คือว่าตั้งแต่เราขึ้นม.1มาครูที่ปรึกษาเราเกลียดเรามากเขามักจะด่าเราอยู่ประจำด่าเราบ่อยกว่าคนอื่นทั้งที่เราก็พยายามเฉยกับเขาไว้แล้วละคือเราไว้ผมสั้นผมเรายาวอยู่ประมาณคางเขาด่าถ้าอยากจะไว้ผมยาวก็มัดไม่ใช่ปล่อยมากคิดว่าสวยหรอปล่อยผมลู่ล่าทั้งที่เพื่อนอีกคนผมสั้นตกบ่าแล้วยังไม่มัดมาเลยเราโดนด่าเราเฟลมากแต่เราก็ไม่ได้เถียงเขาบางทีเราไม่ได้ทำอะไรผิดเขาก็มักจะหาเรื่องด่าเราอยู่บ่อยๆค่ะเราแค่ให้เพื่อนสนิทผูกเชือกรองเท้าให้เขาก็ด่าว่าทำไมต้องใช้คนอื่นคิดว่าตัวเองเป็นเจ้าหรอแหมอะไรประมาณนี้ละเขาพูดดังมากเราก็อายคนละตอนนั้นเราเจอเงินตกตอนแรกเราก็เดินผ่านจะปล่อยไว้แต่รุ่นพี่บอกให้เก็บไปส่งห้องประชาสัมพันธ์เราเลยเก็บไปส่งละกำลังเดินขึ้นห้องมาเรียนซึ่งคาบนั้นเป็นคาบของครูเขาพอดีเราเขาก็กำลังเดินจะไปสอนเราละเจอเราก็ด่าว่าไปไหนมาพึ่งจะขึ้นเรียนมัวไปเดินตามผช.เราก็ไม่ได้ตอบอะไรเพราะเราไม่อยากคุยกับเขาเราคิดว่าเงียบไว้ดีกว่าถ้าเถียงไปเขาจะยิ่งเกลียดเราเราทนมาแบบนี้ตั้งแต่ม.1จนตอนนี้ม.3แล้วค่ะละมันเริ่มหนักขึ้นทุกวันเราก็จิตตกมากๆเรากลับบ้านมาเล่าให้แม่ฟังบางทีเราก็ร้องไห้เขาก็บอกให้ทนๆไปเขาไม่เข้าใจเราเลยค่ะที่ต้องเจอแบบนี้ทุกวันหนีก็ไม่ได้เพราะเขาเป็นครูที่ปรึกษาเราอยากย้ายรร.มากม.4เราตั้งใจว่าเราจะไม่ต่อที่นี่แล้วค่ะ