราเป็นกศน.รึเปล่ามันเลยไม่ตรงตามคุณสมบัติที่บ.ต้องการ ถ้าเขาไม่รับเราก็ไม่โทษทางบ.เขาหรอก เเต่นี่เขาเเทบจะไม่เปิดอ่านประวัติเราประสบการณ์เราเลยด้วยซ้ำ เเล้วงานเเนวร้านหนังสือการ์ตูนเเบบนี้ก็ไม่ได้หาง่ายๆเเล้ว ไม่มีที่ไหนรับสมัครด้วยซ้ำหรือถ้าจะมีก็ไกลจากบ้านเรามาก เราก็ได้เเต่โทษตัวเองว่าเราดันมั่นใจไปเองคิดว่าเขาจะรับเราจะเห็นเราเเต่ความจริงคือเราไม่มีค่าพอให้เขาเปิดดูเรซูเม่ด้วยซ้ำ ความมั่นใจคือหายหมดเเล้ว เพื่อนบอกให้โทรไปถามว่าเขาได้เห็นเมลเราไหมหรือยังรับอยู่ไหมเเต่เราไม่กล้าเเล้ว ก็ในเมื้อเราสมัครทางงเว็บไปหลายสาขาเขายังไม่เห็นเล้ยยไหนจะทางไลน์ทางอีเมลจนเหลือเเต่เข้าไปที่สำนักงานใหญ่ โทรไปคงจะช่วยอะไรไม่ได้แต่พอโทรไปจริงๆเขาก็บอกให้เราส่งรายละเอียดทางไลน์ซึ่งก็วนลูปเดิม เราถือว่าเรามันมั่นหน้าไปเองคิดไปไกลคิดว่าเขาจะรับเราเข้าไปทำงานไปเป็นส่วนนึงขององกรค์นี่ผ่านมาเกือบ2เดือนก็ไม่มีวี่เเวว เราเฟลจนถึงขั้นเวลาเราซื้อมังงะของสนพ.สยามเราไม่กล้าไปซื้อที่ร้านเขาอีกเเล้วทุกวันนี้สั่งออนไลน์ มันเหมือนแบบพอไปเห็นร้านที่เราอยากทำเเต่เขาไม่รับมันก็เเทงใจดำอ่ะ วันนี้เรายอมแพ้เเล้วทุกวันนี้ประวัติเราในเว็บไซต์ก็ยังอยู่เเต่ไม่มีบ.ไหนติดต่อมาอีกเเล้วเราผิดเองเเหละดันไปปฏิเสธหมด ตอนนี้ในกลุ่มตามเฟสบุ๊คก็มีเเต่งานเดิมๆที่เราเคยทำทั้งนั้น ถึงจะเบื่อเเต่เราก็คงต้องกลับไปทำแหละไม่งั้นก็ไม่มีกินเรายอมเเพ้กับ Yaakz Shop แล้วชีวิตต้องไปต่อ จากนี้ก็คงไปตระเวนสมัครงานต่อไป เริ่มต้นใหม่ ขอบคุณมากๆนะถ้ามีใครที่อ่านมาจนจบ  เราได้ระบายเเล้วหวังว่าในวันพรุ่งนี้ตื่นมาเราจะไม่มีอะไรติดค้างในใจอีก ไปสู้กับชีวิตต่อไป ชีวิตจริงไม่เหมือนกับมังงะที่อ่านไม่ว่าเราจะพยายามเเค่ไหนใช่ว่าจะได้ตามที่ตัวเองต้องการ มาในวันนี้เราเข้าใจอย่างเเจ่มเเจ้งเลย 🙂 ถ้ามีคนที่รักงานที่ตัวเองทำเเล้วได้ทำงานจริงๆเราขอยินดีด้วยจริงๆ 

---