เราคิดว่าชีวิตเราคงดีกว่านี้ถ้าไม่บังเอิญไปเจอผู้ชายคนนึงเราคบกันมา2ปีกว่าละเเต่เราคิดว่าเขาไม่มีอนาคตเลยพอมีรถก็สนใจรถพอคุยเรื่องงานนิดน่อยก็เดินหนีหรือบางทีก็หายไปเลยเขาเป็นคนเจ้าชู้ค่ะความ ส พ เรา2คนไม่เเน่นอนเท่าไหร่ตลอด2ปีที่ผ่านมาเราเรียนรู้อะไรมาเยอะมาก วันนั้นมีผู้หญิงคนนึงที่เขาเรียกว่าพี่เราไม่ได้คิดไรมากเเต่พอถึงวันที่เราต้องลงไปต่างจังหวัดเพื่อทำงานอาทิตเดียว เลยไม่ได้ติดต่อกันลบ่อยเพราะเราสนใจเเต่งาน พอกลับมาบ้านเท่านั้นเลื่อนฟีดเฟสก็เจอว่าเขาไดเขึ้นสถานะเเฟนกับคนที่เขาบอกว่าพี่ เรารีบดทรหาเเต่ก็บล็กหนีไปเเล้วเเต่เราไม่ยอมใช้โทรสับเพื่อนสนิทโทรหาก็เเน่นอนว่าทะเลาะกันหนักมากตอนนั้นเเหละที่อยากเลิกมากฝ่ายเราเป็นคนคิดไปเองมั้ง เเต่เขาทำเป็นว่าอยากมีเราในชีวิตต่อ เรากับผู้หญิงคนนั้นต่างกันมาก 
เขาผ่อนไอโฟนให้เเต่เราเอาเเต่ดูเเลเขาเราซื้ออะไรให้เขาเยอะมากนะเเต่มันคงเเค่สิ่งของเเหละทุกคนอ่านเเล้วลองคิดดูนะเเล้วจะเข้าใจเรา 
ปัจจุบันนี้ก็สถานะเเค่พี่น้องเเล้วไม่ได้ติดต่อกันมาหลายอาทิตมาก เราดีใจนะที่ลบเขาออกจากใจได้สำเร็จอะเพื่อนบอกว่าอย่าไปเเคร์เขามากเเต่ไม่รุ้ทำไมเราใส่ใจเขาเเคร์เขาทุกเรื่องรับฟังเเละคุยกับทุกเรื่องถึงมันจะไม่น่าฟังก็ตามเราอดทนมาก 2ปีที่ผ่านมาเป็นเเค่หนังสือชีวิตที่ลืมเขียนตอบจบเท่านั้นเเหละ
เพราะตอนจบของชวิตมันยังไม่มาถึง
ขอบคุณทุกคนที่มาอ่านนะ