ในช่วงนี้มีกระแสดราม่าคู่รักดาราที่เลิกกันแบบสายฟ้าแลป เราเองก็กำลังเจอสถานการณ์แบบนี้เช่นเดียวกัน
อยากฟังมุมมองจากคนนอก หรือคนที่เคยผ่านประสบการณ์สภาวะช่วงเวลาแบบนี้ค่ะ ว่าแต่ละคู่ตัดสินใจยังไง แล้วผลที่ออกมาเป็นยังไงบ้างคะ
อยากให้ช่วยแชร์เพราะเราไปต่อและทำใจไม่ถูกเลยค่ะ เราเป็นฝ่ายที่โดนบอกมาแบบนี้ เขาบอกว่าจริงๆก็ไม่ได้อยากเลิก หากเราสามารถปรับปรุงตัวได้เขาก็คิดว่าความรู้สึกดีๆของเค้าก็คงจะกลับมาได้ เพราะในตอนแรกเขาคิดว่าเราจะไม่ปรับให้ เพราะถ้าทำได้ก็คงทำไปนานแล้ว ที่เรายังไม่ได้ทำให้มันได้ 100% เพราะส่วนหนึ่งเราก็ผิดที่เราไม่ได้จริงจังที่จะแก้ไขมันให้ได้ด้วย
เราเข้าใจแค่ว่ามันเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆแต่สุดท้ายมันกลายเป็นปัญหาสะสมในใจเค้า แต่เราไม่เคยรู้เราเลย นึกว่ามันไม่มีอะไร เพราะท้ายที่สุดเขาเลือกที่จะเงียบเพื่อไม่ให้เกิดการทะเลาะกัน แต่จริงๆแล้วปัญหายังมีอยู่ แล้วอยู่ดีวันนึงเราไปถามจี้จุดเค้าพอดี ตอนแรกที่เราถามเราก็แค่แซวๆเล่นเพราะเห็นพักนี้เขาดูเงียบๆ ไม่ค่อยเข้าหาเราเลย เราก็ถามเค้าไปแค่ว่า ไม่รักกันแล้วหรอ
พอเราถามเท่านั้นแหละ เค้าก็สารภาพกับเราตรงๆค่ะ ว่าเค้ารู้สึกว่าเค้าหมดรักเราแล้ว เราก็ถามเค้าตรงๆว่ามันเพราะอะไร เค้าก็บอกเกี่ยวกับเรื่องปัญหาสะสมเล็กๆต่างๆ
ตอนนี้มันกลายเป็นปัญหาใหญ่ไปเรียบร้อยแล้ว แต่ตอนนี้ก็คือยังไม่ได้เลิกกันจริงๆนะคะ แค่แฟนเราต้องการขอเวลาอยู่กับตัวเอง อยากลองห่างกันสักพัก กลายเป็นว่าทุกวันนี้เราคุยกันผ่านไลน์เท่านั้น ไม่ได้เจอหน้ากัน แต่ยังคุยกันในไลน์เหมือนเดิม เค้าก็ยังทักเรามามาตามปกติ หรือมีอะไรอยากจะแชร์ อยากจะคุยก็ยังทักถาม การแสดงความเป็นห่วงมันก็ยังมี แต่พอเรานึกย้อนคำพูดของแฟนเราวันนั้น ที่บอกว่าหมดรักแล้ว เรารู้สึกหลอนเรามากๆค่ะ เราชอบคิดว่าที่เค้ายังถามเรา ยังคุยกับเรา มันคงไม่ใช่ความรักหรอก มันอาจจะแค่ความสงสาร ความผูกพันใช่รึป่าว
ในตอนนี้เรายังอยู่บ้านเดียวกันแต่เราแยกออกมาอยู่อีกห้องเพื่อให้เขามีเวลากับตัวเองอย่างที่เขาต้องการ
หลายๆทีที่เราทำตัวไม่ถูก เราอยากทักทายเค้าเหมือนเดิม แต่บางทีเราก็คิดมากว่าเราควรทักไปมั้ย ความรู้สึกเราตอนนี้ยังเสียใจมากค่ะ มันเหมือนฟ้าผ่าตรงกลางใจเรา เราไม่เคยคิดว่าวันนึงคนที่เรารู้สึกว่าคนนี้แหละที่เป็นคู่ชีวิตเรา ผ่านความสุข ความทุกข์กันมานับไม่ถ้วน เค้าจะหมดรักเราแบบนี้ เราลืมบอกค่ะว่าเรากับแฟนคบกันเป็น 10 ปีแล้ว และอยู่ด้วยกันทุกวันมา 5 ปีเหลือแค่จดทะเบียนกันค่ะ ซึ่งเราเคยมีแพลนในใจว่าจะไปจดกันเมื่อทุกอย่างพร้อม
เราไม่ได้คิดจะจัดพิธีแต่งงานอะไรแล้ว ยิ่งเราโตเราก็ยิ่งคิดว่ามันไม่ได้สำคัญอะไรสำหรับเรานอกจากการได้อยู่กับคนที่เรารักและเค้าก็รักเรา อยู่กันไปแบบนี้มันก็ดีอยู่แล้ว
แต่ตอนนี้เราบอกตรงๆว่าเราเคว้งคว้างมากจริงๆค่ะ เราอยากทำให้ดีที่สุด เราไม่ได้อยากจะมาเลิกกันง่ายๆแบบนี้ แต่คำพูดที่แฟนเราพูดว่าหมดรัก มันก็ทำร้ายจิตใจเราพอสมควร วันที่เราคุยกันวันนั้น ต่างคนก็ต่างร้องไห้ เหมือนกับว่าไม่ได้อยากให้กลายมาเป็นแบบนี้เลย
เราไม่รู้เลยว่าถ้าเราปรับปรุงเรื่องเหล่านั้นได้จริงๆ เค้าจะกลับมารู้สึกรักเราได้จริงๆเหรอ เราควรทำตัวยังไงดีคะ เราไม่ได้อยากเสียคนรักเราไปเลยค่ะ
เมื่อแฟนบอกว่ารู้สึก "หมดรัก" อยากขอเวลาอยู่คนเดียวเพื่อทบทวน แต่ไม่ได้มีใครใหม่
อยากฟังมุมมองจากคนนอก หรือคนที่เคยผ่านประสบการณ์สภาวะช่วงเวลาแบบนี้ค่ะ ว่าแต่ละคู่ตัดสินใจยังไง แล้วผลที่ออกมาเป็นยังไงบ้างคะ
อยากให้ช่วยแชร์เพราะเราไปต่อและทำใจไม่ถูกเลยค่ะ เราเป็นฝ่ายที่โดนบอกมาแบบนี้ เขาบอกว่าจริงๆก็ไม่ได้อยากเลิก หากเราสามารถปรับปรุงตัวได้เขาก็คิดว่าความรู้สึกดีๆของเค้าก็คงจะกลับมาได้ เพราะในตอนแรกเขาคิดว่าเราจะไม่ปรับให้ เพราะถ้าทำได้ก็คงทำไปนานแล้ว ที่เรายังไม่ได้ทำให้มันได้ 100% เพราะส่วนหนึ่งเราก็ผิดที่เราไม่ได้จริงจังที่จะแก้ไขมันให้ได้ด้วย
เราเข้าใจแค่ว่ามันเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆแต่สุดท้ายมันกลายเป็นปัญหาสะสมในใจเค้า แต่เราไม่เคยรู้เราเลย นึกว่ามันไม่มีอะไร เพราะท้ายที่สุดเขาเลือกที่จะเงียบเพื่อไม่ให้เกิดการทะเลาะกัน แต่จริงๆแล้วปัญหายังมีอยู่ แล้วอยู่ดีวันนึงเราไปถามจี้จุดเค้าพอดี ตอนแรกที่เราถามเราก็แค่แซวๆเล่นเพราะเห็นพักนี้เขาดูเงียบๆ ไม่ค่อยเข้าหาเราเลย เราก็ถามเค้าไปแค่ว่า ไม่รักกันแล้วหรอ
พอเราถามเท่านั้นแหละ เค้าก็สารภาพกับเราตรงๆค่ะ ว่าเค้ารู้สึกว่าเค้าหมดรักเราแล้ว เราก็ถามเค้าตรงๆว่ามันเพราะอะไร เค้าก็บอกเกี่ยวกับเรื่องปัญหาสะสมเล็กๆต่างๆ
ตอนนี้มันกลายเป็นปัญหาใหญ่ไปเรียบร้อยแล้ว แต่ตอนนี้ก็คือยังไม่ได้เลิกกันจริงๆนะคะ แค่แฟนเราต้องการขอเวลาอยู่กับตัวเอง อยากลองห่างกันสักพัก กลายเป็นว่าทุกวันนี้เราคุยกันผ่านไลน์เท่านั้น ไม่ได้เจอหน้ากัน แต่ยังคุยกันในไลน์เหมือนเดิม เค้าก็ยังทักเรามามาตามปกติ หรือมีอะไรอยากจะแชร์ อยากจะคุยก็ยังทักถาม การแสดงความเป็นห่วงมันก็ยังมี แต่พอเรานึกย้อนคำพูดของแฟนเราวันนั้น ที่บอกว่าหมดรักแล้ว เรารู้สึกหลอนเรามากๆค่ะ เราชอบคิดว่าที่เค้ายังถามเรา ยังคุยกับเรา มันคงไม่ใช่ความรักหรอก มันอาจจะแค่ความสงสาร ความผูกพันใช่รึป่าว
ในตอนนี้เรายังอยู่บ้านเดียวกันแต่เราแยกออกมาอยู่อีกห้องเพื่อให้เขามีเวลากับตัวเองอย่างที่เขาต้องการ
หลายๆทีที่เราทำตัวไม่ถูก เราอยากทักทายเค้าเหมือนเดิม แต่บางทีเราก็คิดมากว่าเราควรทักไปมั้ย ความรู้สึกเราตอนนี้ยังเสียใจมากค่ะ มันเหมือนฟ้าผ่าตรงกลางใจเรา เราไม่เคยคิดว่าวันนึงคนที่เรารู้สึกว่าคนนี้แหละที่เป็นคู่ชีวิตเรา ผ่านความสุข ความทุกข์กันมานับไม่ถ้วน เค้าจะหมดรักเราแบบนี้ เราลืมบอกค่ะว่าเรากับแฟนคบกันเป็น 10 ปีแล้ว และอยู่ด้วยกันทุกวันมา 5 ปีเหลือแค่จดทะเบียนกันค่ะ ซึ่งเราเคยมีแพลนในใจว่าจะไปจดกันเมื่อทุกอย่างพร้อม
เราไม่ได้คิดจะจัดพิธีแต่งงานอะไรแล้ว ยิ่งเราโตเราก็ยิ่งคิดว่ามันไม่ได้สำคัญอะไรสำหรับเรานอกจากการได้อยู่กับคนที่เรารักและเค้าก็รักเรา อยู่กันไปแบบนี้มันก็ดีอยู่แล้ว
แต่ตอนนี้เราบอกตรงๆว่าเราเคว้งคว้างมากจริงๆค่ะ เราอยากทำให้ดีที่สุด เราไม่ได้อยากจะมาเลิกกันง่ายๆแบบนี้ แต่คำพูดที่แฟนเราพูดว่าหมดรัก มันก็ทำร้ายจิตใจเราพอสมควร วันที่เราคุยกันวันนั้น ต่างคนก็ต่างร้องไห้ เหมือนกับว่าไม่ได้อยากให้กลายมาเป็นแบบนี้เลย
เราไม่รู้เลยว่าถ้าเราปรับปรุงเรื่องเหล่านั้นได้จริงๆ เค้าจะกลับมารู้สึกรักเราได้จริงๆเหรอ เราควรทำตัวยังไงดีคะ เราไม่ได้อยากเสียคนรักเราไปเลยค่ะ