เราเป็นคนเพื่อนน้อย ตั้งแต่เด็กแล้ว ก็เข้าใจและพอใจกับสิ่งที่เป็นอะนะ จากวันนั้น ก็ผ่านมาเป็น 10 ปีละ ก็เริ่มเข้าใจ โง่มานาน นานจนไม่รู้ว่าจะไปยังไงต่อ จะอยู่ก็ไม่รู้จะอยู่ทำไม จะไปก็กลัวว่าจะอยู่คนเดียวไม่ไหว ครึ่งๆกลางๆ เหนื่อยจัง นี่ก็ไม่เคยคิดนะ ไม่เคยคิดเลย

เราน่ะ ให้เพื่อน 1000% ตลอดมีอะไรปัญหาอะไร ช่วยได้ช่วยหมด ไม่คิดด้วยว่าตัวเองจะเดือดร้อน

พอโต จะเลข 3 ละก็พึ่ง ตาสว่างว่า อืมว่ะ ทำไม
ตอนใครสักคน มีอะไรให้ช่วย เช่น ช่วยไปดูรถมือสอง ช่วยย้ายบ้าน ช่วยตอนมอไซหรือรถยนต์เสีย ช่วยขับรถไปไหนมาไหน เมากลับไม่ไหว เงิน หรือทะเลาะวิวาท กลับกลายต้องมีเรา 1 ในนั้นเสมอ

แต่พอ ขับรถผ่านร้านใดร้านหนึ่ง หรือดูรูปตามแอป เห็นเพื่อนนั่งกีนสนุก โดยที่ไม่มีเรา หรือโทไปชวน ก็บอกไม่ว่าง บ้างติดงานบ้าง

#ผมมันโง่มากเลยใช่ไหม ผมนิสัยไม่ดีขนาดนั้นเลยหรอ
ณ วันนี้ วันเกิด ครบ29ปี ผมต้องอยู่ให้มีเพื่อนหรืออยู่คนเดียว ไปตลอดชีวิตที่ยังเหลืออยู่ ขอบคุณครับ ด่าได้เลยนะผมจะรับไว้เอง 👌